بلخ ولایتی است که زنان نیز همانند مردان جهت دریافت کار به چوکها جمع می‌شوند تا به منظور دریافت نفقه، کار روز مزد را انجام دهند.
سه راهی چوک یولمرب مزارشریف جای است که همه روزه چند تن از زنان جوان گرد هم جمع شده و انتظار دریافت کار را میکشند.
این زنان که بزرگ‌تر شان ۴۵ سال عمر دارد، ساعت پنج صبح با همراهانش در این چوک جمع می‌شوند و بعد توسط صاحبان کار در بدل ۱۰۰ الی ۱۲۰ افغانی برای تمام روز در نقاط مختلف به کار گماشته می‌شوند.
رویا یکی از همین خانمهای کارگر است که می‌گوید همه روزه به سه راهی یولمرب میآید، اما کمتر روزها چانس میآورد تا صاحب کار شود.
رویا می‌گوید وضعیت بد اقتصادی خانواده و نبود کار برای شوهرش او را با چنین سرنوشت روبرو ساخته‌است.
رویا افزود:
"برای کار کردن به اینجا می‌آیم، گاهی کار است و گاهی هم نیست. شوهرم هم کارگر است. اما کار برایش وجود پیدا نمیشود، بناً من مجبور میشوم بیرون از خانه در مزارع مردم کار کنم."
این زنان اکثراً در مزارغ و باغها جهت جمع‌آوری سبزهها و اصلاح درختان به کار گرفته می‌شوند.
فتانه خانمی دیگریست که ۳۵ سال عمر دارد و بیشتر از یک هفته میشود که به حیث کارگر روز مزد در یکی از مزارع داخل شهر مزارشریف مصروف کار شدهاست.
او در مورد کاری که انجام میدهد، می‌گوید:
"اینجا که آمدم نعنا بیشتر درو کردم، رومی چینی هم میکنیم، در فصل‌اش بامیه هم جمع‌آوری میکنیم، و به اصلاح باغها میپردازم، فعلاً سبزه درو میکنم."
این زنان با آنکه با مشقت تمام و حوصله‌مندی زیاد صبح تا شام مصروف کار در مزارع می‌باشند، با آنهم صاحبان کار نسبت به آنان برخورد مناسب نداشته و از کار و فعالیت‌شان رضایت نشان نمیدهند.
یکی دیگر از همین زنان گفت:
"از ساعت شش صبح که می‌آیم تا ساعت ۵ بیگاه در اینجا کار میکنم، خیلی خسته شدم و گفتم که من را رخصت کند، کار در اینجا اینقدر سخت است که شیر مادر را از گلونم بیرون میکند."
این در حالیست که اکثری از این زنان در برابر شان از برخوردهای نا سالم اجتماعی شکایت داشته و میگویند به دلیل کار کردن به حیث روز مزد مردم برای‌شان به دیده حقارت مینگرند.
گزارش: مجیب‌الرحمن حبیب‌زی
