بعضی از روزنامه های غربی در شماره های اخیر خود در مورد انفجار صبح شنبه در کابل مطالبی را به نشر رسانده و نوشته اند که هدف این حمله مستقیماً یک عضو کمیسیون انتخابات افغانستان بود.
انترنشنل بیزنس تایمز
روزنامه انترنشنل بیزنس تایمز تصاویر این حمله انتحاری را به نشر رسانده است که در آن موتر تخریب شده و سربازان افغان نشان داده میشوند که منطقه را محاصره کردهاند.
روزنامه همچنان به حملات دیگر انتحاری و انفجار ماین های کنار سرک در ولایات افغانستان اشاره نموده و گفته است در این حملات عموماً افراد غیر نظامی کشته میشوند.
روزنامه همچنان از حمله بر مرکز کمیسیون انتخابات در سال ۲۰۱۴ قبل از انتخابات اخیر ریاست جمهوری در افغانستان اشاره نموده و نوشته است که این ارگان دولتی افغانستان چندین بار از سوی مخالفین تحت حمله قرار گرفته است.
ویسترن دیلی
روزنامه ویسترن دیلی هم همین موضوع را عنوان قرار داده و در باره حملات انتحاری در افغانستان مطلبی را به نشر رسانده است.
نیویارک تایمز
اما روزنامه نیویارک تایمز در شماره اخیر خود مطلبی جالبی دارد تحت عنوان شخصی که در زندان گوانتانامو حبس بود، امروز بر علیه طالبان و داعش میجنگند.
روزنامه داستان حاجی غالب ولسوال اچین ولایت ننگرهار را به نشر رسانده است که یکی از سرسخت ترین قوماندانان ضد طالبان و داعش در افغانستان به شمار میرود.
به نوشته روزنامه، این موضوع که محبوسین رها شده از زندان گوانتانامو به صفوف طالبان پیوسته اند، یک داستان عام میباشد، اما داستان حاجی غالب برعکس آن است. یعنی یک شخصی که بیگناه، بدون حق رجوع برای ضمانت در زندان بدنام گوانتانامو حبس شده بود و چندین سال را در پشت میله های این زندان امریکا سپری کرد، اکنون جدی ترین و موثر ترین قوماندان بر علیه طالبان و داعش در شرق افغانستان میباشد.
به نوشته روزنامه، حتی قوای امریکا امروز او را کمک میکنند و بعضاً از هوا توسط طیاره های بی پیلوت افراد او حمایت میشوند. به عباره دیگر به نوشته روزنامه نیویارک تایمز، شخصی را که امریکا مهر دشمنی خود را بر او زده بود امروز یک متحد جدی امریکا در میدان جنگ میباشد.
حاجی غالب خودش میگوید که از زندهگی چندان خاطرات خوش ندارد. طالبان دو همسر او را با چندین عوض خانواده از جمله دخترش کشته اند و زمانی که او به عقب نگاه میکند، چندان خاطرات خوشی را بیاد نمی آورد.
به نوشته نیویارک تایمز، غالب گفته است: آرزویش این بود که بعد از رهایی به وطن برگردد و صلح آمیز زندهگی کند، اما شرایط کشور مانع رسیدن او به آرامی شد که او آرزو داشت.