علایم تشویق کننده در مورد اردوی نو پای افغانستان

در یک گزارش گفته شده که به نظر می رسد نیروهای افغان آهسته و مداوم در میدان جنگ در حال پیشرفت هستند.

در گزارش نشریۀ نشنل انترست آمده که جنرال جوزیف دانفورد، لوی درستیز امریکا در اواسط جولای در صحبت با رسانه‌ها در مورد تلاش جهت مبارزه در افغانستان به طور محتاطانه ابراز خوشبینی کرده بود.

در ادامه این گزارش گفته شده که نیروهای افغان از فصل جنگی مرگبار در سال ۲۰۱۵ بیرون شدند.

به نوشته نشریه، درین فصل جنگی، نیروهای افغان برای نخستین بار از زمان سقوط رژیم طالبان در ۲۰۰۱، شاهد سقوط مرکز یک ولایت بزرگ بودند، اشاره نشریه به کندز است.

نشریه می‌نویسد، به نظر می‌رسد که نیروهای افغان آهسته و مداوم در میدان جنگ در حال پیشرفت هستند.

در ادامه آمده که این یک خبر خوشبینانه است که ازین منطقه جنگ زده می‌رسد.

در مطلب آمده‌است، فکتور‌های متعدد وجود دارند که علایم تشویق کننده در مورد اردوی نوپای افغانستان را نشان می‌دهند.

به نوشتۀ نشریه، نیروهای امنیتی افغانستان درس‌های آموخته شده از فصل جنگی ترسناک سال گذشته را، با کم ساختن پوسته‌های تلاشی ثابت و اجرای عملیات تهاجمی بیشتر در عمل پیاده می‌کنند.

نشریه نوشته است، اولویت بندی ساحات استراتیژیک و عقب نشینی از مناطق کم جمعیت مثل خروج از نوزاد، به ایجاد توانایی‌های نو تهاجمی نیروهای امنیتی افغان و تقویت آنها کمک کرده‌است.

در ادامه گفته شده‌است که قرار گرفتن تکنالوژی جدید در اختیار نیروهای افغان، حمایت هوایی نزدیک از آنها مانند قرار گرفتن جت‌های سوپر توکانو ا-۲۹ و طیاره‌های بی‌پیلوت اکتشافی ظرفیت‌های نیروهای افغان را بلند برده و سبب تقویت روحیه نیروهای جنگی در میدان نبرد شده است.

نشریه به تائید مقررات جدید از سوی بارک اوباما، رئیس جمهور امریکا در مورد ماموریت نیروهای امریکایی که تحت ماموریت حمایت قاطع ناتو در افغانستان فعالیت می‌کنند، نیز توجه کرده‌است.

به نوشته نشریه، به نظر می‌رسد که همۀ این پیشرفت‌های دوامدار نشان دهندۀ علایم موفقیت نسبی است.

نشریۀ نشنل انترست می‌نویسد، این در حالیست که حملات در افغانستان کاهش یافته و نیروهای افغان به اجرای عملیات تهاجمی برای ریشه کن ساختن طالبان ادامه می‌دهند.

به نوشتهء نشریه، هر چند پیشرفت‌های تکتیکی در میدان نبرد باید مورد ستایش قرار گیرد، پس از پانزده سال جنگ، عوامل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که منجر به افزایش تنش‌ها در افغانستان می‌شود، هنوز هم به گونه گسترده وجود دارد و خطر بازگشت به دورۀ نابسامانی را بوجود می‌آورد که پس از خروج نیروهای اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال ۱۹۸۹ از افغانستان، این کشور تجربه کرده‌است.

نشریه نوشته است، به دنبال خروج این نیروها از افغانستان و پایان یافتن کمک‌های مالی در سال ۱۹۹۲، افغانستان از لحاظ کمک‌های مالی به فراموشی سپرده شد.

به نوشته نشریه، پیش از تهاجم شوروی سابق، پایه اساسی سیستم اقتصادی و معیشتی افغانستان بر نیروی کاری و زراعت متکی بود.

نشریه نوشته است، این تهاجم سیستم معیشتی را که برای قرن‌ها پابرجا بود، از بین برد و بجایش یک اقتصاد جنگی وابسته به کمک‌های خارجی را بوجود آورد.