پدیدهء خشونت از دیر زمانیست که توجهء همگان را به خود جلب کرده است. اگر به زنده گی و اطراف خویش به دقت بنگریم، خود خواهی و پرخاش گری انسان باعث شده است که خود از بدو پیدایش، در معرض خشونت قرار گرفته، خشونت با سرشت وی آمیخته شود.
خشونت یک پدیدهء عمدتاً خاص انسانیست. در همهء اجتماعات انسانی چه کوچک یا بزرگ، غنی یا فقیر، عقب مانده یا پیشرفته، می توان با آن بر خورد.
خشونت از محیط خانواده آغاز می شود. خشونت را در روابط شوهران با زنان و برعکس آن، رابطهء والدین با اطفال، برخورد برادران در مقابل خواهران، روابط فامیلی و قومی، برخورد مولا و مرید، رابطهء استاد و شاگرد، معاشرت با همسایه ها و همشهریان و حتی در شیوهء بر خورد انسان با حیوانات نیز می توان مشاهده کرد.
این طرز برخورد خشونت آمیز در حلقات کوچک اجتماعیست که عاقبت به حیث یک طرز تفکر در ذهن و روان انسان ته نشین شده، بالاخره در روابط اجتماعی وی به شکلی از اشکال مشروعیت می یابد.
خشونت آغاز شده از یک انسان منفرد در برخورد هایش با خود و دیگران، عکس العمل های را باعث شده، در تبانی با منفعت اجتماعی و اقتصادی گروهء بزرگتر از انسان های خود خواه که به خشونت شان مشروعیت داده اند به خشونت در مقابل اجتماعات و ملل دیگر می انجامد.
همانست که انسان خواب جهانگیری می بیند. چون اسکندر و چنگیز جوی های از خون را براه انداخته، مانند تیمور از جمجمه های انسان مناره ها می سازد. چون هیتلر کوره های آدم سوزی ساخته و مانند ستالین ملیون ها انسان مانند خودش را در اردوگاه های کار اجباری سایبریا به کام مرگ می فرستد.
خشونت در جوامع عقب مانده تر و دستخوش بحران های اقتصادی و جنگ و دارای حکومت ها ضعیف مرکزی، بیشتر قربانی می گیرد.
در جریان سه دههء گذشته که در افغانستان جنگ بیداد می کرد و اینک نیز در برخی از مناطق آن ادامه دارد، موارد خشونت در همهء عرصه های زنده گی سیر سعودی داشته است.
جنگ، فقر اقتصادی، آواره گی ها و مهاجر ها باعث شد، خشونت های خانواده گی در افغانستان افزایش یافته، بیشترین افراد را در بین اقشار بیشتر صدمه پذیر جامعه، یعنی اطفال و زنان متاثر سازد.
حکومت ضعیف مرکزی که نتوانست حاکمیت قانون را در سراسر قلمرو افغانستان تامین کند و جنگ های داخلی بر سر قدرت باعث شد تا گروه های جاه طلب و خود خواه روی همه ارزش های سنتی و عقیدتی پا گذاشته، خشونت گروهی را بر اکثریت غیر مسلح و ملکی کشور تحمیل کنند.
نخست یک حکومت ایده لوژیک همهء مخالفین اش را عناصرارتجاعی و دشمن قلمداد کرده، به حذف فزیکی آن ها پرداخت و بدترین موارد خشونت در زندان های رژیم گذشته تبارز کرد و هزاران انسان با بیرحمی تمام در پولیگون های رژیم اعدام شدند.
در جریان مقاومت بر ضد رژیم ایده لوژیک، بدترین موارد خشونت را در ساحات تحت کنترول، زندان ها و شکنجه گاه های نیرو های مقاومت می توان مشاهده کرد و حقوق مدنی افراد ملکی با خشونت کاملاً نقض شد.
بعد از فروپاشی رژیم ایده لوژیک زمانی که جنگ های داخلی بر سر قدرت در افغانستان آغاز شد. خشونت های گروهی شکل وحشیانه تر را به خود گرفت و با درک نادرست از ارزش های عقیدتی، به میخ کوبی ها در سر انسان ها، بریدن سینه ها و انداختن انسان ها در قفس حیوانات انجامید.
رژیم طالبان با نقض کامل حقوق زنان و مهارت در بریدن دست ها و پا ها و تبدیل استدیوم های ورزشی به اعدام گاه ها، بر عمق و شیوه های خشونت در افغانستان افزودند.
رادیو آزادی با برنامهء تازهء «میراث خشونت» تلاش می کند تا دلایل بروز خشونت را در جوامع مورد مطالعه قرار داده، طرق جلوگیری از آن را جستجو کند.
با کلیک روی متن، برنامهء نخست «میراث خشونت» را می توان شنید
با کلیک روی متن، برنامهء دوم «میراث خشونت» را می توان شنید
خشونت یک پدیدهء عمدتاً خاص انسانیست. در همهء اجتماعات انسانی چه کوچک یا بزرگ، غنی یا فقیر، عقب مانده یا پیشرفته، می توان با آن بر خورد.
خشونت از محیط خانواده آغاز می شود. خشونت را در روابط شوهران با زنان و برعکس آن، رابطهء والدین با اطفال، برخورد برادران در مقابل خواهران، روابط فامیلی و قومی، برخورد مولا و مرید، رابطهء استاد و شاگرد، معاشرت با همسایه ها و همشهریان و حتی در شیوهء بر خورد انسان با حیوانات نیز می توان مشاهده کرد.
این طرز برخورد خشونت آمیز در حلقات کوچک اجتماعیست که عاقبت به حیث یک طرز تفکر در ذهن و روان انسان ته نشین شده، بالاخره در روابط اجتماعی وی به شکلی از اشکال مشروعیت می یابد.
خشونت آغاز شده از یک انسان منفرد در برخورد هایش با خود و دیگران، عکس العمل های را باعث شده، در تبانی با منفعت اجتماعی و اقتصادی گروهء بزرگتر از انسان های خود خواه که به خشونت شان مشروعیت داده اند به خشونت در مقابل اجتماعات و ملل دیگر می انجامد.
همانست که انسان خواب جهانگیری می بیند. چون اسکندر و چنگیز جوی های از خون را براه انداخته، مانند تیمور از جمجمه های انسان مناره ها می سازد. چون هیتلر کوره های آدم سوزی ساخته و مانند ستالین ملیون ها انسان مانند خودش را در اردوگاه های کار اجباری سایبریا به کام مرگ می فرستد.
خشونت در جوامع عقب مانده تر و دستخوش بحران های اقتصادی و جنگ و دارای حکومت ها ضعیف مرکزی، بیشتر قربانی می گیرد.
در جریان سه دههء گذشته که در افغانستان جنگ بیداد می کرد و اینک نیز در برخی از مناطق آن ادامه دارد، موارد خشونت در همهء عرصه های زنده گی سیر سعودی داشته است.
جنگ، فقر اقتصادی، آواره گی ها و مهاجر ها باعث شد، خشونت های خانواده گی در افغانستان افزایش یافته، بیشترین افراد را در بین اقشار بیشتر صدمه پذیر جامعه، یعنی اطفال و زنان متاثر سازد.
حکومت ضعیف مرکزی که نتوانست حاکمیت قانون را در سراسر قلمرو افغانستان تامین کند و جنگ های داخلی بر سر قدرت باعث شد تا گروه های جاه طلب و خود خواه روی همه ارزش های سنتی و عقیدتی پا گذاشته، خشونت گروهی را بر اکثریت غیر مسلح و ملکی کشور تحمیل کنند.
نخست یک حکومت ایده لوژیک همهء مخالفین اش را عناصرارتجاعی و دشمن قلمداد کرده، به حذف فزیکی آن ها پرداخت و بدترین موارد خشونت در زندان های رژیم گذشته تبارز کرد و هزاران انسان با بیرحمی تمام در پولیگون های رژیم اعدام شدند.
در جریان مقاومت بر ضد رژیم ایده لوژیک، بدترین موارد خشونت را در ساحات تحت کنترول، زندان ها و شکنجه گاه های نیرو های مقاومت می توان مشاهده کرد و حقوق مدنی افراد ملکی با خشونت کاملاً نقض شد.
بعد از فروپاشی رژیم ایده لوژیک زمانی که جنگ های داخلی بر سر قدرت در افغانستان آغاز شد. خشونت های گروهی شکل وحشیانه تر را به خود گرفت و با درک نادرست از ارزش های عقیدتی، به میخ کوبی ها در سر انسان ها، بریدن سینه ها و انداختن انسان ها در قفس حیوانات انجامید.
رژیم طالبان با نقض کامل حقوق زنان و مهارت در بریدن دست ها و پا ها و تبدیل استدیوم های ورزشی به اعدام گاه ها، بر عمق و شیوه های خشونت در افغانستان افزودند.
رادیو آزادی با برنامهء تازهء «میراث خشونت» تلاش می کند تا دلایل بروز خشونت را در جوامع مورد مطالعه قرار داده، طرق جلوگیری از آن را جستجو کند.
با کلیک روی متن، برنامهء نخست «میراث خشونت» را می توان شنید
با کلیک روی متن، برنامهء دوم «میراث خشونت» را می توان شنید
