شماری از باشندهگان ولایتهای مختلف افغانستان از نبود دارو در شفاخانههای دولتی شکایت دارند.
آنان میگویند٬ ناگزیراند تا تمامی داروهای مورد نیاز را برای بیمارانشان از بازار خریداری کنند. به گفته آنان با افزایش فقر و مشکلهای اقتصادی این یک مشکل کلان دیگر سر راه مردم است.
حسن باشندهٔ ولایت هرات است. او روایت میکند که یکی از اعضای خانوادهاش بیمار بود و هنگامی که به شفاخانهٔ دولتی مراجعه کرد، داروهای مورد نیاز را برایش ندادند و مجبور شد تا آنها را از بازار بخرد.
حسن میگوید که همه مریضداران مشکل مشابه او را داشتند: "یکی از اعضای خانواده بیمار بود، او را چند روز پیش شفاخانه بردیم، در گذشته در شفاخانهها دارو وجود داشت، اما در حال حاضر نیست، شفاخانهها با کمبود دارو مواجه است و این یک مشکل بزرگ است."
این مشکلی است که در سراسر افغانستان وجود دارد.
موسی از ولایت ننگرهار است و قصهیی همسان را روایت میکند: "در شفاخانه دارو بسیار کم است. زمانی که یک مریض نزد داکتر برود، داکتر برایش نسخه مینویسد، اما دارو در داخل شفاخانه نیست، پس شخص مجبور است تا بیرون از شفاخانه دارو بخرد، خواست ما از حکومت این است، تا در شفاخانهها زمینهٔ توزیع دارو را فرهم کنند."
شماری از باشندهگان ولایتهای دیگر نیز در این مورد به رادیو آزادی گفته اند و گزارشهای زیادی نیز در این باره نشر شده اند اما دیده میشود که این مشکل گسترش یافته و حال دامنگیر کابل، پایتخت کشور، نیز شده است.
تمنا باشندهٔ کابل میگوید: "در حکومت گذشته خدمات شفاخانهها بسیار خوب بود. شفاخانهها بسیار مجهز بودند، در شفاخانههای دولتی دارو برای مریضان داده میشد، اما حال برای بیماران دارو داده نمیشود، حتی یک سیرم عادی که مریض نیاز دارد تا برایش تطبیق شود باید از بیرون بگیرد."
در زمان حکومت محمداشرف غنی رئیس جمهور پیشین کشور، داروهای مورد نیاز در شفاخانههای دولتی تا اندازه یی برای بیماران داده میشدند، اما با آنهم بیماران شکایت داشتند که مطابق با نسخههای داکتران تمام دارو به آنها داده نمیشود.
مسوولان وزارت صحت عامهٔ حکومت طالبان، با تایید این موضوع ادعا میکنند که این مشکل از حکومت گذشته به جا مانده و در کمکهای بشری هم مقدار دارو بسیار اندک است.
داکتر عبدالباری عمر٬ معاون بخش خدمات صحی این وزارت گفت: "دواها نسبت به گذشته کاهش یافته، نظام گذشته کار بنیادی انجام نداده است. در گدامها نیز چیزی قابل توجه نمانده بود، تا نیاز شفاخانهها را مرفوع کند. مشکلات وجود دارد در کمکهای بشری مقدار مواد خوراکی بیشتر از دارو است."
آقای عمر میگوید، در حال حاضر ۳٬۸۰۰ مرکز صحی در افغانستان موجود است که از میان این مراکز ۲٬۳۳۱ مرکز آن وابسته با پروژههای صحی اند.
به گفته او، نهاد کمک رسان گلوبل فند کرده است که در ماه اکتوبر ۱۵ میلیون دالر از طریق یو ان دی پی به انجوها داده است، اما این روند تا هنوز آغاز نشده است.
بر اساس معلومات مسووولان وزارت صحت عامهٔ حکومت طالبان، هرچند در کمکهایی که از سوی قطر، امارات متحده عربی و بحرین نزدیک به یک ماه پیش صورت گرفتند، دارو نیز شامل بود اما نیاز مرکزهای صحی و بیماران را مرفوع نمیکند.
با این حال اتحادیهٔ اروپا به تازگی گفته است، در کمکهای بشریی که جمعه پیش صورت گرفته بود، ۲۸ تُن محمولهٔ دارو به این کشور رسیده است.
خان باشندهٔ ولایت کنر از جهانیان میخواهد تا در این بخش با افغانان کمک کنند: "وضعیت اقتصادی مردم وخیم است، آنها توان این را ندارند، تا از از بیرون دوا بخرند، در گذشته در شفاخانهها دوا موجود بود و برای مریضان توزیع میشد.از جامعهٔ جهانی میخواهیم تا در این بخش با شفاخانهها کمک کنند، چون در آستانه زمستان هستیم و بیماریها هم در زمستان بیشتر میشوند."
داکتر عبدالباری عمر٬ معاون وزارت صحت عامهٔ حکومت طالبان نیز از جامعهٔ جهانی خواستار این است تا در اجندای سیاسیشان بخش صحی را دخیل کنند.
عمر گفت: "از جامعهٔ جهانی و سازمانها میخواهیم که آنها مطابق با تعهدات خود که با نظام گذشته افغانستان داشتند، به آن وفا کنند و به کمکهایشان ادامه بدهند. مردم أفغانستان امروز اوضاع دشواری دارند و به ویژه به دوا بیشتر نیاز دارند، آنها بخش صحی را از اجندای سیاسیشان بیرون کنند، زیرا این یک بخش بی مرز است."
آقای عمر تاکید میکند، اگر این بخش شامل اجندای سیاسی شود، فاجعه انسانی رخ خواهد داد و مقصر کسانی خواهند بود که در این بخش به مردم افغانستان تعهد سپرده اند.