چراغ وسیله ای است برای روشنایی و کلمهء چراغ واژه ای است که ریشه فارسی دارد. گفته می شود پیش از کشف آتش فقط خورشید بود که برای بشر نور و حرارت تولید می کرد اما با گذشت زمان مردم موادی را پیدا کردند که هنگام سوختن نور بیشتر تولید می کردند که از جمله یک نوع آن چوب روغنی بوده است که مردم به حیث چراغ از آن کار می گرفتند.
تاریخ پیدایش این نوع چراغ ها معلوم نیست ولی به گمان اغلب و نیز نظر به آثار تاریخی که بدست آمده، نشان می دهد که چراغ سابقهء خیلی زیاد دارد.
در افغانستان مردم برای روشنی از سیاه چوب که در بخشی از کوه ها پیدا می شود استفاده می کردند و این نوع چوب بنابر اینکه دیرسوز و به اصطلاح سخت جان است مشعل نامیده می شد حتی در محافل خوشی نیز از همین مشعل ها کار می گرفتند و چراغ دیگر که پسان ها رواج گردید بنام شعمدان یاد می شود که از چراغ های تیلی بود که مورد استفاده متمولین قرار داشت.
در بعضی جاها پیه حیوانات را نیز در ظرف های سنگی و یا گلی می ریختند و الیاف خشک گیاهان را برای فتیله و یا پلیته آن بکار می بردند. همچنان گفته می شود از یک نوع حشره که بنام شبتاب یاد می گردد و در شب از خود روشنایی تولید می کند عده یی آنرا به علت روشنی اش جمع آوری کرده در شب از روشنی آن استفاده می کردند.
پسان ها چراغ های تیلی به میان آمد که یک نوع آن بنام شیطان چراغ مشهور بود، شیطان چراغ که آنرا چراغ علاءالدین نیز می گفتند و چراغ جادویی می خواندند در بسیاری جاها مورد استفاده قرار داشت.
نا گفته نماند برعلاوه برق و چراغ های چارچی در این اواخر چراغ های آفتابی بوجود آمده و بیشتر در کشورهای که آفتاب خوب تر دارد بکار می رود که در افغانستان نیز از این چراغ ها نتیجه خوب گرفته اند.
در این برنامه در امتداد لحظه ها در باره اینکه قبل از چراغ های امروزی مردم از چه نوع چراغ ها استفاده می کردند مطلبی را پیشکش می کنیم.
این مطلب را مهریه انوری تهیه کرده است.
تاریخ پیدایش این نوع چراغ ها معلوم نیست ولی به گمان اغلب و نیز نظر به آثار تاریخی که بدست آمده، نشان می دهد که چراغ سابقهء خیلی زیاد دارد.
در افغانستان مردم برای روشنی از سیاه چوب که در بخشی از کوه ها پیدا می شود استفاده می کردند و این نوع چوب بنابر اینکه دیرسوز و به اصطلاح سخت جان است مشعل نامیده می شد حتی در محافل خوشی نیز از همین مشعل ها کار می گرفتند و چراغ دیگر که پسان ها رواج گردید بنام شعمدان یاد می شود که از چراغ های تیلی بود که مورد استفاده متمولین قرار داشت.
در بعضی جاها پیه حیوانات را نیز در ظرف های سنگی و یا گلی می ریختند و الیاف خشک گیاهان را برای فتیله و یا پلیته آن بکار می بردند. همچنان گفته می شود از یک نوع حشره که بنام شبتاب یاد می گردد و در شب از خود روشنایی تولید می کند عده یی آنرا به علت روشنی اش جمع آوری کرده در شب از روشنی آن استفاده می کردند.
پسان ها چراغ های تیلی به میان آمد که یک نوع آن بنام شیطان چراغ مشهور بود، شیطان چراغ که آنرا چراغ علاءالدین نیز می گفتند و چراغ جادویی می خواندند در بسیاری جاها مورد استفاده قرار داشت.
نا گفته نماند برعلاوه برق و چراغ های چارچی در این اواخر چراغ های آفتابی بوجود آمده و بیشتر در کشورهای که آفتاب خوب تر دارد بکار می رود که در افغانستان نیز از این چراغ ها نتیجه خوب گرفته اند.
در این برنامه در امتداد لحظه ها در باره اینکه قبل از چراغ های امروزی مردم از چه نوع چراغ ها استفاده می کردند مطلبی را پیشکش می کنیم.
این مطلب را مهریه انوری تهیه کرده است.
