وزارت خارجهٔ ایران می‌گوید، تهران به خاطر افزایش خشونت‌ها نگران بوده و می‌خواهد که گفتگوهای بین افغان‌ها را سهل سازد.
ایران همسایهٔ افغانستان که چند بار میزبان رهبری طالبان در تهران بوده، می‌گوید که طالبان بخشی از افغانستان است. چه امروز افغانستان و چه آیندهٔ آن .اما آن‌ها همهٔ امروز افغانستان و همهٔ آیندهٔ افغانستان در دولت نخواهد بود.
سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت خارجه ایران این را دیروز دوشنبه (۲۸ جون) در یک نشست خبری بیان کرد.
او دربارهٔ افزایش خشونت‌ها در افغانستان گفت: "پنهان هم نیست که خشونت‌ها در افغانستان بالا گرفته و به وضعیت نگران کنندهٔ رسیده، برخی از اقلیت‌های قومی و دینی تحت فشار قرار گرفته اند."
خطیب‌زاده افزود، ایران وضعیت در افغانستان را به دقت نظارت می‌کند و در اظهار نظر دربارهٔ سقوط احتمالی کابل و یا مسایل مشابهی به آن عجله ندارد.
به گفتهٔ او بلکه چیزی که برای آن‌ها مهم است، حفظ دست‌آوردهای دو دههٔ گذشته می‌باشد.
در ضمن، ایران در صدد تحکیم روابط با طالبان به ویژه رهبری سیاسی این گروه در قطر است و آخرین بار تعدادی از اعضای دفتر سیاسی طالبان در قطر در ماه جنوری از تهران دیدن کردند.
همزمان، عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحهٔ افغانستان اولویت کاری خود برای صلح را ایجاد اجماع منطقهٔ و بین‌المللی دانست.
او بر طالبان انتقاد کرد که مانع مذاکرات صلح هستند.
عبدالله می‌گوید: "متأسفانه در میز مذاکره آن پیشرفت که باید حال می‌شد، نشد. بسیار هم واضح شد که دلیلش لجاجت طرف طالبان، وقت‌گذرانی، روی مسایل فرعی بحث کردن و وارد نشدن به مسایل اصلی است. این دلیل عمدهٔ عدم پیشرفت در مذاکره بوده و با شروع خروج قوت‌های بین‌المللی طالبان حملات خود را تشدید کردند."
در این میان، دیبورا لاینز، رئیس دفتر معاونت سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان یا ( یوناما) هفتهٔ پیش در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد گفت که نسبت به میز مذاکره میدان‌های جنگ گرم نگه‌داشته شده و طالبان از ماه می به این‌سو، حدود ۵۰ ولسوالی را تصرف کرده‌اند.
او هشدار داد که اگر رهبران افغان برای مصالحه متحد نشوند و تلاش‌ها تسریع نشود، وضعیت از این بیشتر جنجالی خواهد شد.
همزمان، محمد نعیم سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در دوحهٔ قطر در پاسخ این سوال رادیو آزادی که آیا در اوج جنگ‌ها کدام فرصتی برای صلح باقی می‌ماند؟ گفت، طالبان برای پایان جنگ از راه مذاکره متعهد است.
او مسوولیت تأخیر در گفتگوها را به دوش حکومت افغانستان انداخت.
