در آغاز قرن بیست و یک، ایالات متحده امریکا یک التیماتم صریح به پاکستان صادر نمود و آن اینکه، در جنگ علیه تروریزم باما متحد شوید و یا در نتیجه بمباردمان ما پاکستان به دوره حجر تبدیل خواهد شد. اما از یک دهه به این طرف، پاکستان نسبت به هر کشور دیگر بروی زمین مسوول قتل و کشتار بیشتر امریکایی ها بوده است.
بنوشته نشریه فارن پالیسی، در طول این مدت پاکستان نه تنها از پیگرد قانونی برای جنایاتش سر باز زده، بلکه اردوی این کشور با پول فراوان که از واشنگتن دریافت کرده توسط عمال خود مانند طالبان و القاعده به پروگرام کشتار عساکر امریکایی در افغانستان ادامه داده است.
بنوشته نشریه فارن پالیسی از سال های 1950 به این طرف، زمانی که جنرال ایوب خان اولین کودتای نظامی را براه انداخت، سیر تحول پاکستان کمرنگ گردید، فرهنگ شکایت و شرارت در پاکستان ریشه گرفت، اردوی پاکستان جنگ علیه هند را آغاز نمود، مغز جوانان این کشور را با اشتیاق شدید برای جهاد اشباع نمود، بانی تروریزم گردید، ترس از بیگانه و تبعیض نژادی را توسعه بخشید، ملیونها انسان خود آن کشور را قتل عام کرد، به دزدیدن و قاچاق اسرار اتومی پرداخت، رژیم سرکوبگر را در قالب طالبان بر فرق مردم بی دفاع افغانستان حاکم ساخت و مالکیت تمام پاکستان را در قبضه گرفت.
نشریه فارن پالیسی در ادامه مقاله می نویسد، برای جلو گیری از جنگ و خشونت در جنوب آسیا، و برای اینکه پاکستان به یک کشور عادی شباهت پیدا کند، فقط یک معادله وجود دارد و آن اینکه اردوی پاکستان باید به قشله های عسکری برگردد.
بعد از کشف اسامه بن لادن در شهرک نظامی ابت آباد، اوباما برای وارد کردن فشار بالای اردوی پاکستان بهترین فرصتی در اختیار داشت، زیرا نظامیان در ضعیف ترین موضع قرار داشتند و این وقتی بود که حکومت ملکی را تقویت می بخشید و به اردو التیماتم تازه تحویل می داد. اما برعکس آقای اوباما عوض اینکه اردوی پاکستان را بخاطر پناه دادن به اسامه بن لادن مسوول بخواند و از اردوی این کشور حساب بخواهد، بیشتر علاقه مند شد تا بخاطر نقض حاکمیت ملی، پاکستان را با دادن کمک ها آرام بسازد.
بنوشته نشریه فارن پالیسی، قوی ترین شاهد ناکامی سیاست خارجی اوباما در جنوب آسیا اینست که رهبر تروریزم سراج الدین حقانی شش ماه بعد از کشته شدن اسامه بن لادن در پاکستان با معافیت به عملیات ادامه داده است.
شیری رحمن سفیر جدید پاکستان در ایالات متحده امریکا، نظر اردوی پاکستان را راجع به افغانستان در روزنامه نیویارک تایمز اینگونه توضیح کرده است:
«هر حکومت در کابل باید طرفدار پاکستان باشد. در مفهوم افغانستان، جز طرفداری از پاکستان چیز دیگری وجود ندارد معنی اش، ضد هند، ضد امریکا و آزار دهنده تر ضد افغانها.»
اردوی پاکستان در جواب حمله ناتو، راه تدارکاتی قوای ایتلاف را مسدود کرد و همچنان امر مسدود شدن پایگاه هوایی در شمسی را صادر نمود. بناً جواب متناسب به بستن قلمرو پاکستان به ایالات متحده امریکا اینست که نقش پاکستان در افغانستان محدود شود. این ایالات متحده امریکا است که امنیت افغانستان را تامین کرده است و هرگاه پاکستان می خواهد نقشی در افغانستان داشته باشد باید قرض یا دین خود را بپردازد.
نشریه فارن پالیسی در اخیر مقاله می نویسد، اوباما برای ختم نمایشی ماموریت در افغانستان می خواهد از طریق دادن رشوت و امتیاز با اردوی پاکستان و مشتریانش طالبان معامله کند. آیا اینگونه معامله ها به قربانی های زیاد عساکر امریکایی و مردم ملکی در افغانستان احترام گذاشتن است؟ یقیناً که نی، برای مردم ملکی افغانستان و پاکستان این گونه معامله ها نشانه یی از آغاز یک جنگ طولانی تر دیگریست که بارک اوباما آنرا یک پیروزی می خواند.
بنوشته نشریه فارن پالیسی، در طول این مدت پاکستان نه تنها از پیگرد قانونی برای جنایاتش سر باز زده، بلکه اردوی این کشور با پول فراوان که از واشنگتن دریافت کرده توسط عمال خود مانند طالبان و القاعده به پروگرام کشتار عساکر امریکایی در افغانستان ادامه داده است.
بنوشته نشریه فارن پالیسی از سال های 1950 به این طرف، زمانی که جنرال ایوب خان اولین کودتای نظامی را براه انداخت، سیر تحول پاکستان کمرنگ گردید، فرهنگ شکایت و شرارت در پاکستان ریشه گرفت، اردوی پاکستان جنگ علیه هند را آغاز نمود، مغز جوانان این کشور را با اشتیاق شدید برای جهاد اشباع نمود، بانی تروریزم گردید، ترس از بیگانه و تبعیض نژادی را توسعه بخشید، ملیونها انسان خود آن کشور را قتل عام کرد، به دزدیدن و قاچاق اسرار اتومی پرداخت، رژیم سرکوبگر را در قالب طالبان بر فرق مردم بی دفاع افغانستان حاکم ساخت و مالکیت تمام پاکستان را در قبضه گرفت.
نشریه فارن پالیسی در ادامه مقاله می نویسد، برای جلو گیری از جنگ و خشونت در جنوب آسیا، و برای اینکه پاکستان به یک کشور عادی شباهت پیدا کند، فقط یک معادله وجود دارد و آن اینکه اردوی پاکستان باید به قشله های عسکری برگردد.
بعد از کشف اسامه بن لادن در شهرک نظامی ابت آباد، اوباما برای وارد کردن فشار بالای اردوی پاکستان بهترین فرصتی در اختیار داشت، زیرا نظامیان در ضعیف ترین موضع قرار داشتند و این وقتی بود که حکومت ملکی را تقویت می بخشید و به اردو التیماتم تازه تحویل می داد. اما برعکس آقای اوباما عوض اینکه اردوی پاکستان را بخاطر پناه دادن به اسامه بن لادن مسوول بخواند و از اردوی این کشور حساب بخواهد، بیشتر علاقه مند شد تا بخاطر نقض حاکمیت ملی، پاکستان را با دادن کمک ها آرام بسازد.
بنوشته نشریه فارن پالیسی، قوی ترین شاهد ناکامی سیاست خارجی اوباما در جنوب آسیا اینست که رهبر تروریزم سراج الدین حقانی شش ماه بعد از کشته شدن اسامه بن لادن در پاکستان با معافیت به عملیات ادامه داده است.
شیری رحمن سفیر جدید پاکستان در ایالات متحده امریکا، نظر اردوی پاکستان را راجع به افغانستان در روزنامه نیویارک تایمز اینگونه توضیح کرده است:
«هر حکومت در کابل باید طرفدار پاکستان باشد. در مفهوم افغانستان، جز طرفداری از پاکستان چیز دیگری وجود ندارد معنی اش، ضد هند، ضد امریکا و آزار دهنده تر ضد افغانها.»
اردوی پاکستان در جواب حمله ناتو، راه تدارکاتی قوای ایتلاف را مسدود کرد و همچنان امر مسدود شدن پایگاه هوایی در شمسی را صادر نمود. بناً جواب متناسب به بستن قلمرو پاکستان به ایالات متحده امریکا اینست که نقش پاکستان در افغانستان محدود شود. این ایالات متحده امریکا است که امنیت افغانستان را تامین کرده است و هرگاه پاکستان می خواهد نقشی در افغانستان داشته باشد باید قرض یا دین خود را بپردازد.
نشریه فارن پالیسی در اخیر مقاله می نویسد، اوباما برای ختم نمایشی ماموریت در افغانستان می خواهد از طریق دادن رشوت و امتیاز با اردوی پاکستان و مشتریانش طالبان معامله کند. آیا اینگونه معامله ها به قربانی های زیاد عساکر امریکایی و مردم ملکی در افغانستان احترام گذاشتن است؟ یقیناً که نی، برای مردم ملکی افغانستان و پاکستان این گونه معامله ها نشانه یی از آغاز یک جنگ طولانی تر دیگریست که بارک اوباما آنرا یک پیروزی می خواند.
