قلعه بست در فاصلهء اندک از شهر لشگرگاه مرکز ولایت هلمند قرار دارد . امروز از این قلعهء تاریخی صرف طاق دروازه یی باقی مانده است که در قرن یازدهم ساخته شده و زمانی هم دروازهء ورودی شهر لشگرگاه بود.
طاق دروازه یی قلعه بست در زمرهء آثار تاریخی بی همتای افغانستان محسوب می شود. حتی نوت های صد افغانیگی پول آن کشور نیز با تصویر آن مزین شده است.
طاق دروازه یی قلعه بست که قرن ها در مقابل حوادث پیهم و تهاجم های فراوان ایستاده گی کرد، امروز به یک جسم پژمردهء ناجور که بر یک اتکای نوساخت بدریخت تکیه کرده، مبدل شده است.
روزنامهء نیویارک تایمز می نویسد:
در جریان جنگ ها در افغانستان، ولایت هلمند صحنهء شدید ترین برخوردها بود، ولی عجیب این که بهبود وضعیت امنیتی، بیشترین زیان و خسارت را به آثار تاریخی نظیر قلعهء بست وارد کرده است. چه حکومت های محلی و مرکزی افغانستان، در زمینهء حفظ و حراست از آثار تاریخی غفلت کرده، این ارزش ها طعمه و هدف تاراج شکارچیان و قاچاقچیان آثار تاریخی قرار گرفتند.
روزنامهء نیویارک تایمز می افزاید، در صورتیکه ایالات متحدهء امریکا مساعدت پولی و فشار لازم را در این زمینهء وارد نکند، به زودی همهء این ارزش های بی مانند تاریخی از میان خواهند رفت و به یک افسانه مبدل خواهند شد.
به نوشتهء روزنامهء نیویارک تایمز، هدف حمله به افغانستان، حفاظت از آثار تاریخی آن کشور نبوده، ولی این نکته می تواند یک دلیل فرعی محسوب شود. ماه ها قبل از حادثهء 11 سپتامبر، بعد از آنکه خبر تکان دهندهء تخریب مجسمه های بزرگ متعلق به قرن ششم بودا در بامیان پخش شد، برای آن های که در مورد سرنوشت آثار و محلات تاریخی افغانستان نگرانی داشتند، سرنگون ساختن رژیم طالبان و جایگزینی آن با یک حکومت دموکراتیک یک وعدهء رهایی و رستگاری به نظر می رسید.
ولی برعکس بعد از سرنگونی طالبان، نه تنها قلعهء بست بلکه سه قصر بزرگ کهن دیگر در فاصلهء یک کیلومتری از آن که بعد از سال های 976 مقر زمستانی امپراتوری غزنویان محسوب می شدند، به حالت خیلی اسف بار قرار گرفتند. طوری که دیوار های بد ریخت خانه های گلی از بین دیوار های تاریخی آن ها سر کشیده و خانواده یک افسر پولیس، بعد از آنکه خانهء ایشان در ولسوالی گرمسیر در اثر انفجار یک بمب تخریب شد، در قصر مرکزی جابجا شده است.
خانم نانسی دوپره در بروشور رهنما برای توریست ها در سال 1972 نوشته بود که توریست ها می توانند از منزل دوم این قصر نیز دیدن کنند، در حالیکه امروز منزل دوم این قصر کاملاً فرو ریخته و منهدم شده است.
روزنامهء نیویارک تایمز می نویسد:
دیپلومات های امریکایی و بریتانیایی که کشور هایشان در هلمند بیشترین مسوولیت را دارند، باید به حکومت کابل در زمینهء طرح پیشنهاد در مورد اینکه ساحات تاریخی لشکرگاه به مثابهء میراث فرهنگ جهانی شناخته شود، مساعدت کنند.
در شرایطی که ایالات متحدهء امریکا و متحدینش برای خارج شدن تدریجی از افغانستان آماده گی می گیرند، بر علاوهء مسایل مربوط به ریفورم های دولتی و امنیتی، یک لست طولانی از کار های را که باید انجام داده شود، به شمول حراست فرهنگی در مقابل آن ها قرار دارد.
با کلیک روی متن، این مطلب را می توان شنید!
طاق دروازه یی قلعه بست در زمرهء آثار تاریخی بی همتای افغانستان محسوب می شود. حتی نوت های صد افغانیگی پول آن کشور نیز با تصویر آن مزین شده است.
طاق دروازه یی قلعه بست که قرن ها در مقابل حوادث پیهم و تهاجم های فراوان ایستاده گی کرد، امروز به یک جسم پژمردهء ناجور که بر یک اتکای نوساخت بدریخت تکیه کرده، مبدل شده است.
روزنامهء نیویارک تایمز می نویسد:
در جریان جنگ ها در افغانستان، ولایت هلمند صحنهء شدید ترین برخوردها بود، ولی عجیب این که بهبود وضعیت امنیتی، بیشترین زیان و خسارت را به آثار تاریخی نظیر قلعهء بست وارد کرده است. چه حکومت های محلی و مرکزی افغانستان، در زمینهء حفظ و حراست از آثار تاریخی غفلت کرده، این ارزش ها طعمه و هدف تاراج شکارچیان و قاچاقچیان آثار تاریخی قرار گرفتند.
روزنامهء نیویارک تایمز می افزاید، در صورتیکه ایالات متحدهء امریکا مساعدت پولی و فشار لازم را در این زمینهء وارد نکند، به زودی همهء این ارزش های بی مانند تاریخی از میان خواهند رفت و به یک افسانه مبدل خواهند شد.
به نوشتهء روزنامهء نیویارک تایمز، هدف حمله به افغانستان، حفاظت از آثار تاریخی آن کشور نبوده، ولی این نکته می تواند یک دلیل فرعی محسوب شود. ماه ها قبل از حادثهء 11 سپتامبر، بعد از آنکه خبر تکان دهندهء تخریب مجسمه های بزرگ متعلق به قرن ششم بودا در بامیان پخش شد، برای آن های که در مورد سرنوشت آثار و محلات تاریخی افغانستان نگرانی داشتند، سرنگون ساختن رژیم طالبان و جایگزینی آن با یک حکومت دموکراتیک یک وعدهء رهایی و رستگاری به نظر می رسید.
ولی برعکس بعد از سرنگونی طالبان، نه تنها قلعهء بست بلکه سه قصر بزرگ کهن دیگر در فاصلهء یک کیلومتری از آن که بعد از سال های 976 مقر زمستانی امپراتوری غزنویان محسوب می شدند، به حالت خیلی اسف بار قرار گرفتند. طوری که دیوار های بد ریخت خانه های گلی از بین دیوار های تاریخی آن ها سر کشیده و خانواده یک افسر پولیس، بعد از آنکه خانهء ایشان در ولسوالی گرمسیر در اثر انفجار یک بمب تخریب شد، در قصر مرکزی جابجا شده است.
خانم نانسی دوپره در بروشور رهنما برای توریست ها در سال 1972 نوشته بود که توریست ها می توانند از منزل دوم این قصر نیز دیدن کنند، در حالیکه امروز منزل دوم این قصر کاملاً فرو ریخته و منهدم شده است.
روزنامهء نیویارک تایمز می نویسد:
دیپلومات های امریکایی و بریتانیایی که کشور هایشان در هلمند بیشترین مسوولیت را دارند، باید به حکومت کابل در زمینهء طرح پیشنهاد در مورد اینکه ساحات تاریخی لشکرگاه به مثابهء میراث فرهنگ جهانی شناخته شود، مساعدت کنند.
در شرایطی که ایالات متحدهء امریکا و متحدینش برای خارج شدن تدریجی از افغانستان آماده گی می گیرند، بر علاوهء مسایل مربوط به ریفورم های دولتی و امنیتی، یک لست طولانی از کار های را که باید انجام داده شود، به شمول حراست فرهنگی در مقابل آن ها قرار دارد.
با کلیک روی متن، این مطلب را می توان شنید!
