قلهء اورست (Mount Everest) که 60 ملیون سال قبل از امروز تشکیل شده، به زبان تبتی قومولانگما (Qomolangma) و زبان نیپالی چجشم لونگما (Chajamlungma) یاد می شود.
اورست 8848 متر از سطح بحر ارتفاع داشته، بلند ترین قلهء جهان محسوب می شود و نسبت تغییرات جیو فزیکی زمین، هر سال چند سانتی متر بلند تر شده می رود.
این قله در سال 1865 به افتخار نقشه بردار انگلیسی سر جورج اورست نام گذاری شد و از قرن ها به این سو توجهء کوه نوردان را به خود جلب کرده است.
در سال 1922 نخستین تیم اکتشافی انگلیسی به رهبری چالز هووارد بوری به هدف نقشه برداری از آن تا ارتفاع 7066 متر سعود کردند.
در همان سال یعنی سال 1922 یک تیم دیگر کوه نوردان به رهبری چالز گرانویل بروس با استفاده از ماسک اکسیژن تا ارتفاع 8320 متر سعود کرده، ولی به قلهء اصلی دست نیافتند. در جریان این تلاش، هفت کوه نورد کشته شد.
این گونه تلاش ها هم چنان ادامه داشت تا این که به تاریخ 29 ماه می سال 1953 سر ادموند هیلاری و چند تن دیگر قلهء اورست را فتح کردند.
جون کو تابیی (Junko Tabei) شهروند جاپان نخستین زن بود که در سال (1975) قلهء اورست را فتح کرد.
جوان ترین فاتح اورست 15 سال و کهن سال ترین آن 65 سال داشته است.
در سال 2001 ایریک ویهن مایر (Erik Weihenmeyer) با چشمان کور قلهء اورست را فتح کرد.
داو مارنیکار (Davo Karnicar) سلوانیای از آسمان توسط پراشوت بر قلهء اورست فرود آمد.
تا اکنون بابو شیری شرپا (Babu Chiri Sherpa) بیشترین وقت یعنی 21 ساعت را بالای این قله سپری کرده است.
اورست سال های خوب و بد خودش را دارد. سال 1993 خوبترین سال برای اورست بود، چه در 129 تلاش 8 فقط کوه نورد در آن جا کشته شدند.
سال 1996 برخلاف بد ترین سال برای اورست بود چه در 98 تلاش، 15 کوه نورد جان های شان را در اورست از دست دادند.
تا اکنون حدود 120 جسد کوه نوردان همچنان در بین برف و در آغوش سنگ های اورست، باقی مانده اند.
به طور متوسط برای هر موفقیت سعود بر قلهء اورست، یک قربانی وجود دارد. ولی تلاش ها به خاطر تسخیر آن هم چنان ادامه داشته و قلهء اورست همواره به حیث رویای زیبا و آرزوی زنده گی کوه نوردان در سراسر جهان همچنان، باقی مانده است.
اورست 8848 متر از سطح بحر ارتفاع داشته، بلند ترین قلهء جهان محسوب می شود و نسبت تغییرات جیو فزیکی زمین، هر سال چند سانتی متر بلند تر شده می رود.
این قله در سال 1865 به افتخار نقشه بردار انگلیسی سر جورج اورست نام گذاری شد و از قرن ها به این سو توجهء کوه نوردان را به خود جلب کرده است.
در سال 1922 نخستین تیم اکتشافی انگلیسی به رهبری چالز هووارد بوری به هدف نقشه برداری از آن تا ارتفاع 7066 متر سعود کردند.
در همان سال یعنی سال 1922 یک تیم دیگر کوه نوردان به رهبری چالز گرانویل بروس با استفاده از ماسک اکسیژن تا ارتفاع 8320 متر سعود کرده، ولی به قلهء اصلی دست نیافتند. در جریان این تلاش، هفت کوه نورد کشته شد.
این گونه تلاش ها هم چنان ادامه داشت تا این که به تاریخ 29 ماه می سال 1953 سر ادموند هیلاری و چند تن دیگر قلهء اورست را فتح کردند.
جون کو تابیی (Junko Tabei) شهروند جاپان نخستین زن بود که در سال (1975) قلهء اورست را فتح کرد.
جوان ترین فاتح اورست 15 سال و کهن سال ترین آن 65 سال داشته است.
در سال 2001 ایریک ویهن مایر (Erik Weihenmeyer) با چشمان کور قلهء اورست را فتح کرد.
داو مارنیکار (Davo Karnicar) سلوانیای از آسمان توسط پراشوت بر قلهء اورست فرود آمد.
تا اکنون بابو شیری شرپا (Babu Chiri Sherpa) بیشترین وقت یعنی 21 ساعت را بالای این قله سپری کرده است.
اورست سال های خوب و بد خودش را دارد. سال 1993 خوبترین سال برای اورست بود، چه در 129 تلاش 8 فقط کوه نورد در آن جا کشته شدند.
سال 1996 برخلاف بد ترین سال برای اورست بود چه در 98 تلاش، 15 کوه نورد جان های شان را در اورست از دست دادند.
تا اکنون حدود 120 جسد کوه نوردان همچنان در بین برف و در آغوش سنگ های اورست، باقی مانده اند.
به طور متوسط برای هر موفقیت سعود بر قلهء اورست، یک قربانی وجود دارد. ولی تلاش ها به خاطر تسخیر آن هم چنان ادامه داشته و قلهء اورست همواره به حیث رویای زیبا و آرزوی زنده گی کوه نوردان در سراسر جهان همچنان، باقی مانده است.
