روزنامه کریستین ساینس مانیتور در شماره اخیر اش مطلبی را در مورد قتل ارسلا جمال والی لوگر به نشر رسانیده و هم چگونه گی پیمان امنیتی بین کابل و واشنگتن را بررسی کرده است.
به نوشته روزنامه، قتل ارسلا جمال نشان میدهد که طالبان هنوزهم یک نیرو اند و دوازده سال بعد از جنگ افغانستان هم باید از نظر نیفتند. در عین حال مذاکرات روی حضور قوای امریکایی در افغانستان بعد از سال 2014 هنوز هم نامعلوم است و یک دلیل آن این است که طالبان هنوزهم تهدیدی مستقیم برای مقامات بلند پایه افغان اند.
به نوشته کریستین ساینس مانیتور، هدف قرار دادن مقامات بلند رتبه افغان توسط طالبان نشان میدهد که این گروه در حال حاضر، آماده مذاکرات صلح نیست و شاید چنان فکر کند که دست بالا دارد یا در جنگ برنده می شود و این در حالی است که امکان خروج کامل نیروهای امریکایی در پایان سال 2014 بیشتر شده است.
به گفته کریستین ساینس مانیتور، ایالات متحده تاکید داشت برای باقی ماندن عساکرش در افغانستان، معامله خواهد کرد ولی چنان معلوم می شود که این مساله در این اواخر کم رنگ شده است.
روزنامه می افزاید، جان کری وزیر خارجه امریکا هفته گذشته در یک کانفرانس مشترک خبری با رییس جمهور کرزی گفت، پیمان به اصطلاح دوجانبه امنیتی که چوکات قانونی حضور نیروهای خارجی در افغانستان را میسر کند، به امضا نزدیک است.
به نوشته روزنامه، این خوشبینی جان کری بسیار دقیق و همه جانبه نیست زیرا وی و رییس جمهور کرزی توافق کردند که موضوع مصونیت قضایی نیروهای امریکایی که قرار است در افغانستان باقی بمانند، به تصمیم لویه جرگه محول خواهد شد.
به نوشته روزنامه، مساله مصونیت قانونی نیروهای امریکایی، مهمترین مساله در پیمان امنیتی میان دوکشور است.
اوپن دموکراسی
نشریه انترنیتی اوپن دموکراسی، در مورد مشکلات زنان افغان و حقوق آنها، مقاله مسعوده جلال را نشر نموده و می نویسد، زنان افغان به رهبران که افغانستان را به میدان بازی ها و خودخواهی های خود مبدل کرده اند می گویند، دیگر بس است.
به باور مسعوده جلال، بزرگترین جنگ، رقابت های انتخاباتی است. هرگونه تغیر که بیاید و زنان در آن نقش نداشته باشند، تغیر بزرگی را در زنده گی زنان وارد نخواهد کرد.
مسعوده جلال چهار سناریو را برای حل مشکل افغانستان، در مقاله اوپن دموکراسی ارایه کرده است.
سناریوی اول داستان افغانی است. در این راه حل، تمام جوانب افغان، روی یک راه حل صلح آمیز توافق کرده میتوانند. این راه حل در بین افغانها، راه حل افغانی نامیده میشود، به این دلیل که این حل، بر اساس رسوم و مشوره ها صورت میگیرد، و بر اساس تعریف افغانی از دموکراسی، این بهترین حل خواهد بود زیرا تمام جواب در آن توافق میکنند.
سناریوی دوم ادامه بی نظمی هاست، یعنی اجرای انتخابات و ادامه جنجال های موجود. درچنین حالت، مشروعیت حکومت مورد سوال خواهد بود و در بخش های بزرگ افغانستان، خشونت های قومی و سمتی افزایش میابند، آجندای انکشاف، دموکراسی و حقوق زنان قربانی میشوند.
سناریوی سوم منفی و هراس انگیز است، یعنی سقوط دولت در اثر جنگ های داخلی. چنین حالت افغانستان را دوباره به دهه 1990 خواهد برد.
سناریوی چهارم ارایه شده از سوی مسعوده جلال که در نشریه اوپن دموکراسی به نشر رسیده، سناریوی انکشاف است. وی مینویسد، این حالت سناریوی مورد پسند کشورهای کمک کننده است. در این وضعیت، در کنار کارهای انکشافی، راه برای ایجاد یک نظام دموکراتیک هموار می شود که در نتیجه آن، اساس صلح و اتحاد در افغانستان مستحکم خواهد شد.
به نوشته روزنامه، قتل ارسلا جمال نشان میدهد که طالبان هنوزهم یک نیرو اند و دوازده سال بعد از جنگ افغانستان هم باید از نظر نیفتند. در عین حال مذاکرات روی حضور قوای امریکایی در افغانستان بعد از سال 2014 هنوز هم نامعلوم است و یک دلیل آن این است که طالبان هنوزهم تهدیدی مستقیم برای مقامات بلند پایه افغان اند.
به نوشته کریستین ساینس مانیتور، هدف قرار دادن مقامات بلند رتبه افغان توسط طالبان نشان میدهد که این گروه در حال حاضر، آماده مذاکرات صلح نیست و شاید چنان فکر کند که دست بالا دارد یا در جنگ برنده می شود و این در حالی است که امکان خروج کامل نیروهای امریکایی در پایان سال 2014 بیشتر شده است.
به گفته کریستین ساینس مانیتور، ایالات متحده تاکید داشت برای باقی ماندن عساکرش در افغانستان، معامله خواهد کرد ولی چنان معلوم می شود که این مساله در این اواخر کم رنگ شده است.
روزنامه می افزاید، جان کری وزیر خارجه امریکا هفته گذشته در یک کانفرانس مشترک خبری با رییس جمهور کرزی گفت، پیمان به اصطلاح دوجانبه امنیتی که چوکات قانونی حضور نیروهای خارجی در افغانستان را میسر کند، به امضا نزدیک است.
به نوشته روزنامه، این خوشبینی جان کری بسیار دقیق و همه جانبه نیست زیرا وی و رییس جمهور کرزی توافق کردند که موضوع مصونیت قضایی نیروهای امریکایی که قرار است در افغانستان باقی بمانند، به تصمیم لویه جرگه محول خواهد شد.
به نوشته روزنامه، مساله مصونیت قانونی نیروهای امریکایی، مهمترین مساله در پیمان امنیتی میان دوکشور است.
اوپن دموکراسی
نشریه انترنیتی اوپن دموکراسی، در مورد مشکلات زنان افغان و حقوق آنها، مقاله مسعوده جلال را نشر نموده و می نویسد، زنان افغان به رهبران که افغانستان را به میدان بازی ها و خودخواهی های خود مبدل کرده اند می گویند، دیگر بس است.
به باور مسعوده جلال، بزرگترین جنگ، رقابت های انتخاباتی است. هرگونه تغیر که بیاید و زنان در آن نقش نداشته باشند، تغیر بزرگی را در زنده گی زنان وارد نخواهد کرد.
مسعوده جلال چهار سناریو را برای حل مشکل افغانستان، در مقاله اوپن دموکراسی ارایه کرده است.
سناریوی اول داستان افغانی است. در این راه حل، تمام جوانب افغان، روی یک راه حل صلح آمیز توافق کرده میتوانند. این راه حل در بین افغانها، راه حل افغانی نامیده میشود، به این دلیل که این حل، بر اساس رسوم و مشوره ها صورت میگیرد، و بر اساس تعریف افغانی از دموکراسی، این بهترین حل خواهد بود زیرا تمام جواب در آن توافق میکنند.
سناریوی دوم ادامه بی نظمی هاست، یعنی اجرای انتخابات و ادامه جنجال های موجود. درچنین حالت، مشروعیت حکومت مورد سوال خواهد بود و در بخش های بزرگ افغانستان، خشونت های قومی و سمتی افزایش میابند، آجندای انکشاف، دموکراسی و حقوق زنان قربانی میشوند.
سناریوی سوم منفی و هراس انگیز است، یعنی سقوط دولت در اثر جنگ های داخلی. چنین حالت افغانستان را دوباره به دهه 1990 خواهد برد.
سناریوی چهارم ارایه شده از سوی مسعوده جلال که در نشریه اوپن دموکراسی به نشر رسیده، سناریوی انکشاف است. وی مینویسد، این حالت سناریوی مورد پسند کشورهای کمک کننده است. در این وضعیت، در کنار کارهای انکشافی، راه برای ایجاد یک نظام دموکراتیک هموار می شود که در نتیجه آن، اساس صلح و اتحاد در افغانستان مستحکم خواهد شد.