مطبوعات جهان در باره ی افغانستان چه مینویسند؟
نشریه ی فارن افییرز زیر عنوان خود کفایی افغانستان روی کنفرانس بروکسل تمرکز نموده و مینویسد؛ این کنفرانس تحت نام مشارکت صلح و رفاهبه اشتراک هفتاد کشور و سی سازمان بین المللی جهان در حالیبرگزار میگردد که افغانستان با مشکلات امنیتی و سیاسی روبرو است، با مشکلاتی که از سبب آن رشد اقتصاد بطی و آموزش دیدهها در حال بیرون شدناند.
به نوشته نشریه، جامعه جهانی با استفاده از این کنفرانس پیشرفتهای حکومت افغانستان را که بعد از کنفرانسهای قبلی توکیو و لندن به آن نایل آمده بررسی و برای اصلاحات و دوام رشد اقتصادی دیدگاه آینده این کشور را مشخص سازد.
این کنفرانس همچنان برای کمک کنندهها فرصتی خواهد بود تا تعهدات خویش را در بخشهای مختلف با افغانستان تجدید نمایند.
به نگاشته فارن افییرز، بحث روی این نکته تمرکز خواهد داشت، ستراتیژی پنج ساله حکومت برای صلح و پیشرفت افغانستان که هدف آن به پا ایستاد کردن افغانستان یا بر خود متکی کردن است، بررسی شده و از آن نتیجه گیری شود.
فارن افییرز مینویسد؛ ستراتیژی قبلی پیشرفت افغانستان که بیشتر متکی بر کمکهای از کنترول برامده خارجی بود، در این مورد کوتاه آمد تا به تأثیرات فساد عطف توجه نماید. در این ستراتیژی همچنان امیدهای دور از انتظار ظرفیت حکومت کابل در بخش سرمایه گذاری بر منابع افغانستان گره خورده بود.
به گفته نشریه؛ ستراتیژی که در نتیجه آن افغانستان فرصتهایی را از دست داد و نیز اعتبارش را نزد کمک کنندهها باخت.
فارن افییرز در ادامه مینویسد، با توجه به تلاشهایی که حکومت فعلی افغانستان در برخی موارد در پیش گرفته، ستراتیژی جدید بیشتر وابسته به واقعیت هاست، به این معنا که حکومت تأثیرات نامطلوب فساد را درک کرده و برای از بین بردن آن تعهد جدی نمودهاست.
به نوشته فارن افییرز این اقدامات کمک خواهد کرد که حکومت اعتماد و پشتیبانی جامعه جهانی را به دست آورده و راه را در سکتورهای مهم این کشور برای سرمایه گذاری بیشتر هموار سازد.
نشریه ی فارن افییرز مینویسد؛ کنفرانس بروکسل بار دیگر فرصتی خواهد بود برای حکومت افغانستان که روی دست آوردها و پلانهای آینده خویش با کمک کنندهها صحبت نماید و مسئله سهم دارز مدت را در حالی مطمئن سازد که این کشور برای رسیدن به هدف خودکفایی خود تلاش میکند.
روزنامه نیویارک تایمز مروری کرده بر تلاشهای نظامی و اعمار مجدد طی پانزده سال گذشته در افغانستان.
کارلوته گال که از سال ۲۰۰۱ بدینسو، دوازده سال برای افغانستان نگاشته است، در این مطلب خویش یک تصویر مکدر از افغانستان میدهد و در یک بخش آن مینویسد؛ چهار روز بعد یعنی هفتم اکتوبر پانزده سال از آغاز بمباری امریکا بالای طالبان و القاعده میگذرد. اما بعضاً آدم احساس میکند ما دوباره در سکَوَر ون هستیم (ناحیه نیویارک که قبل از حملات یازدهم سپتامبر آسمان خراشهای مرکز تجارتی جهان در آن قد برافراشته بودند.). و چیزی نداریم که به مردم نشان دهیم.
نویسنده مطلب بعد از یک سلسله تذکرات با اشاره به کمکهایی که افغانستان طی پانزده سال گذشته از جامعه جهانی به دست آورده، مینویسد؛ افغانستان در کنار سواحل غربی، غزه و لایبریا کشوریست که سالهای متمادی به مقایسه عواید ناخالص سالانه خویش کمک زیاد مالی به دست آوردهاست.
ایالات متحد امریکا از سال ۲۰۰۲ به اینسو پنجصد ملیارد دالر صرف مأموریت افغانستان کردهاست که بیشترین بخش آن به تلاشهای نظامی به مصرف رسیدهاست.
اما نیویارک تایمز از روی احصایه بانک جهانی مینویسد؛ افغانستان تا کنون یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. بیش از ده ملیون نفوس آن زیر خط فقر زندهگی میکنند و یک سوم نفوس آن از سواد بی بهره است.