آموس چاپل خبرنگار رادیو آزادی به جمهوری ساخای روسیه رفته است تا از زنده‌گی عادی سه تن از ساکنان آن منطقه تصویر برداری کند. این سه تن در بیرون از خانه‌هایشان کار می‌کنند و این منطقه سردترین زمستان دنیا را سپری می‌کند.
مارکیت
هوا در زمستان‌های این مارکیت معمولاً زیر منفی ۵۰ درجه سانتی گرید می‌باشد. سونا اوگروچیوا از ۱۵ سال در این بازار ماهی می‌فروشد.
خانم اوگروچیوا در سال ۱۹۹۳ از زادگاهش به این منطقه آمده است.
این بازار تقریباً ۵۰ متر طول دارد و در هفت روز هفته در آن مواد خوراکی زمستانی پیدا می‌شود.
از هفت صبح تا هفت شام دکان‌های این بازار به روی مشتریان باز می‌باشند و ماهی‌های که بعد از به دام افتیدن ماهیگیران، تازه به مشتریان عرضه می‌شود.
در این مارکیت گوشت گوساله نیز پیدا می‌شود. این گوشت توسط اره کمانی پارچه پارچه شده است.
این‌جا شکار های ناب نیز در بدل ۱۵۰۰ ربل که معادل ۲۶ دالر می‌شود به فروش می‌رسد.
خانم اوگروچیوا یک اندازه ماهی تازه را برای یک مشتری وزن می‌کند. این خانم ۵۶ ساله دستکش‌های پشمی، موزه‌های بلند نمدی و سه جاکت زمستانی زخیم را زیر جمپرش پوشیده است. وی می‌داند که اگر خود را از سردی نجات ندهد به چه سرنوشتی دچار خواهد شد. وی می‌گوید: "روزی سرما خورده بودم. هوا منفی ۶۸ درجه بود باد هم نمی‌وزید، ازین رو من جدی نگرفتم. بالاخره قسمتی از رویم را یخ زد و پوست انداخت."
اوگروچیوا می‌گوید کار کردن در این مارکیت از لحاظ فزیکی و روانی کار دشوار است. بسیاری از کسانیکه در این مارکیت دکان باز کرده‌اند با گذشت چند ماه کار شان را ترک کرده‌اند. وی می‌گوید کسی برنده است که بتواند چندین سال را در این جا کار کند. عکس موزه‌های پشمی یک مشتری را می‌بینید که از مارکیت مواد خوراکی می‌خرد.
این خانم متشبث می‌گوید از کارش راضی است و این‌که به این منطقه (یاکوتسک) آمده است خوش به نظر می‌رسد: "هر کس می‌گوید که این‌جا میاید، ولی با گذشت یک زمستان فراری می‌شوند. اقلیم این‌جا شرایط زنده‌گی را دشوار کرده است، اما یک درک همگانی میان ما حاکم است و من آن را دوست دارم."
تخریب کننده
در شهر خاندیاگا حدود شش هزار تن زنده‌گی می‌کنند. یخبندان دایمی این منطقۀ روسیه باعث تخریت خانه‌های محل می‌شود.
هنگامیکه منزل تولیک یوسپوف زیر تهدید تخریب قرار گرفت وی و دوستانش برای تخریب کردنش هفت ساعت را با موتر راه پیمودند تا ماشین برنده آن را بیاورند.
وی تخمین کرده است که تخریب منزلش حدود یک ماه را در بر خواهد گرفت.
تخته‌های سالمیکه از منزل یوسپوف بدست آمده اند برای فروش آماده اند.
آن‌ها یک چوب بزرگ را از بام خانه‌شان بیرون می‌کشند.
وی می‌گوید: "من زمستان را دوست دارم، اما به شرطیکه خیلی سرد باشد. در این فصل انگشتانت درست کار نمی‌کنند. پوشیدن دست‌کش یک امر مهم است که بدون آن کار کردن دشوار خواهد بود."
این مرد ۴۷ ساله با دوستانش از طلوع تا غروب آفتاب کار می‌کند.
یکی از دوستانش خاک بام را با بیل به بیرون می‌اندازد.
تصویر یک اطاقیکه تحت تهدید تخریب قرار داشت و در اواخر ۲۰۱۷ تخلیه شد.
یوسپوف در مورد کارش خیلی جدی فکر نمی‌کند. وی از شرایط حاکم در منطقه (سردی بیش از حد) نیز به تنگ نیامده‌است.
چوپان
در فاصله چند کیلو متری قریه توپولینو مردی به نام گرشا زامیاتین زنده‌گی می‌کند و یک رمه ۴۰ راس گوزن دارد.
وی یک تن از اقلیت‌های ایونک‌ها می‌باشد. از گذشته‌های دور کار عمده این اقلیت نگهداری گله‌های گوزن‌ها است.
وی توسط گادی برفی به خانه می‌رود و از دریاهای یخی عبور می‌کند.
منزل زامیاتین از خیمه‌های روسی ساخته شده است. وی یک خیمه را برای خوابیدن خودش و دیگری را برای پوشانیدن گادی‌اش بر افراشته است.
وی برای نجات از سرمای زمستان چوب را برای آتش کرد آماده می‌کند و بعد از آن خیمه‌اش گرم می‌شود.
این مرد ۴۰ ساله آشپزی نیز بلد است. وی بیشتر از محصولات حیوانی استفاده می‌کند، اما وی می‌گوید که یک خلای بزرگ در خیمه‌اش حس می‌شود: "اگر خانمم می‌بود این خیمه برایم قصر دلکشای می‌شد."
گوزن‌ها می‌توانند در شرایط خیلی سرد این منطقه زنده بمانند.
آن‌ها توسط پوست زخیم پر از پشم پوشانیده شده‌اند که می‌توانند در این سرما آببازی هم کنند.
زامیاتین پارچۀ از یخ را بر می‌دارد تا از آن برای آب آشامیدنی استفاده کند. این مرد مقاوم در برابر سرما می‌گوید با وجودیکه بعضی اوقات سردی هوا به شش‌هایش آسیب می‌رساند با آن هم زمستان این منطقه را بر تابستانش ترجیح می‌دهد.
“وی می‌گوید: "تابستان این‌جا باران می‌بارد، پشه‌ها مزاحمت می‌کنند و گوزن‌هایم بیمار می‌شوند، اما هنگامیکه برف به باریدن شروع می‌کند من و گوزن‌هایم نفس راحت می‌کشیم.""
