در برنامهء این هفتهء «هفت شهر عشق» از شاعر افغان خانم بهار سعید می شنوید.
استاد لطیف ناظمی در مورد بهار سعید می گوید:
در آغاز دهۀ پنجاه خورشيدي بود که بهار سعيد با شعر (بي تو)،راهي را کوبيد که شاعر زنان همروزگار وي، هرگزجرأت کوبيدن اين راه را نداشتند.اين شعر در حلقه هاي ادبي کشور ما هم مايۀ سرو صداها و اعتراض دسته يي گرديد و هم تحسين و ستايش جمعي رابر انگيخت. ولي چاپ و انتشار آن در کشور ايران ، سخت اسباب شگفتي شاعران را فراهم ساخت.
بهار سعید در «بی تو» می سراید:
بي تو يک شب دختررؤيا شدم چون خيال شاعران زيبا شدم
در دل نازک لباسي از حرير سخت باب خواهش دلها شدم
خوش تراش اندام ودر آن پيرهن چون شراب عشق در مينا شدم
با لبان بوسه خيز و بوسه خواه آفت دلها ز سر تا پا شدم
استاد لطیف ناظمی می گوید:
مجموعهء «چادر» تجربه هاي سال هاي ميانگين عمر بهار سعید می باشد.سال هاي جنگ و آشوب و سال هاي اقامت وي در غربت . در اين دفتر عناصري از چشم اندازهاي دنياي غير مغاله را مي توان يافت از آن شمار اند چند سرودۀ ميهني که زيباترين آنها قطعۀ« آرزو»است که از طرح دل انگيزي بر خوردار است:
چشمان مرا به « بلخ » زيبا ببريد
دســـــــتان مرا به لمس بابا ببريد
يا پيکر من روان آمو سازيد
يا روح مرا به جسم دريا ببريد
سوز جگر تشنۀ در خونم را
بر مشهد قندهار بي ما ببريد
خشت و گل و سنگ ازاستخوانم سازيد
بر ســــــــاختن کابل فرداببريد
استاد لطیف ناظمی در مورد بهار سعید می گوید:
در آغاز دهۀ پنجاه خورشيدي بود که بهار سعيد با شعر (بي تو)،راهي را کوبيد که شاعر زنان همروزگار وي، هرگزجرأت کوبيدن اين راه را نداشتند.اين شعر در حلقه هاي ادبي کشور ما هم مايۀ سرو صداها و اعتراض دسته يي گرديد و هم تحسين و ستايش جمعي رابر انگيخت. ولي چاپ و انتشار آن در کشور ايران ، سخت اسباب شگفتي شاعران را فراهم ساخت.
بهار سعید در «بی تو» می سراید:
بي تو يک شب دختررؤيا شدم چون خيال شاعران زيبا شدم
در دل نازک لباسي از حرير سخت باب خواهش دلها شدم
خوش تراش اندام ودر آن پيرهن چون شراب عشق در مينا شدم
با لبان بوسه خيز و بوسه خواه آفت دلها ز سر تا پا شدم
استاد لطیف ناظمی می گوید:
مجموعهء «چادر» تجربه هاي سال هاي ميانگين عمر بهار سعید می باشد.سال هاي جنگ و آشوب و سال هاي اقامت وي در غربت . در اين دفتر عناصري از چشم اندازهاي دنياي غير مغاله را مي توان يافت از آن شمار اند چند سرودۀ ميهني که زيباترين آنها قطعۀ« آرزو»است که از طرح دل انگيزي بر خوردار است:
چشمان مرا به « بلخ » زيبا ببريد
دســـــــتان مرا به لمس بابا ببريد
يا پيکر من روان آمو سازيد
يا روح مرا به جسم دريا ببريد
سوز جگر تشنۀ در خونم را
بر مشهد قندهار بي ما ببريد
خشت و گل و سنگ ازاستخوانم سازيد
بر ســــــــاختن کابل فرداببريد
