موسسه حمایت از اطفال یا " save the children" در افغانستان می گوید، که مرگ و میر مادران در شماری از نقاط این کشور کاهش یافته است.
این موسسه عوامل مرگ و میر مادران و نوزادان را در عدم آگاهی مادران از مراقبت های پیش و بعد از ولادت می خوانند.
سرک باریکی از شاهراه کابل - مزار شریف جدا می شود، این سرک باریک به ولسوالی گلدره یی کابل جایی که قرار است برای تهیه گزارش به آنجا بروم منتهی می شود.
گلدره یکی از ولسوالی هایی تقریباً نزدیک به شهر کابل است.
ولسوالی گلدره و شهر کابل از چندین لحاظ با هم تفاوت هایی بارزی داشتند، یکی از این تفاوت ها امکانات صحی بود.
در ولسوالی گلدره تنها دو مرکز صحی برای تداوی باشنده گان این ولسوالی وجود دارد.
اما از چندی به این سو دفتر حمایت از اطفال نوزاد برنامه های آموزشی را در این ولسوالی برای خانم های حامله راه اندازی کرده است.
با وجود رسم و رواج های ناپسند در این منطقه، شماری از زنان در این دوره های آموزشی شرکت می کنند.
سه خانمی که پیش از مراقبت های دوران حامله گی بی خبر بودند، چنین قصه می کنند:
« پیش از این مردم هیچ آگاهی نداشتند، زمانی که طفل در خانه به دنیا می آمد، دست اش بیجا می شد، پایش بی جا می شد، برایش خون ریزی پیش می شد، این برنامه موثر واقع شده، مرگ و میر مادر کاهش یافته است.
در گذشته خانواده ها بالای ناف کودک بوربو می گذاشتند، حالا کسی چنین کار را نمی کند. بخاطریکه می دانند، بیماری تیتانوس از طریق ناف بوجود می آید، در گذشته ناف کودک را با پل ماشین قطع می کردند.»
« نبیله استم، چیز هایی زیاد را آموخته ام، زیاد هوشیار شده ام.
در گذشته مردم به داکتر مراجعه نمی کردند، اما حالا ما می توانیم کودکان خود را از تلف شدن نجات بدهیم.
پیش از این مشکلات زیاد داشتیم، طفل در یک وضعیت خراب در خانه تولد می شد.»
« یک مادر پی هم دختر به دنیا آورده بود، وقتی تازه حمل می گیرد و طفل را سقط می کند، خشوی او اطلاع به دست می آورد که پسر بوده و به عروس اش می گوید، کودک را ببلعد.
به گفته ی این مادر، خشو اش ابتدا کودک را برایش داده تا آن را ببلعد و سپس برایش بوره داده است.»
پیش از این در این منطقه مرگ و میر مادران بیشتر بوده است.
زنان آموزش دیده ی این منطقه عوامل مختلف را برای مرگ و میر مادران و نوزادان بیان می کنند.
شماری از خانم هایی که آموزش دیده اند، می گویند زمانی که در این منطقه طفلی به دنیا می آمد، دایه ها با دست های ناشسته ناف وی را قطع می کنند و این سبب می شد که ناف طفل خون ریزی کند و طفل تلف شود.
یکی از زنان آموزش دیده از فواید این دوره های آموزشی و رسم و رواج های ولسوالی گلدره پیش از این دوره های آموزشی به من گفت:
« یکی از کارکنان صحی گلدره استم.
وقتی یک زن ولادت می کرد، مقدار خاک میده را پیشروی خود هموار ساخته و بالای آن طفل اش را به دنیا می آورد.
ناف نوزاد را با قیچی، کارد، پل و یا دیگر اشیا قطع می کردند، بدون اینکه نظافت را رعایت کنند و دستکش بپوشند.
مردم در این موارد آگاهی نداشتند، زمانی که طفل به بیماری تیتانوس مبتلا می شد، می گفتند، طفل زده شده، یا صدای پاک و ناپاک را شنیده و سپس طفل را نزد ملا انتقال می دادند، تا سرحدی که طفل هلاک می شد.»
شماری از زنان ولسوالی گلدره به این عقیده هستند که اگر به ناف پسر نوزاد گرد سرگین مالیده شود، آن پسر در آینده ثروتمند می شود.
شماری از این زنان به رادیو آزادی گفتند که در این ولسوالی گاهی اوقات خشو ها که به گفته خود شان از تجارب بیشتر برخوردار اند، عروسان خود را ولادت می دهند.
در این حال یکی از مسوولان دفتر حمایت از اطفال می گوید: قرار است این برنامه در تمام افغانستان اجرا شود.
حلیمه عزیزی در این مورد چنین گفت:
« حالا میزان ولادت زنان باردار در شفاخانه ها از 20 درصد به 73 درصد بلند رفته است.
می خواهیم این برنامه را در سراسر افغانستان گسترش بدهیم.»
پیش از این موسسه با پخش گزارشی از کاهش مرگ و میر مادران در افغانستان خبر داده بود.
رسم و رواج های ناپسند در میان شماری از افغان های ده نشین، عدم آگاهی زنان حامله از مراقبت های حامله گی و زایمان و ازدواج قبل از وقت و سپس طفل به دنیا آوردن از عوامل برجسته یی مرگ و میر مادران در افغانستان خوانده شده است.
این موسسه عوامل مرگ و میر مادران و نوزادان را در عدم آگاهی مادران از مراقبت های پیش و بعد از ولادت می خوانند.
سرک باریکی از شاهراه کابل - مزار شریف جدا می شود، این سرک باریک به ولسوالی گلدره یی کابل جایی که قرار است برای تهیه گزارش به آنجا بروم منتهی می شود.
گلدره یکی از ولسوالی هایی تقریباً نزدیک به شهر کابل است.
ولسوالی گلدره و شهر کابل از چندین لحاظ با هم تفاوت هایی بارزی داشتند، یکی از این تفاوت ها امکانات صحی بود.
در ولسوالی گلدره تنها دو مرکز صحی برای تداوی باشنده گان این ولسوالی وجود دارد.
اما از چندی به این سو دفتر حمایت از اطفال نوزاد برنامه های آموزشی را در این ولسوالی برای خانم های حامله راه اندازی کرده است.
با وجود رسم و رواج های ناپسند در این منطقه، شماری از زنان در این دوره های آموزشی شرکت می کنند.
سه خانمی که پیش از مراقبت های دوران حامله گی بی خبر بودند، چنین قصه می کنند:
« پیش از این مردم هیچ آگاهی نداشتند، زمانی که طفل در خانه به دنیا می آمد، دست اش بیجا می شد، پایش بی جا می شد، برایش خون ریزی پیش می شد، این برنامه موثر واقع شده، مرگ و میر مادر کاهش یافته است.
در گذشته خانواده ها بالای ناف کودک بوربو می گذاشتند، حالا کسی چنین کار را نمی کند. بخاطریکه می دانند، بیماری تیتانوس از طریق ناف بوجود می آید، در گذشته ناف کودک را با پل ماشین قطع می کردند.»
« نبیله استم، چیز هایی زیاد را آموخته ام، زیاد هوشیار شده ام.
در گذشته مردم به داکتر مراجعه نمی کردند، اما حالا ما می توانیم کودکان خود را از تلف شدن نجات بدهیم.
پیش از این مشکلات زیاد داشتیم، طفل در یک وضعیت خراب در خانه تولد می شد.»
« یک مادر پی هم دختر به دنیا آورده بود، وقتی تازه حمل می گیرد و طفل را سقط می کند، خشوی او اطلاع به دست می آورد که پسر بوده و به عروس اش می گوید، کودک را ببلعد.
به گفته ی این مادر، خشو اش ابتدا کودک را برایش داده تا آن را ببلعد و سپس برایش بوره داده است.»
پیش از این در این منطقه مرگ و میر مادران بیشتر بوده است.
زنان آموزش دیده ی این منطقه عوامل مختلف را برای مرگ و میر مادران و نوزادان بیان می کنند.
شماری از خانم هایی که آموزش دیده اند، می گویند زمانی که در این منطقه طفلی به دنیا می آمد، دایه ها با دست های ناشسته ناف وی را قطع می کنند و این سبب می شد که ناف طفل خون ریزی کند و طفل تلف شود.
یکی از زنان آموزش دیده از فواید این دوره های آموزشی و رسم و رواج های ولسوالی گلدره پیش از این دوره های آموزشی به من گفت:
« یکی از کارکنان صحی گلدره استم.
وقتی یک زن ولادت می کرد، مقدار خاک میده را پیشروی خود هموار ساخته و بالای آن طفل اش را به دنیا می آورد.
ناف نوزاد را با قیچی، کارد، پل و یا دیگر اشیا قطع می کردند، بدون اینکه نظافت را رعایت کنند و دستکش بپوشند.
مردم در این موارد آگاهی نداشتند، زمانی که طفل به بیماری تیتانوس مبتلا می شد، می گفتند، طفل زده شده، یا صدای پاک و ناپاک را شنیده و سپس طفل را نزد ملا انتقال می دادند، تا سرحدی که طفل هلاک می شد.»
شماری از زنان ولسوالی گلدره به این عقیده هستند که اگر به ناف پسر نوزاد گرد سرگین مالیده شود، آن پسر در آینده ثروتمند می شود.
شماری از این زنان به رادیو آزادی گفتند که در این ولسوالی گاهی اوقات خشو ها که به گفته خود شان از تجارب بیشتر برخوردار اند، عروسان خود را ولادت می دهند.
در این حال یکی از مسوولان دفتر حمایت از اطفال می گوید: قرار است این برنامه در تمام افغانستان اجرا شود.
حلیمه عزیزی در این مورد چنین گفت:
« حالا میزان ولادت زنان باردار در شفاخانه ها از 20 درصد به 73 درصد بلند رفته است.
می خواهیم این برنامه را در سراسر افغانستان گسترش بدهیم.»
پیش از این موسسه با پخش گزارشی از کاهش مرگ و میر مادران در افغانستان خبر داده بود.
رسم و رواج های ناپسند در میان شماری از افغان های ده نشین، عدم آگاهی زنان حامله از مراقبت های حامله گی و زایمان و ازدواج قبل از وقت و سپس طفل به دنیا آوردن از عوامل برجسته یی مرگ و میر مادران در افغانستان خوانده شده است.
