- مرکز پالیسی جهانی
صفحۀ انترنتی مرکز پالیسی جهانی با نشر مقالۀ در مورد افغانستان به تلاش‌های صلح در این کشور تمرکز کرده‌است.
به نوشتۀ مقاله‌نویس، در تلاش‌ها برای برقراری صلح در افغانستان، ایجاد تفاهم میان افغان‌ها، گام ضروری است، اما نویسنده به این باور است چنین چیزی در مورد همسایه‌های افغانستان که به‌گفته نویسنده گروه‌های مختلف را به مسیرهای متفاوت می‌کشند، صورت گرفته نمی‌تواند.
در مطلب آمده که تلاش‌های زلمی خلیل‌زاد نمایندۀ خاص امریکا برای صلح افغانستان سرانجام نتیجه داد و توافق میان امریکا و طالبان امضاء شد، اما مقاله‌نویس گفته، حال آن‌چه مهم است و از دیر به این‌طرف انتظار آن می‌رود، آغاز مذاکرات صلح میان گروه طالبان و حکومت افغانستان است.
در ادامۀ مطلب مرکز پالیسی جهانی آمده‌است، چیزی دیگری‌که خیلی مهم است، یک راه حل منطقوی است. مقاله آنرا پیچیده توصیف کرده، اما گفته که برای برقراری صلح پایدار در افغانستان خیلی مهم پنداشته می‌شود.
به نوشتۀ نشریه، پاکستان در رسیدن به چنین یک توافق نقش عمده را بازی خواهد کرد.
در ادامه آمده که پاکستان حامی عمدۀ طالبان است و حتی از قول یک مقام ارشد پیشین پاکستان نوشته شده که گفته است، پالیسی آنان در قبال طالبان، پاکستان را محفوظ نگهداشته است.
- نیویارک تایمز
روزنامه نیویارک تایمز به نگرانی‌های بعد از برقراری صلح پرداخته است.
روزنامه در شمارۀ اخیرش مقالۀ یک زن جوان افغان به نام فاطمه فیضی را نشر کرده که با دیدن یک مکتب در قریۀ دور دستی در بامیان چگونه خاطرات تلخ و شیرین کودکی‌اش زنده شدند؛ خاطراتِ آغاز مکتب بعد از سقوط حکومت طالبان.
فاطمه فیضی نویسنده مقاله از دیدارش از مکتب رستم در ولسوالی یکاولنگ بامیان و امیدهای نهفته در شاگردان با وجود همه مشکلات موجود در افغانستان نوشته است. دو سوم حصۀ شاگردان این مکتب دختران اند که همراه با پسران درس می‌خوانند، چیزی‌که از سوی طالبان ممنوع شده بود.
فیضی نوشته است این دیدار برایش تصویر از گذشتۀ فراموش شده خودش را زنده ساخت، تصویرِ اوایل سال ۲۰۰۲ یا روزهای بعد از سقوط طالبان. تصویرِ دختر شش سالۀ که از ولسوالی جغتوی غزنی همراه با فامیلش سوار بر لاری به کابل آمده، در دشت برچی در خانه کاه‌گلی اقامت گزیده و هر صبح با مادرکلان کهن‌سالش برای رفتن به مکتب با شکم گرسنه، یک ساعت پیاده می‌رفت.
- ستارز اند سترایپس
نشریۀ ستارز اند سترایپس در شمارۀ اخیر خود مقالۀ را در مورد یک معضله حقوقی نوشته است که ریشه در فعالیت‌های امریکا در افغانستان دارد.
به نوشته مقاله‌نویس، یک قراردادی عملیات‌های معلوماتی امریکا، میلیون‌ها دالر را از وزارت دفاع امریکا به‌خاطر اعلان‌های تلویزیونی و رادیویی گرفته است که هیچگاهی در افغانستان نشر نشده‌ند.
در مطلب آمده که گروپ لیونی که به "لیونی ایندستری" هم شهرت دارد از سال ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۱۵ به‌حیث مهم‌ترین تبلیغ کنندۀ پنتاگون در افغانستان کار می‌کرد و یک قرارداد به ارزش ۱۲۰ میلیون دالر را با وزارت دفاع امریکا برای تولید اعلانات تلویزیونی، رادیویی، بیلبورد‌ها یا لوایح تبلیغاتی در افغانستان امضاء کرده بود.
حال دعوای حقوقی در مورد فعالیت این شرکت آغاز شده که به اساس آن شرکت لیونی پول‌های وافر از اعلاناتی گرفته است که مردم افغانستان آنرا ندیده یا کم دیده‌اند.
ستارز اند سترایپش می‌نویسد، بر اساس اسناد محکمه زمانی‌که این شرکت به تقاضای امریکا در سال ۲۰۱۴ نظارت بر برنامه‌هایش را آغاز کرد، معلوم شد که کمتر از ۷۵ درصد اعلانات تلویزیونی و ۴۵ درصد اعلانات رادیویی‌اش که برای اردوی امریکا مهم بودند، منتشر شده‌اند.
دعوای حقوقی علیه این شرکت در یک محکمۀ امریکا از سوی اسکات کریلیر رئیس پیشین شرکت لیونی صورت گرفته است.
کریلیر ادعا دارد که وی بعد از آن کرسی‌اش کنار زده شد که از ارائه رسیدهای پرداخت یکی از عملیات‌های تبلیغاتی (یا مصارف تهیه اعلانات) به ارزش ۴.۵ میلیون دالر که مصارف آن به دولت امریکا دو چند گزارش شده بود، خودداری کرد.
اما در مطلب آمده که چارلس اوینز معاون این شرکت در ایمیلی گفته که او نمی‌تواند در مورد دعوای حقوقی در حال رسیدگی چیزی بگوید.
در یک سند محکمه آمده که حکومت در ماه فبروری به این دعوای حقوقی نپیوست.