معشوقهء عزیزم که رویت به چراغ نیون می ماند البته نه نیون های ضعیف شهر کابل. می دانم که دیگر مثل برقهای پرچو شده گی مال من نیستی، نمی دانم حالا خانهء دل کی را مانند پُروجکتور بامهای سفارت خانه ها، وانجیوها، وخانه های مسوولین روشن کرده ای ؟
حالا که این نامه را به تو می نویسم چشمانم مانند برقهای که دراین شب ها میآید ومیرود باز وبسته می شود وقلبم مانند فیوز های جین بکس برج برق که بالایش فشار می آید پیهم جرقه می زند وشارتی می کند.
درحالیکه این نامه را درنورکم رنگ چراغ دستی ام می نویسم وعده می دهم که عنقریب برق کابل دوباره فعال می شود وآن وقت یک نامه ای مفصل وزیبا برایت می نویسم که برابربرق خانه وزیران وزورمندان پراز انرژی وقوت باشد.
نازنینم ! هرگاه همین که یادم می آیی مانند برق بیست وچارساعته خانهء زورمندان قلبم بی اختیارقوی می شود، اما وقتی می نگرم که ازم دوری دوباره مثل لین ضعیف خانه های بغل کوه ازفشار بیش ازحد ترق میسکلم وفیوزم می پرد.
ازوقتی که ترا دیده ام احساس می کنم قلبم مانند کیبل های برق کابل که یک زمان دزدان آن را اززیر زمین دزدیده بودن، دزدیده شده است. هر روز من پشت خانهء تان مانند برقهای اطراف کابل میایم ومیروم میایم ومیروم اما تو مانند برقی های که یک زمان پول می گرفتن وبرق را رها نمی کردن همانطور بی وفا هستی ویک روز هم به طرفم حتی سیل هم نکرده ای.
نازنینم ! اگر یکبار برایم بگویی دوستت دارم باور داشته باش که برای یک ماه میتر خانهء تان را تُرو خواهم ساخت که ازپرداخت صرفیه برق بی غم شوین. باور داشته باش اگر یک بار برایم بگویی عزیزم مانند برق سه فاز قلبم را روشن خواهی کرد.
عزیزم! اگر مرا بگیری تمام سامان آلات خراب شده ای خانهء تان را مفت ترمیم می کنم.
عاشق تو برقی چنگک شاه
