زنجفيل از زمانه های باستان در طب سنتی چين، هند و افغانستان جايگاه خاص داشته، فقط در قرن 13 ميلادی بود که به اروپا راه يافت.
در طب سنتي جهان از زنجفيل به مثابهء مقوی قلب، ضد تهوع و استفراغ، افزايش قوای جنسی، ضد درد به خصوص درد های مفاصل، ضد نفخ و باد، افزايش دهنده هوش و حافظه، ازدیاد کنندهء ادرار و ده ها مورد ارزشمند ديگر یاد شده است.
ابن سينا در كتاب قانون راجع به زنجفيل می نویسد:
«زنجفيل دارای مزاج گرم و خشك بوده، دارای آثار ملين (مسهل) و بادشكن، افزايش دهنده هوش و حافظه، برطرف كننده تيره گی چشم، افزايش دهنده شهوت، بندآورندهء اسهال، هضم كننده، مقوی جگر و پادزهر حشرات موذی است.»
زنجفيل يا زنجبيل گياهی است با نام علمي Zingiber officinalis که بیشتر به نام عمومیGinger یاد می شود. زنجفيل گیاه بومی برخی نواحی قارهء آسيا می باشد، ولی به علت استفادهء وسيع از آن در استراليا، برازيل، چين، هند، جا مائيكا و غرب آفريقا نیز كشت مي شود.
قسمت مورد استفادهء رنجفيل بخش زيرزمينی یا ریشهء آن است كه از قديم به عنوان گياه دارويی و مواد غذایی به شکل تازه و یا خشک شده، مورد استفاده قرار می گیرد.
از زنجفیل می توان تقریباً در همهء غذا ها، از نوشابه ها و شرینی ها گرفته تا قورمه و کباب، مربا و ترشی ها، استفاده کرد.
زنجفيل تقویت کنندهء قوهء حافظه، جهاز هاضمه، معده و جگر بوده، كرم های روده را از بین می برد.
زنجفيل مقدار ادراررا بیشتر ساخته، ضد اسهال و رفع کنندهء تشنگی است.
زنجفيل فعالیت جنسی را افزايش داده، برای کاهش درد های مفاصل موثر بوده، خصوصیت دافع زهریات را دارد.
زنجفيل تازه، شربت زنجفيل و چاي زنجفيل درجهء حرارت بدن را بلند برده، بدين وسيله مواد زهری و اضافی را به شکل عرق از بدن خارج می کند.
تحقيقات سال های اخير روی زنجفيل تمام تجارب طب سنتی را تاييد کرده است. روی همين دليل صنايع دوا سازی جهان، دوا های زياد از آن تهيه و عرضه داشته اند.
براي استفاده بهتر از زنجفیل، شکل قطره آن نيز وجود دارد که به نام آرومين یاد می شود كه از آن در تداوی درد مفاصل، دردهاي دست، پا، كمر و گردن، هاضمه رفع اسهالات، نفخ و درد معده و روده ها، تهوع و استفراغ، ناتواني جنسی، سرماخوردگی، اختلال حواس به خصوص آلزايمر و تقویت سیستم ايمنی بدن مورد استفاده قرار مي گيرد.
زنجفیل برای خانم های كه عادت ماهيانه آن ها عقب می افتد و یا در آن دوران درد دارند، نیز تجويز شده است.
می گویند شربت زنجبيل برای زخم معده مفيد است. اگر هر روز قبل از غذا يك قاشق چای خوری اين شربت همراه با كمی آب نوشيده شود، به التیام زخم معده کمک می کند.
زنجفيل بهترين دوای سرماخوردگی، گلو دردی و سینه دردی می باشد .
زنجبيل را حتی براي كمپرس یا تکر کردن نيز می توان استفاده كرد، كه زهریات بدن را خارج می کند. به اين منظور ابتدا یک دستمال را با چای زنجفیل تر کرده، آب اضافی آنرا فشار داده، آن را در محل زخم يا درد بگذاريد.
زنجفیل را دوای ضد مرض نیز خوانده اند.
با کلیک روی متن این برنامه را می توان شنید!
در طب سنتي جهان از زنجفيل به مثابهء مقوی قلب، ضد تهوع و استفراغ، افزايش قوای جنسی، ضد درد به خصوص درد های مفاصل، ضد نفخ و باد، افزايش دهنده هوش و حافظه، ازدیاد کنندهء ادرار و ده ها مورد ارزشمند ديگر یاد شده است.
ابن سينا در كتاب قانون راجع به زنجفيل می نویسد:
«زنجفيل دارای مزاج گرم و خشك بوده، دارای آثار ملين (مسهل) و بادشكن، افزايش دهنده هوش و حافظه، برطرف كننده تيره گی چشم، افزايش دهنده شهوت، بندآورندهء اسهال، هضم كننده، مقوی جگر و پادزهر حشرات موذی است.»
زنجفيل يا زنجبيل گياهی است با نام علمي Zingiber officinalis که بیشتر به نام عمومیGinger یاد می شود. زنجفيل گیاه بومی برخی نواحی قارهء آسيا می باشد، ولی به علت استفادهء وسيع از آن در استراليا، برازيل، چين، هند، جا مائيكا و غرب آفريقا نیز كشت مي شود.
قسمت مورد استفادهء رنجفيل بخش زيرزمينی یا ریشهء آن است كه از قديم به عنوان گياه دارويی و مواد غذایی به شکل تازه و یا خشک شده، مورد استفاده قرار می گیرد.
از زنجفیل می توان تقریباً در همهء غذا ها، از نوشابه ها و شرینی ها گرفته تا قورمه و کباب، مربا و ترشی ها، استفاده کرد.
زنجفيل تقویت کنندهء قوهء حافظه، جهاز هاضمه، معده و جگر بوده، كرم های روده را از بین می برد.
زنجفيل مقدار ادراررا بیشتر ساخته، ضد اسهال و رفع کنندهء تشنگی است.
زنجفيل فعالیت جنسی را افزايش داده، برای کاهش درد های مفاصل موثر بوده، خصوصیت دافع زهریات را دارد.
زنجفيل تازه، شربت زنجفيل و چاي زنجفيل درجهء حرارت بدن را بلند برده، بدين وسيله مواد زهری و اضافی را به شکل عرق از بدن خارج می کند.
تحقيقات سال های اخير روی زنجفيل تمام تجارب طب سنتی را تاييد کرده است. روی همين دليل صنايع دوا سازی جهان، دوا های زياد از آن تهيه و عرضه داشته اند.
براي استفاده بهتر از زنجفیل، شکل قطره آن نيز وجود دارد که به نام آرومين یاد می شود كه از آن در تداوی درد مفاصل، دردهاي دست، پا، كمر و گردن، هاضمه رفع اسهالات، نفخ و درد معده و روده ها، تهوع و استفراغ، ناتواني جنسی، سرماخوردگی، اختلال حواس به خصوص آلزايمر و تقویت سیستم ايمنی بدن مورد استفاده قرار مي گيرد.
زنجفیل برای خانم های كه عادت ماهيانه آن ها عقب می افتد و یا در آن دوران درد دارند، نیز تجويز شده است.
می گویند شربت زنجبيل برای زخم معده مفيد است. اگر هر روز قبل از غذا يك قاشق چای خوری اين شربت همراه با كمی آب نوشيده شود، به التیام زخم معده کمک می کند.
زنجفيل بهترين دوای سرماخوردگی، گلو دردی و سینه دردی می باشد .
زنجبيل را حتی براي كمپرس یا تکر کردن نيز می توان استفاده كرد، كه زهریات بدن را خارج می کند. به اين منظور ابتدا یک دستمال را با چای زنجفیل تر کرده، آب اضافی آنرا فشار داده، آن را در محل زخم يا درد بگذاريد.
زنجفیل را دوای ضد مرض نیز خوانده اند.
با کلیک روی متن این برنامه را می توان شنید!
