در گوشه و کنار جهان در افسانه های کهن، قصه ها و روایت های مردمی در مورد یک موجود که به روی دو پا راه می رود، سرتاسر بدنش با موی های زمخت پوشیده شده و پای های بزرگ دارد، حکایت های وجود دارد.
در برخی کشور ها آن را دیو و یک موجود شریر و در برخی دیگر آن را پای بزرگ و یک موجود بی آزار می دانند. بیشترین قصه ها در مورد پای بزرگ در مناطق شمال غربی اقیانوس آرام، در امریکایی شمالی وجود دارد.
تعدادی از دانشمندان روایت ها در مورد پای بزرگ را قصه و افسانه دانسته و موجودیت آن را به ولایل علمی چون رشد تکنالوژی، محدود شدن ساحهء زنده گی و دشواری در زمینه پیدا کردن غذا، رد می کنند.
برخی دیگر با جمع آوری اسناد و شواهد با آن که موجودیت همچو یک موجود غول پیکر شبیه به انسان را تایید نمی کنند، آن را رد نیز نمی کنند.
بر اساس روایت ها وعکس های تایید نشده، این موجود افسانوی دو تا سه متر ارتفاع داشته، حدود 250 کیلوگرام وزن دارد و با موی های نصواری و یا هم سیاه رنگ پوشیده شده، با دستان آویزان راه می رود و بیشتر شبیه به گوریلا می باشد. همواره گفته شده که بوی بد و نا خوش آیندی از وجودش متصاعد می شود. چاپ های پای به دست آمده 60 سانتی متر طول داشته، حرکت گروپ های از دو تا 6 تن را نشان می دهند.
در افغانستان نیز مردم در این مورد قصه های دارند و عده این موجودات را به نام دیو های کوه قاف یاد می کنند.
باشنده گان گرد و نواحی اطراف آب ایستاده غزنی نیز حکایت های در مورد شخص عجیب سراتا پا پوشیده از موی دارند که گاه گاهی در آن نواحی دیده می شود.
باز محمد یک باشندهء ولایت غزنی می گوید:
« در تپه های ساحهء آب ایستاده غزنی مردم متوجه شده اند که گاهی از طرف شب یک موجود دوپا که دو تا سه متر قد دارد و بوی بد هم می دهد، با سرعت خیلی زیاد عبور می کند. این که به کجا می رود و در کجا ناپدید می شود، کسی چیزی نمی داند. به همین دلیل مردم نزدیک این تپه ها نمی روند تا ببینند که در داخل آن چی وجود دارد.»
به هر صورت حقیقت در مورد پای بزرگ هرچه باشد، این نکته نیز یک امر مسلم است که تا اکنون هم در اطراف ما صد ها واقیعت وجود دارد که ما در مورد آن هنوز هم هیچ نمی دانیم.
در برخی کشور ها آن را دیو و یک موجود شریر و در برخی دیگر آن را پای بزرگ و یک موجود بی آزار می دانند. بیشترین قصه ها در مورد پای بزرگ در مناطق شمال غربی اقیانوس آرام، در امریکایی شمالی وجود دارد.
تعدادی از دانشمندان روایت ها در مورد پای بزرگ را قصه و افسانه دانسته و موجودیت آن را به ولایل علمی چون رشد تکنالوژی، محدود شدن ساحهء زنده گی و دشواری در زمینه پیدا کردن غذا، رد می کنند.
برخی دیگر با جمع آوری اسناد و شواهد با آن که موجودیت همچو یک موجود غول پیکر شبیه به انسان را تایید نمی کنند، آن را رد نیز نمی کنند.
بر اساس روایت ها وعکس های تایید نشده، این موجود افسانوی دو تا سه متر ارتفاع داشته، حدود 250 کیلوگرام وزن دارد و با موی های نصواری و یا هم سیاه رنگ پوشیده شده، با دستان آویزان راه می رود و بیشتر شبیه به گوریلا می باشد. همواره گفته شده که بوی بد و نا خوش آیندی از وجودش متصاعد می شود. چاپ های پای به دست آمده 60 سانتی متر طول داشته، حرکت گروپ های از دو تا 6 تن را نشان می دهند.
در افغانستان نیز مردم در این مورد قصه های دارند و عده این موجودات را به نام دیو های کوه قاف یاد می کنند.
باشنده گان گرد و نواحی اطراف آب ایستاده غزنی نیز حکایت های در مورد شخص عجیب سراتا پا پوشیده از موی دارند که گاه گاهی در آن نواحی دیده می شود.
باز محمد یک باشندهء ولایت غزنی می گوید:
« در تپه های ساحهء آب ایستاده غزنی مردم متوجه شده اند که گاهی از طرف شب یک موجود دوپا که دو تا سه متر قد دارد و بوی بد هم می دهد، با سرعت خیلی زیاد عبور می کند. این که به کجا می رود و در کجا ناپدید می شود، کسی چیزی نمی داند. به همین دلیل مردم نزدیک این تپه ها نمی روند تا ببینند که در داخل آن چی وجود دارد.»
به هر صورت حقیقت در مورد پای بزرگ هرچه باشد، این نکته نیز یک امر مسلم است که تا اکنون هم در اطراف ما صد ها واقیعت وجود دارد که ما در مورد آن هنوز هم هیچ نمی دانیم.
