با سرعتی که روسیه قبضه خودرا بر شبه جزیره کریمیا مستحکم ساخت برای جهان گیچ کننده به شمار میرود، اما عناصری که زمینه را برای این کار مساعد ساعت یکباره به میان نیامده بلکه از سالها به این سو بالای آن کار شده بود.
خبرنگار مرکز خبری رادیو آزادی دیزی سیندلر می نویسدT برای نجات از دیکتاتوران آینده و رها شدن از چنگ آن ها شش درسی در بحران کریمیا وجود دارد که باید به آن توجه شود.
اول: هیچ وقت نباید اسلحه اتمی را از دست داد. 20 سال قبل اوکرایین سومین قدرت بزرگ اتمی در جهان بود و 1900 سرگلوله دور برد و 2400 سرگلوله برد کوتاه اتمی داشت . اما کییف به اساس یاد داشت سال 1994 در بوداپست تمام این سلاح ها را احتیاری به روسیه برگرداند و اسلحه اتمی خودرا با ضمانت در مورد حفظ تمامیت ارضی خود و این تعهد روسیه که استقلال سیاسی و تمامیت ارضی این کشور را تهدید نخواهد کرد، تبادله نمود.
در آن وقت این یک معامله خوب به نظر می رسید، اما بعدا همه اوکراینی ها به این اشتباه پی بردند.
دوم: باید دانست که معاملات و توافقات معنی ندارند. یاد داشت بوداپست باوجودی که توسط 5 عضو دایمی شورای امنیت سازمان ملل متحد تصدیق شده بود، نتوانست ولادیمیر پوتین را از الحاق منطقء کریمیای اوکرایین به خاک روسیه باز دارد. رییس جمهور روسیه ادعا می کند که حکومت فعلی اوکرایین توسط کودتا به قدرت رسیده و توسط ماسکو قانونی شناخته نمی شود. علاوه بر آن یاداشت بوداپست کشورهای غربی را وادار نمی سازد که علیهء روسیه از قوه نظامی کار بگیرند، هرچند با الحاق کریمیا به خاک روسیه چندین موافقت بین المللی پایمال شده است.
سوم: تصفیه قومی می تواند موثر باشد. این مثل درست است که تسلط نه بر ده قانون است. بهترین راه تسلط بر یک سرزمین اینست که مردم محلی منطقه را خارج کرده و مردم خودرا در آنجا جا بجا کنید، کاری که ستالین در برابر تاتار های کریمیا که باشنده گان اصلی این منطقه بودند انجام داد و کاری که در امریکا علیه باشنده گان بدوی آن انجام شد.
چهارم : اگر به یک دروغ باور داشته باشید دیگر دروغ نیست. ادولف هیتلر و رییس تلیغات وی یوزف گوبل از مشتاقین دروغ بزرگ بودند. آنهابه این باور بودند که مردم به عوض به سوال روبرو ساختن دروغگویان با میل خود سخنان آنها را قبول می کنند، به شرطی که دروغ به طبع دل آن ها باشد. پوتین هم با گذشته کی. جی. بی. خود همینگونه کمپاین را در مورد کریمیا براه انداخته است یعنی، حقوق روسها تلف می شود. او ازین که حقوق روسها تلف می شود، نا راحت است ، قدرت در کییف توسط فاشیست ها اشغال شده است، وضیعت آنقدر خراب است که خود اوکرایینی ها به روسیه فرار می کنند، هیچ عسکر روسی به اوکریین داخل نشده و روسیه تصمیم الحاق کریمیا را ندارد و دیگر دروغ های مانند آن.
پنجم: مارکیت یا بازار با علم خلاق استوار نیست، بازی های المپیک نشان داد که شرکت های بزرگ غرب مانند کوکاکولا و مک دانلدز ملیون ها دالر در سوچی سرمایه گذاری کردند و تا روز دوشنبه هیچ کشوری حاضر نبود به خاطر اوکرایین علیهء روسیه کدام اقدام اقتصادی نماید و تمام عکس العمل ها به الفاظ میان خالی منحصر بودند.
علاوه بر آن در حدود 63 میلیارد دالر تنها درسال 2013 از روسیه خارج شده است و در بانک های سویس جابجا گردیده و یا در تجارت املاک در لندن، نیویورک و جنوب فرانسه سرمایه گذاری شده است و هیچ یک از این کشورها میل ندارند که سرمایه گذاری بزرگ روسیه را از دست بدهند.
ششم: وطن پرستی خوب است مگر اینکه بسیار بسیار بد باشد. پوتین از سال ها به این سو متعهد است که ملت پرستی روسیه را احیا می کند و خاک را از روی ستالین بر می دارد . او برای احیای کلیسای کاتولیک و موقف سیاسی و بدست آوردن نفوذ شوری سابق تلاش دارد. همین پروژهء ملت بزرگ ساختن کار را برای پوتین آسان می سازد و از این رو الحاق کریمیا را یک اقدام طبعی نی بلکه ضروری می داند. به نظر پوتین ترک مردم کریمیا یک خیانت ملی خواهد بود.
خبرنگار مرکز خبری رادیو آزادی دیزی سیندلر می نویسدT برای نجات از دیکتاتوران آینده و رها شدن از چنگ آن ها شش درسی در بحران کریمیا وجود دارد که باید به آن توجه شود.
اول: هیچ وقت نباید اسلحه اتمی را از دست داد. 20 سال قبل اوکرایین سومین قدرت بزرگ اتمی در جهان بود و 1900 سرگلوله دور برد و 2400 سرگلوله برد کوتاه اتمی داشت . اما کییف به اساس یاد داشت سال 1994 در بوداپست تمام این سلاح ها را احتیاری به روسیه برگرداند و اسلحه اتمی خودرا با ضمانت در مورد حفظ تمامیت ارضی خود و این تعهد روسیه که استقلال سیاسی و تمامیت ارضی این کشور را تهدید نخواهد کرد، تبادله نمود.
در آن وقت این یک معامله خوب به نظر می رسید، اما بعدا همه اوکراینی ها به این اشتباه پی بردند.
دوم: باید دانست که معاملات و توافقات معنی ندارند. یاد داشت بوداپست باوجودی که توسط 5 عضو دایمی شورای امنیت سازمان ملل متحد تصدیق شده بود، نتوانست ولادیمیر پوتین را از الحاق منطقء کریمیای اوکرایین به خاک روسیه باز دارد. رییس جمهور روسیه ادعا می کند که حکومت فعلی اوکرایین توسط کودتا به قدرت رسیده و توسط ماسکو قانونی شناخته نمی شود. علاوه بر آن یاداشت بوداپست کشورهای غربی را وادار نمی سازد که علیهء روسیه از قوه نظامی کار بگیرند، هرچند با الحاق کریمیا به خاک روسیه چندین موافقت بین المللی پایمال شده است.
سوم: تصفیه قومی می تواند موثر باشد. این مثل درست است که تسلط نه بر ده قانون است. بهترین راه تسلط بر یک سرزمین اینست که مردم محلی منطقه را خارج کرده و مردم خودرا در آنجا جا بجا کنید، کاری که ستالین در برابر تاتار های کریمیا که باشنده گان اصلی این منطقه بودند انجام داد و کاری که در امریکا علیه باشنده گان بدوی آن انجام شد.
چهارم : اگر به یک دروغ باور داشته باشید دیگر دروغ نیست. ادولف هیتلر و رییس تلیغات وی یوزف گوبل از مشتاقین دروغ بزرگ بودند. آنهابه این باور بودند که مردم به عوض به سوال روبرو ساختن دروغگویان با میل خود سخنان آنها را قبول می کنند، به شرطی که دروغ به طبع دل آن ها باشد. پوتین هم با گذشته کی. جی. بی. خود همینگونه کمپاین را در مورد کریمیا براه انداخته است یعنی، حقوق روسها تلف می شود. او ازین که حقوق روسها تلف می شود، نا راحت است ، قدرت در کییف توسط فاشیست ها اشغال شده است، وضیعت آنقدر خراب است که خود اوکرایینی ها به روسیه فرار می کنند، هیچ عسکر روسی به اوکریین داخل نشده و روسیه تصمیم الحاق کریمیا را ندارد و دیگر دروغ های مانند آن.
پنجم: مارکیت یا بازار با علم خلاق استوار نیست، بازی های المپیک نشان داد که شرکت های بزرگ غرب مانند کوکاکولا و مک دانلدز ملیون ها دالر در سوچی سرمایه گذاری کردند و تا روز دوشنبه هیچ کشوری حاضر نبود به خاطر اوکرایین علیهء روسیه کدام اقدام اقتصادی نماید و تمام عکس العمل ها به الفاظ میان خالی منحصر بودند.
علاوه بر آن در حدود 63 میلیارد دالر تنها درسال 2013 از روسیه خارج شده است و در بانک های سویس جابجا گردیده و یا در تجارت املاک در لندن، نیویورک و جنوب فرانسه سرمایه گذاری شده است و هیچ یک از این کشورها میل ندارند که سرمایه گذاری بزرگ روسیه را از دست بدهند.
ششم: وطن پرستی خوب است مگر اینکه بسیار بسیار بد باشد. پوتین از سال ها به این سو متعهد است که ملت پرستی روسیه را احیا می کند و خاک را از روی ستالین بر می دارد . او برای احیای کلیسای کاتولیک و موقف سیاسی و بدست آوردن نفوذ شوری سابق تلاش دارد. همین پروژهء ملت بزرگ ساختن کار را برای پوتین آسان می سازد و از این رو الحاق کریمیا را یک اقدام طبعی نی بلکه ضروری می داند. به نظر پوتین ترک مردم کریمیا یک خیانت ملی خواهد بود.
