سازمان ملل متحد هژدهم دسمبر را روز بین‌المللی مهاجرین اعلام کرده و از آن در سرتاسر جهان یاد بود به عمل می‌آید. در این روز، روی علل، دشواری‌های موجود در برابر مهاجرین و شیوه‌های مساعدت به آن‌ها بحث می‌شود.
از روز بین‌المللی مهاجرین در سال‌جاری در حالی تجلیل می‌شود که از شانزدهم الی هژدهم دسمبر یک اجلاس بین‌المللی در واکنش به وضعیت مهاجرین در شهر ژینو پایتخت سویس، دایر شده است.
در این اجلاس مقام‌های ارشد سازمان ملل متحد، رهبران برخی کشورهای جهان، سازمان‌های بین‌المللی، نهادهای کمک‌کننده، رهبران اقتصادی و نمایندگان جامعۀ مدنی جامعۀ بین‌المللی، اشترک دارند.
هدف این اجلاس ایجاد یک شیوۀ برخورد تازۀ درازمدت و اتخاذ تعهدات بازیگران مختلف بین‌المللی برای کمک با مهاجرین و جوامعی است که مهاجرین در آن زندگی می‌کنند.
برخی مقام‌های حکومت افغانستان نیز در این اجلاس اشتراک دارند.
انتونیو گوتیریش سرمنشی سازمان ملل متحد به این اجلاس گفت: "هزاران تن که از حکومت‌ها، شرکت‌ها، نهاد‌ها و سازمان‌های بین‌المللی نمایندگی می‌کنند، در این‌جا برای کمک به مهاجرین متعهد شده اند. اما به گفته آقای گوتیریش، آیا این کمک‌ها و حمایت واقعاً نیازهای مهاجرین را هدف قرار می‌دهد؟
انتونیو گوتیریش سرمنشی سازمان ملل متحد، "این سوال" را از حنا شیخانی فعال جامعۀ مدنی و مهاجر افغان که در این اجلاس ژینو اشتراک دارد، پرسید:
"به عقیده شما مهمترین کاری را که جامعۀ جهانی برای کمک و حل مشکلات مهاجرین انجام داده می تواند، چیست؟"
حنا شیخانی مهاجر افغان که در پشاور پاکستان به‌دنیا آمده و اینک محصل بخش مدیریت در پوهنتون آن شهر است، در پاسخ به این سوال سرمنشی سازمان مللل متحد گفت:
"فکر می‌کنم جهان کارهای زیاد را برای کمک به مهاجرین انجام داده می‌تواند. به عقیده من سرمایه‌گذاری در آموزش مهاجرین، مهمترین چیز است. چون آموزش با کیفیت یک امتیاز نه، بلکه یک حق ابتدایی است. جهان باید درک کند که مهاجرین یک تهدید نه، بلکه یک سرمایه بزرگ است، اگر برای آن‌ها وسایل درست، تجربه و دانش مسلکی داده شود، آن‌ها می‌توانند در صلح و انکشاف وطن اصلی و کشور میزبان شان، نقش داشته باشند."
در حال حاضر حدود هفتاد میلیون تن در جهان در نتیجه جنگ‌ها، منازعات، زجر، شکنجه و سرکوب از مناطق اصلی شان مهاجر شده اند.
از این جمله حدود ۲۵ میلیون تن آن‌ها از سرحدات بین‌المللی عبور کرده، به کشورهای هم‌جوار و سایر کشورهای‌های جهان مهاجر شده اند و آن‌ها نمی‌توانند دوباره به مناطق اصلی، خانه و کاشانه هایشان برگردند.
