امروز دهم ذی الحجه برابر است به روز اول عید سعید اضحی است. در این روز و دو روز بعد آن، بسیاری از مردم در گوشه و کنار افغانستان به خوشی پرداخته و تعداد از آنها قربانی می کنند.
عالمان دین می گویند، هر آنکه توان مالی داشته و قرضدار نباشد، مکف است که در ایام عید سعید اضحی، قربانی بکند.
به گفته آنان، ذبح حیوان در روز های عید در اسلام واجب است و انجام این کار سبب خشنودی خداوند می گردد.
استاد لطف الله حق پرست خطیب مسجد تمیم انصار در باره خصوصیات حیوان قربانی به رادیو آزادی چنین گفت:
« إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿۱﴾ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ، واضح است که نظر به همین آیت قرآن عظیم الشان قربانی کردن یکی از واجبات دین ما است که باید ما آن را انجام بدهیم و به حیوانات که قربانی می شوند، عبارت اند از شتر، گاو و گاو میش و گوسفند و بز لیکن در رابطه این حیوانات بگویم که شتر نباید کمتر از پنج سال عمر داشته باشد، گاو، گاومیش باید حداقل دو سال عمر داشته باشد و گوسفند و بز حداقل باید یک سال عمر داشته باشند.»
آقای حق پرست همچنان می گوید که قربانی حیوان کور، مریض، لنگ و حیوان که یکی از اعضای بدنش شکسته و یا قطع شده باشد، جایز نیست و مردم باید به این مساله توجه کنند.
قربانی یک آزمونیست که سال ها قبل حضرت ابراهیم علیه سلام از آن موفق به درآمده است.
به اساس ارشادات دینی، ابراهیم علیه سلام یکی از شب ها در خواب دیده که به وی امر می شود تا پسرش اسماعیل را بخاطر کسب رضای خدا ذبح کند.
وی به این حکم خداوند سر تسلیم می نهد، اما هنگام کشیدن کارد بر گلوی پسرش، خداوند گوسفند قوچی را بجای وی ذبح کرده است.
از آن زمان به بعد، مسلمانان جهان این سنت را تعقیب کرده و تلاش می کنند تا خشنودی خداوند را به دست آورند.
شماری از مردم در شهر کابل نیز می گویند که اگر توان خرید حیوانی را برای قربانی داشته باشند، این کار را همه ساله انجام می دهند.
سه تن از این باشندگان در مورد گفتند:
« من معلم عبدالغفور هستم، ما پس از نماز عید قربانی می کنیم.»
« پس از آن که زیر کارد حضرت ابراهیم علیه سلام گوسفند به میان آمد و ذبح شد از همان زمان تا حالا به ما این رسم و رواج و عنعنه و یک رسم دینی به ما باقی مانده و ما آن را به پیش می بریم.»
« من شمس الله ځاځی هستم، وقتی آدم می تواند که قربانی کند که ضروریات فامیل را پوره کرده بتواند، مگر من نمی توانم، من در طول روز دو یا سه صد افغانی کار کرده نمی توانم، چطور قربانی کنم.»
اما آنچه که گاه گاهی در باره قربانی سوال بر انگیز می شود، موضوع تقسیم گوشت حیوان قربانی شده می باشد.
عالمان دین می گویند که تقسیم گوشت قربانی به سه حصه سنت بوده و مردم باید آن را مراعات بکنند.
دوکتور فیض الرحیم بصیرت آمر دیپارتمنت فقه و اصول فقه در پوهنځی شرعیات پوهنتون کابل می گوید:
« گوشت قربانی به اساس نظریات فقهای اسلام سه تقسیم می شود، یک قسمت برای خود فامیل، یک قسمت دیگر برای اقارب و خویشاوندان و قسمت سوم باید به فقرا و مساکین توزیع گردد.
قابل ذکر است که این تقسیم یک امر مستحب و سنت است و اگر فرض کنیم که کسی قربانی کرد و تمام گوشت را خودشان خورد، در قربانی اش کدام خلل واقع نمی شود، اما این شرط است که در وقت قربانی کردن نیت این را داشته باشد که ما قربانی بخاطر خدا می کنم و نیت اش گوش نمی باشد.»
با آن که تعدادی از مردم کمک به فقرا را نسبت به قربانی کردن ترجیح می دهند، اما عالمان دین فضلیت قربانی را بیشتر دانسته و تاکید دارند که خود قربانی هم یک نوع صدقه و کمک به مساکین می باشد.
در عین حال شماری از باشندگان کابل انتقاد دارند که بسیاری از مردم در ایام عید قربان نظافت را در شهر مراعات نمی کنند.
آنها می گویند که برخی از مردم با پاشیدن خون و مواد فاضله حیوانات ذبح شده در کوچه و پس کوچه ها، سبب آزار و اذبت مردم می شوند.
اما عالمان دین این کار را خلاف اصول اسلامی دانسته می گویند که با در نظر داشت قداست قربانی، مردم باید در حفظ محیط زیست نیز توجهء جدی داشته باشند.
جمشید حبیب زاده
عالمان دین می گویند، هر آنکه توان مالی داشته و قرضدار نباشد، مکف است که در ایام عید سعید اضحی، قربانی بکند.
به گفته آنان، ذبح حیوان در روز های عید در اسلام واجب است و انجام این کار سبب خشنودی خداوند می گردد.
استاد لطف الله حق پرست خطیب مسجد تمیم انصار در باره خصوصیات حیوان قربانی به رادیو آزادی چنین گفت:
« إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿۱﴾ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ، واضح است که نظر به همین آیت قرآن عظیم الشان قربانی کردن یکی از واجبات دین ما است که باید ما آن را انجام بدهیم و به حیوانات که قربانی می شوند، عبارت اند از شتر، گاو و گاو میش و گوسفند و بز لیکن در رابطه این حیوانات بگویم که شتر نباید کمتر از پنج سال عمر داشته باشد، گاو، گاومیش باید حداقل دو سال عمر داشته باشد و گوسفند و بز حداقل باید یک سال عمر داشته باشند.»
آقای حق پرست همچنان می گوید که قربانی حیوان کور، مریض، لنگ و حیوان که یکی از اعضای بدنش شکسته و یا قطع شده باشد، جایز نیست و مردم باید به این مساله توجه کنند.
قربانی یک آزمونیست که سال ها قبل حضرت ابراهیم علیه سلام از آن موفق به درآمده است.
به اساس ارشادات دینی، ابراهیم علیه سلام یکی از شب ها در خواب دیده که به وی امر می شود تا پسرش اسماعیل را بخاطر کسب رضای خدا ذبح کند.
وی به این حکم خداوند سر تسلیم می نهد، اما هنگام کشیدن کارد بر گلوی پسرش، خداوند گوسفند قوچی را بجای وی ذبح کرده است.
از آن زمان به بعد، مسلمانان جهان این سنت را تعقیب کرده و تلاش می کنند تا خشنودی خداوند را به دست آورند.
شماری از مردم در شهر کابل نیز می گویند که اگر توان خرید حیوانی را برای قربانی داشته باشند، این کار را همه ساله انجام می دهند.
سه تن از این باشندگان در مورد گفتند:
« من معلم عبدالغفور هستم، ما پس از نماز عید قربانی می کنیم.»
« پس از آن که زیر کارد حضرت ابراهیم علیه سلام گوسفند به میان آمد و ذبح شد از همان زمان تا حالا به ما این رسم و رواج و عنعنه و یک رسم دینی به ما باقی مانده و ما آن را به پیش می بریم.»
« من شمس الله ځاځی هستم، وقتی آدم می تواند که قربانی کند که ضروریات فامیل را پوره کرده بتواند، مگر من نمی توانم، من در طول روز دو یا سه صد افغانی کار کرده نمی توانم، چطور قربانی کنم.»
اما آنچه که گاه گاهی در باره قربانی سوال بر انگیز می شود، موضوع تقسیم گوشت حیوان قربانی شده می باشد.
عالمان دین می گویند که تقسیم گوشت قربانی به سه حصه سنت بوده و مردم باید آن را مراعات بکنند.
دوکتور فیض الرحیم بصیرت آمر دیپارتمنت فقه و اصول فقه در پوهنځی شرعیات پوهنتون کابل می گوید:
« گوشت قربانی به اساس نظریات فقهای اسلام سه تقسیم می شود، یک قسمت برای خود فامیل، یک قسمت دیگر برای اقارب و خویشاوندان و قسمت سوم باید به فقرا و مساکین توزیع گردد.
قابل ذکر است که این تقسیم یک امر مستحب و سنت است و اگر فرض کنیم که کسی قربانی کرد و تمام گوشت را خودشان خورد، در قربانی اش کدام خلل واقع نمی شود، اما این شرط است که در وقت قربانی کردن نیت این را داشته باشد که ما قربانی بخاطر خدا می کنم و نیت اش گوش نمی باشد.»
با آن که تعدادی از مردم کمک به فقرا را نسبت به قربانی کردن ترجیح می دهند، اما عالمان دین فضلیت قربانی را بیشتر دانسته و تاکید دارند که خود قربانی هم یک نوع صدقه و کمک به مساکین می باشد.
در عین حال شماری از باشندگان کابل انتقاد دارند که بسیاری از مردم در ایام عید قربان نظافت را در شهر مراعات نمی کنند.
آنها می گویند که برخی از مردم با پاشیدن خون و مواد فاضله حیوانات ذبح شده در کوچه و پس کوچه ها، سبب آزار و اذبت مردم می شوند.
اما عالمان دین این کار را خلاف اصول اسلامی دانسته می گویند که با در نظر داشت قداست قربانی، مردم باید در حفظ محیط زیست نیز توجهء جدی داشته باشند.
جمشید حبیب زاده
