شماری از زنان در کابل در واکنش به بسته شدن وزارت امور زنان و نامشخص بودن حق آموزش دختران، راهپیمایی کردند.
این زنان که شمارشان محدود است، در مقابل دروازۀ وزارت امور زنان جمع شدند و خواستار تأمین حقوق دختران و زنان شدند.
آنان شعار "آزادی، آموزش و کار" سر دادند و گفتند که نباید جلو فعالیتهای اجتماعی زنان گرفته شود.
ترنم سعیدی، یکی از این زنان معترض میگوید طالبان نمیتوانند که مانع کار و آموزش زنان شوند و خواستهایشان را بر آنان بقبولانند.
او میافزاید: "ما از سازمان ملل، کمیسیون حقوق بشر و جامعۀ جهانی را که به درد ما نخورند، چه کار کنیم؟ در زمانی که هیچکسی نمیتواند از ما دفاع کند، ما صدای خود را بلند میکنیم. خودمان میآیم و اعتراض میکنیم، یا کشته میشویم و یا حق خود را به دست میآوریم."
در روزهای پسین برای حفاظت از حقوق زنان در افغانستان صداهای بیشتری بلند میشود.
این دادخواهیها برای حقوق زنان پس از آن رو به افزایش گذشت که طالبان وزارت امور زنان را بستند و به دانشآموزان دختر در صنفهای ششم به بالا اجازۀ آموزش ندادند.
در ادامۀ این دادخواهیها، حزب موج تحول افغانستان به رهبری فوزیه کوفی، نمایندۀ پیشین در ولسی جرگه و عضو هیئت مذاکرهکنند دولت پیشین در قطر روز یکشنبه طالبان را متهم به بیتوجهی به حقوق زنان کرد.
مرضیه احمدی، عضو این حزب در همایشی گفت که پس از حاکم شدن طالبان بر افغانستان، تمام تصامیم دربارۀ زنان خلاف اسلام و قوانین گرفته شده است.
بانو احمدی افزود: "دور نگهداشتن زنان و محروم ساختن آنان از کار و برخوردهای تبعیضآمیز در مغایرت با اساس دین مبین اسلام، روشهای کشورهای اسلامی و عرف معمول افغانستان بوده است. بنابراین، بر این حق کار و حضور معنیدار زنان در عرصههای سیاسی و اجتماعی به ویژه نقش برجستهشان در رهبری ساختار حکومت جدید از خواستهای اساسی زنان مبارز این کشور است."
پس از حاکم شدن طالبان بر افغانستان، یکی از بزرگترین نگرانیهای زنان افغانستان حفظ دستآوردهای بیست سالۀ آنان است.
حق آموزش و کار در ادارهها از مهمترین خواستهای زنان است که در روزهای اخیر برای آن دادخواهی صورت میگیرد.
هر چند طالبان تا به حال به دانشآموزان دختر در صنفهای ششم به بالا اجازۀ آموزش و به کارمندان زن بیشتر ادارههای دولتی اجازۀ کار نداده، اما این گروه گفته که به حقوق زنان مطابق ارزشهای اسلامی احترام دارد.
بلال کریمی، عضو دفتر مطبوعاتی طالبان به رادیوی آزادی گفت: "در حال حاضر زنان در وزارتهای صحت عامه و معارف و میدان هوایی کابل به کار خود ادامه میدهند و گفتگو دربارۀ چگونگی آموزش دختران و کارمندان زن دیگر ادارههای دولتی ادامه دارد."
آقای کریمی گفت: "کار روی دیگر بخشها ادامه دارد. این روند تا به حال تکمیل نشده است. البته فیصله در پیوند به مکتبها هم زیر کار است که یک پلان منظم برای مسایل ترانسپورتی و محیط مصون تعلیمی آنان فراهم شود. امیدوار هستم که این مرحله هم به زودی تکمیل شود."
یکی از خواستهای مهم جامعۀ جهانی از طالبان این است که به حقوق زنان احترام قایل شوند و به آنان اجازۀ فعالیت اجتماعی بدهند.
با آنکه پس از سقوط افغانستان به دست طالبان، کارمندان زن دولتی و برخی فعالان حقوق زنان به بیرون از کشور رفتند، اما زنان فعالی که در افغانستان باقی مانده اند، با نگرانی از سرنوشتشان در آینده، همه روزههای برای خواستهای مشخص شان دادخواهی میکنند.