اکثر روزنامه های غربی در شماره های اخیر خود مطالبی دارند در مورد حملهء قوای امریکا بر خانه صفیه صدیقی عضو پارلمان افغانستان که به گفته خود وی یکی از اعضای خانواده اش در آن کشته شده و به دیگران بی احترامی صورت گرفته است.
روزنامه ها می نویسند که این عمل سبب شده است که یک تعداد مردم به طور اعتراض به سرک ها برآیند و در نزدیک شهر جلال آباد قسماً راه ها بسته شود.
روزنامه واشنگتن پوست در مورد محاکمهء یکی از زندانیان گوانتامو در امریکا مطلبی دارد که در جریان محاکمه وی فلمی به نمایش گذاشته شده است که این فرد به نام عمر الخضر در حال ساختن بمب کنار سرک در افغانستان می باشد.
در این فلم با آن که صدا ها مغشوش است، اما شنیده می شود که این جوان می گوید، با این بمب تعداد زیاد از امریکایی ها را خواهد کشت.
این فلم در جریان عملیات امریکا بر یک قرارگاه تروریستان در ماه جولای سال 2002 به دست آمد که خود الخضر نیز در این عملیات زخمی و بدست قوای امریکایی اسیر شد.
به نوشته روزنامه نکتهء جالب این است که این فلم برای مقامات امریکا یک سند انکار ناپذیر جرم این جوان می باشد، اما وکیل مدافع وی ادعا می کند که این فلم نشان دهنده فریب یک جوان است که بزرگانش او را گمراه کرده اند.
زیرا الخضر ده ساله بوده که با پدرش، یکی از دوستان اسامه بن لادن به افغانستان رفته است و این فلم هم زمان 15 سالگی او را نشان می دهد.
روزنامه واشنگتن تایمز در شماره اخیر خود مطلبی دارد در مورد افغانستان تحت عنوان «در راه بسوی دیموکراسی نه باید عجله کرد.»
روزنامه می نویسد:
ایالات متحده در افغانستان سیاستی را پیش گرفته است که دو جنبه دارد، یکی شکست تروریستان و دیگرش دولت سازی در این کشور.
به نوشتهء روزنامه، امریکا عین سیاست را در ویتنام پیشه کرد و می خواست با سرعت در آنجا حرکت کند، اما به پیروزی نه رسید و نباید عین اشتباه را در افغانستان انجام بدهد.
به نوشته روزنامه، حتی اگر امریکا ماموریت نظامی خود را در افغانستان تکمیل کند آیا این عمل در مقابل دشمنی که اصول ندارد و حتی مردم بی گناه کشور خود را با حملات انتحاری و انفجار ها از بین می برد، پیروزی به شمار خواهد رفت؟
از سوی دیگر به نوشتهء روزنامه، امریکا به دنبال موفقیت می رود، اما سوال این است که دشمنان در یک جنگ غیر منظم ، پیروزی را چگونه تعریف می کنند؟
از این رو روزنامه پیشنهاد می کند:
برای رسیدن به پیروزی مرحله اول درک مشکلات، ارزش ها و تعریف های محلی می باشد و هر اقدام را باید در چهارچوب فهم مردم محلی انجام داد و بعد، به ارزش های جهانی و غربی در این کشورها تاکید کرد.
روزنامه ها می نویسند که این عمل سبب شده است که یک تعداد مردم به طور اعتراض به سرک ها برآیند و در نزدیک شهر جلال آباد قسماً راه ها بسته شود.
روزنامه واشنگتن پوست در مورد محاکمهء یکی از زندانیان گوانتامو در امریکا مطلبی دارد که در جریان محاکمه وی فلمی به نمایش گذاشته شده است که این فرد به نام عمر الخضر در حال ساختن بمب کنار سرک در افغانستان می باشد.
در این فلم با آن که صدا ها مغشوش است، اما شنیده می شود که این جوان می گوید، با این بمب تعداد زیاد از امریکایی ها را خواهد کشت.
این فلم در جریان عملیات امریکا بر یک قرارگاه تروریستان در ماه جولای سال 2002 به دست آمد که خود الخضر نیز در این عملیات زخمی و بدست قوای امریکایی اسیر شد.
به نوشته روزنامه نکتهء جالب این است که این فلم برای مقامات امریکا یک سند انکار ناپذیر جرم این جوان می باشد، اما وکیل مدافع وی ادعا می کند که این فلم نشان دهنده فریب یک جوان است که بزرگانش او را گمراه کرده اند.
زیرا الخضر ده ساله بوده که با پدرش، یکی از دوستان اسامه بن لادن به افغانستان رفته است و این فلم هم زمان 15 سالگی او را نشان می دهد.
روزنامه واشنگتن تایمز در شماره اخیر خود مطلبی دارد در مورد افغانستان تحت عنوان «در راه بسوی دیموکراسی نه باید عجله کرد.»
روزنامه می نویسد:
ایالات متحده در افغانستان سیاستی را پیش گرفته است که دو جنبه دارد، یکی شکست تروریستان و دیگرش دولت سازی در این کشور.
به نوشتهء روزنامه، امریکا عین سیاست را در ویتنام پیشه کرد و می خواست با سرعت در آنجا حرکت کند، اما به پیروزی نه رسید و نباید عین اشتباه را در افغانستان انجام بدهد.
به نوشته روزنامه، حتی اگر امریکا ماموریت نظامی خود را در افغانستان تکمیل کند آیا این عمل در مقابل دشمنی که اصول ندارد و حتی مردم بی گناه کشور خود را با حملات انتحاری و انفجار ها از بین می برد، پیروزی به شمار خواهد رفت؟
از سوی دیگر به نوشتهء روزنامه، امریکا به دنبال موفقیت می رود، اما سوال این است که دشمنان در یک جنگ غیر منظم ، پیروزی را چگونه تعریف می کنند؟
از این رو روزنامه پیشنهاد می کند:
برای رسیدن به پیروزی مرحله اول درک مشکلات، ارزش ها و تعریف های محلی می باشد و هر اقدام را باید در چهارچوب فهم مردم محلی انجام داد و بعد، به ارزش های جهانی و غربی در این کشورها تاکید کرد.