وال ستریت ژورنال
روزنامه وال ستریت ژورنال چاپ امریکا در شماره اخیر خود زیر عنوان « چرا با طالب ها مذاکره کرد؟» مقاله تحلیلی نوشته و در آغاز این مقاله می نویسد:
آیا ایالات متحده امریکا و متحدین این کشور در جستجوی ثبات دوامدار در افغانستان هستند یا در جستجوی یک راه حل موقتی؟
فشار فعلی به رهبری حکومت افغانستان برای روند یک آشتی ملی با طالب ها، احتمالاً بیشتر منتج به موضوع دوم می شود. هر چند که شاید این گونه مذاکرات آشتی یک وقفه برای خروج نیرو های بین المللی آماده بسازد، اما گمان نمی رود که اهداف دراز مدت ستراتیژیکی یعنی رد پای گاه های خشونت بار گروپ های تندر و اسلامی را بر آورده بسازد. بدتر این که احتمال دارد این طرح حتی به تجدید جنگ های داخلی منجر شود.
روزنامه می افزاید، آشتی با طالب ها می تواند صرف یک بخشی راه حل دراز مدت اختلافات باشد، اما باید با تلاش ها جهت التیام بخشیدن شکایات و رنج های جوامع محلی پشتون ها یک جا و ترکیب شود.
به ترتیب که هر گونه آشتی باید رضایت مهم ترین حوزه های انتخاباتی افغان ها به شمول حکومت افغانستان را بر آورده بسازد. اما علاقه مندی ایالات متحده امریکا و متحدین این کشور از علاقه مندی حکومت فعلی افغانستان با هم فرق دارد.
به نوشته روزنامه، آقای کرزی اساساً به محکم کردن و حفظ قدرت خود علاقه دارد. در حالیکه امریکایی ها علاقه دارند شرایطی را ایجاد کنند که مانع بازگشت شورشیان و مانع پی آمد مجدد پای گاه های مصوون تروریست ها شود.
به طور مشخص تر، روند فعلی آشتی طالب ها را قدرت می بخشد در حالیکه باعث رد صدای یک نفوس به مراتب بزرگ تر پشتون های بیگانه می شود که خود را با طالب ها یکی نمی دانند.
انترنشنل هیرالد تریبیون
روزنامه دیگر چاپ امریکا انترنشنل هیرالد تریبیون زیر عنوان « ستراتیژی خلاصی» مقاله تحلیلی نوشته و در آغاز این مقاله می نویسد:
اگرموقعیت جغرافیایی سر نوشت باشد، در آن صورت سرنوشت عراق و افغانستان با داشتن مشکلات در موقعیت جغرافیایی آنها مقدر شده است.
سرحدات هر دو کشور توسط طراحان دوره استعماری بریتانیا با یک جا کردن ملیت ها و اقوامی ترسیم شده که روابط قوی تر با کشور های همسایه دارند.
افغانستان هم مخلوطی از گروپ های اقوام و قبایلی است که با همسایه های قدرت مند ارتباط نزدیک دارند.
افغانستان هیچ گاه استعمار را نه خواسته است. اما افغانستان با سرحدات فعلی در قرن 19 به حیث یک کشور حایل میان هند بریتانوی و امپراتوری تجاوزگر روسی به وجود آمد.
تمدید سرحد شرقی « دهلیز واخان» تا جای که افغانستان را با چین وصل می کند، دلیلی دیگر نداشت جز این که مانع اصطکاک روسیه و هند بریتانوی علیه یک دیگر شده باشد.
روزنامه انتر نشنل هیرالد تریبیون در اخیر این بخش مقاله می نویسد، بعد از ردیابی تلاش های مسلحانه بریتانیا و روسیه در دو قرن اخیر، آقای میلی باند وزیر خارجه کشور انگلیس اخیراً در یک بیانیه یی در موسسه تکنالوژی در ماساچوست امریکا گفت، یگانه راه با ثبات ساختن دراز مدت افغانستان این است که افغان ها صاحب صلاحیت و قدرت ساخته شوند تا خود قریه ها و وادی های شان را اداره کنند و امنیت بیاورند.
بناءً برای درک این موضوع، افغان ها به حمایت کامل سیاسی و نظامی و کمک های سخاوتمندانه خارجی ضرورت دارند.
روزنامه وال ستریت ژورنال چاپ امریکا در شماره اخیر خود زیر عنوان « چرا با طالب ها مذاکره کرد؟» مقاله تحلیلی نوشته و در آغاز این مقاله می نویسد:
آیا ایالات متحده امریکا و متحدین این کشور در جستجوی ثبات دوامدار در افغانستان هستند یا در جستجوی یک راه حل موقتی؟
فشار فعلی به رهبری حکومت افغانستان برای روند یک آشتی ملی با طالب ها، احتمالاً بیشتر منتج به موضوع دوم می شود. هر چند که شاید این گونه مذاکرات آشتی یک وقفه برای خروج نیرو های بین المللی آماده بسازد، اما گمان نمی رود که اهداف دراز مدت ستراتیژیکی یعنی رد پای گاه های خشونت بار گروپ های تندر و اسلامی را بر آورده بسازد. بدتر این که احتمال دارد این طرح حتی به تجدید جنگ های داخلی منجر شود.
روزنامه می افزاید، آشتی با طالب ها می تواند صرف یک بخشی راه حل دراز مدت اختلافات باشد، اما باید با تلاش ها جهت التیام بخشیدن شکایات و رنج های جوامع محلی پشتون ها یک جا و ترکیب شود.
به ترتیب که هر گونه آشتی باید رضایت مهم ترین حوزه های انتخاباتی افغان ها به شمول حکومت افغانستان را بر آورده بسازد. اما علاقه مندی ایالات متحده امریکا و متحدین این کشور از علاقه مندی حکومت فعلی افغانستان با هم فرق دارد.
به نوشته روزنامه، آقای کرزی اساساً به محکم کردن و حفظ قدرت خود علاقه دارد. در حالیکه امریکایی ها علاقه دارند شرایطی را ایجاد کنند که مانع بازگشت شورشیان و مانع پی آمد مجدد پای گاه های مصوون تروریست ها شود.
به طور مشخص تر، روند فعلی آشتی طالب ها را قدرت می بخشد در حالیکه باعث رد صدای یک نفوس به مراتب بزرگ تر پشتون های بیگانه می شود که خود را با طالب ها یکی نمی دانند.
انترنشنل هیرالد تریبیون
روزنامه دیگر چاپ امریکا انترنشنل هیرالد تریبیون زیر عنوان « ستراتیژی خلاصی» مقاله تحلیلی نوشته و در آغاز این مقاله می نویسد:
اگرموقعیت جغرافیایی سر نوشت باشد، در آن صورت سرنوشت عراق و افغانستان با داشتن مشکلات در موقعیت جغرافیایی آنها مقدر شده است.
سرحدات هر دو کشور توسط طراحان دوره استعماری بریتانیا با یک جا کردن ملیت ها و اقوامی ترسیم شده که روابط قوی تر با کشور های همسایه دارند.
افغانستان هم مخلوطی از گروپ های اقوام و قبایلی است که با همسایه های قدرت مند ارتباط نزدیک دارند.
افغانستان هیچ گاه استعمار را نه خواسته است. اما افغانستان با سرحدات فعلی در قرن 19 به حیث یک کشور حایل میان هند بریتانوی و امپراتوری تجاوزگر روسی به وجود آمد.
تمدید سرحد شرقی « دهلیز واخان» تا جای که افغانستان را با چین وصل می کند، دلیلی دیگر نداشت جز این که مانع اصطکاک روسیه و هند بریتانوی علیه یک دیگر شده باشد.
روزنامه انتر نشنل هیرالد تریبیون در اخیر این بخش مقاله می نویسد، بعد از ردیابی تلاش های مسلحانه بریتانیا و روسیه در دو قرن اخیر، آقای میلی باند وزیر خارجه کشور انگلیس اخیراً در یک بیانیه یی در موسسه تکنالوژی در ماساچوست امریکا گفت، یگانه راه با ثبات ساختن دراز مدت افغانستان این است که افغان ها صاحب صلاحیت و قدرت ساخته شوند تا خود قریه ها و وادی های شان را اداره کنند و امنیت بیاورند.
بناءً برای درک این موضوع، افغان ها به حمایت کامل سیاسی و نظامی و کمک های سخاوتمندانه خارجی ضرورت دارند.