روزنامه واشنگتن پست در باره تطبیق توافقنامه حکومت با حزب اسلامی افغانستان به رهبری گلبدین حکمتیار و موانع در برابر ورود او به کابل مقاله را به نشر رسانده، در قسمتی از آن به قول از قریب الرحمن سعید سخنگوی حکمتیار مینویسد: "اکنون توافق شده و راه برگشت ندارد، حکمیار به حیث رهبر بر میگردد و این در پروسه صلح افغانستان یک کمک بزرگ به شمار میرود."
به گفته آقای سعید، شماری زیاد مردم برای استقبال حکمتیار جمع میشوند و تجمع هواداران او نشان دهنده محبوبیت حکتمیار در میان مردم است.
در قسمتی از مقاله نشر شده در روزنامه واشنگتن پست آمدهاست که حکمتیار، در اصول پذیرفته که جنگجویان حزب اسلامی را خلع سلاح میکند، قانون اساسی افغانستان را میپذیرد و داخل زندگی سیاسی در این کشور میشود.
در بدل آن، حکومت افغانستان از اتهامات بر وی در ارتباط به جنگهای داخلی افغانستان میگذرد، به او اجازه فعالیتهای سیاسی آزاد میدهد و برای تامین امنیت وی اقداماتی را روی دست میگیرد.
نویسند این مقاله روزنامه واشنگتن پست در ادامه مینویسد که یک ماه پس از امضای توافقنامه صلح سخنگویان هر دو طرف در برخی مسایل مهم نظریات مخالف داشتند.
به گفته روزنامه، حکمتیار میخواهد، محافظانش را با خود به کابل بیاورد، اما حکومت میگوید، نیروهای امنیتی افغان امنیت وی را تامین میکنند. حکمتیار میخواهد که دهها تن زندانیان وی رها شود، اما حکومت میگوید، شماری از آنها رها خواهند شد.
حکمتیار همچنان میخواهد که به دهها هزار مهاجران هوادارش یک نمره زمین توزیع شود، اما حکومت این را ناممکن میداند.
نشنل انترست
نشریه نشنل انترست درباره طولانی ترین جنگ امریکا، یعنی جنگ افغانستان و عدم موثریت دخالت نظامی این کشور در این جنگ مقاله را به نشر رساندهاست.
نشریه به خواست اعضای پیشتاز کانگرس امریکا اشاره کرده که میخواهند امریکا، با عساکر موجود و یا با افزایش تعداد بیشتر سربازان امریکایی در افغانستان ، به مبارزه خود ادامه دهد.
اما نشریه نشنل انتریست میگوید، جنگ نظامیان امریکایی در افغانستان در دوران سه رئیس جمهور امریکا، دو رئیس جمهور افغانستان و شماری زیادی از قوماندانان امریکایی بدینگونه دوام دارد.
به باور نویسنده مقاله نشریه نشنل انترست، تامین صلح و ثبات در افغانستان تنها از راههای ممکن است که پیشتر از آن طریق آرامش در افغانستان حکمفرما بود.
نویسند، راه برقرار صلح در افغانستان را، به آشتی و مصالحه در میان گروه‌های مختلف، مراکز گوناگون قدرت و اقوام ساکن در این کشور، منوط میداند.
نشریه به تجربه ناکام شوروی وقت در افغانستان اشاره کرده میگوید مداخله نظامی خارجی در افغانستان نه تنها که در تامین صلح و ثبات کمک نکرده، بلکه، حضور این نیروها در افغانستان برای افغانها به یک علت عمده مقاومت مبدل شدهاست.
نویسنده مقاله مینویسد، این موضوع که افغانستان هدیره از امپراطوران است، از یک چیزی خالی نیست.