افغانستان و ایران موافقه کردند که به تبادلهء زندانیان شان بپردازند.
وزارت خارجه افغانستان می گوید، نخست از این زندانیان پرسیده می شود که در زندان های کدام یک از این کشورها باقی می ماند و در صورت توافق به آن کشور تسلیم داده می شوند.
در گزارش که از سوی خبررسانی رویترز به نشر رسیده آمده است، امضای موافقتنامه تبادلهء زندانیان نشان می دهد که در آستانهء خروج نیروهای بین المللی از افغانستان روابط میان این دو کشور گرم و رو به بهبود اند.
در حال حاضر، هزاران زندانی افغان در محابس ایران شب و روز را سپری می کنند که تعداد از آنها به اتهام قاچاق مواد مخدر محکوم به اعدام می باشند.
گزارش آژانس خبری رویترز از قول جانان موسی زی سخنگوی وزارت خارجه افغانستان می نویسد، حدود 3 هزار زندانی افغان در محابس ایران معیاد حبس شان را سپری می کنند.
به گفتهء موسی زی موفقتنامه تبادله محبوسین دو کشور که روز پنجشنبه به امضاء رسید، از همین اکنون قابل تطبیق می باشد. اما آقای موسی زی می گوید که شماری زندانیان ایرانی در محابس افغانستان تا اکنون مشخص نیست.
مقامات افغان و ایرانی بار نخست در سال 2006 میلادی برای تبادلهء زندانیان شان اصول و قوانین را طرح کردند و به این ترتیب به خانواده های محبوسین این انتخاب داده شد که برای بود و باش شان یا افغانستان و یا ایران را بر گزینند.
وزارت خارجه افغانستان در یک اعلامیه از این اقدام ستایش کرده، آن را در عرصه انکشاف روابط دو کشور یک گام مهم پنداشته است.
اما در اعلامیه همچنان آمده است که این موافقتانامه در مورد زندانیانی قابل تطبیق است که حداقل شش ماه موعد حبس خود را گذشتانده باشند.
خبرگزاری رویترز در ادامه این گزارش می نویسد، در حالیکه ناتو و متحدین آن به پایان موعد ماموریت نظامی شان در سال 2014 میلادی نزدیک شده می روند، توجه همه به همسایه های افغانستان و این پرسش معطوف می گردد که آنها در آیندهء افغانستان چه نقش را بازی کرده می توانند.
حکومت افغانستان می گوید، با شنیدن این گزارش ها که ایران سال گذشته تعداد زیاد از زنداینان افغان را که متهم به قاچاق مواد مخدر بودند، اعدام کرده است، تکان خورده و شاکی شده بود.
ایران یکی از کشورهای جهان به شمار می رود که نسبت به هر کشور دیگر حکم بیشتر اعدام در آن، تطبیق می گردد.
بر اساس گزارش ها، در حال حاضر حدود یک ملیون افغان مهاجر در ایران بود و باش دارند. اما اکثر آنها شکایت دارند که در برابر شان از تبعیض و تعصب کار گرفته می شود، ایران به آنها به دیده اتباع درجه دوم می بیند و با آنها رفتار دوگانه دارد.
وزارت خارجه افغانستان می گوید، نخست از این زندانیان پرسیده می شود که در زندان های کدام یک از این کشورها باقی می ماند و در صورت توافق به آن کشور تسلیم داده می شوند.
در گزارش که از سوی خبررسانی رویترز به نشر رسیده آمده است، امضای موافقتنامه تبادلهء زندانیان نشان می دهد که در آستانهء خروج نیروهای بین المللی از افغانستان روابط میان این دو کشور گرم و رو به بهبود اند.
در حال حاضر، هزاران زندانی افغان در محابس ایران شب و روز را سپری می کنند که تعداد از آنها به اتهام قاچاق مواد مخدر محکوم به اعدام می باشند.
گزارش آژانس خبری رویترز از قول جانان موسی زی سخنگوی وزارت خارجه افغانستان می نویسد، حدود 3 هزار زندانی افغان در محابس ایران معیاد حبس شان را سپری می کنند.
به گفتهء موسی زی موفقتنامه تبادله محبوسین دو کشور که روز پنجشنبه به امضاء رسید، از همین اکنون قابل تطبیق می باشد. اما آقای موسی زی می گوید که شماری زندانیان ایرانی در محابس افغانستان تا اکنون مشخص نیست.
مقامات افغان و ایرانی بار نخست در سال 2006 میلادی برای تبادلهء زندانیان شان اصول و قوانین را طرح کردند و به این ترتیب به خانواده های محبوسین این انتخاب داده شد که برای بود و باش شان یا افغانستان و یا ایران را بر گزینند.
وزارت خارجه افغانستان در یک اعلامیه از این اقدام ستایش کرده، آن را در عرصه انکشاف روابط دو کشور یک گام مهم پنداشته است.
اما در اعلامیه همچنان آمده است که این موافقتانامه در مورد زندانیانی قابل تطبیق است که حداقل شش ماه موعد حبس خود را گذشتانده باشند.
خبرگزاری رویترز در ادامه این گزارش می نویسد، در حالیکه ناتو و متحدین آن به پایان موعد ماموریت نظامی شان در سال 2014 میلادی نزدیک شده می روند، توجه همه به همسایه های افغانستان و این پرسش معطوف می گردد که آنها در آیندهء افغانستان چه نقش را بازی کرده می توانند.
حکومت افغانستان می گوید، با شنیدن این گزارش ها که ایران سال گذشته تعداد زیاد از زنداینان افغان را که متهم به قاچاق مواد مخدر بودند، اعدام کرده است، تکان خورده و شاکی شده بود.
ایران یکی از کشورهای جهان به شمار می رود که نسبت به هر کشور دیگر حکم بیشتر اعدام در آن، تطبیق می گردد.
بر اساس گزارش ها، در حال حاضر حدود یک ملیون افغان مهاجر در ایران بود و باش دارند. اما اکثر آنها شکایت دارند که در برابر شان از تبعیض و تعصب کار گرفته می شود، ایران به آنها به دیده اتباع درجه دوم می بیند و با آنها رفتار دوگانه دارد.