امروز 11ام ماه جوزا مصادف است به روز کودک که از این روز در افغانستان تجلیل صورت می گیرد.
منور 11 ساله از جمله کودکانی است که مجبور است نفقهء خانواده اش را پیدا کند. این پسر هر روز صبح که از خانه بیرون می شود در سرک ها سپند دود می کند تا چند روپیه کمایی کند.
او در مورد این کار خود گفت:
«از طرف صبح به مکتب می روم و زمانی که از مکتب می آیم سپند دود می کنم در روز صد الی یک و نیم صد عاید دارم 5 خواهر دارم مادرم است و من پسر بزرگ خانه هستم و یک برادر کوچک نیز دارم.»
منور در کنار پدر و مادر 5 خواهر و یک برادر دارد تمام اعضای خانواده اش هر شام در انتظار برگشت او از بیرون اند. نه تنها منور بلکه هزار ها کودک دیگر در افغانستان موجود اند که کار های بالاتر از توان خود را انجام می دهند.
در کنار منور برادر و برخی از خواهرانش سعی می کنند تا با منور و پدر شان در زمینه تهیه نیازهای خانواده خود سهم بگیرند.
پدر منور در باره زندگی فرزندانش گفت:
«مصارف خانه را فرزندانم می آورند، که گاهی پلاستیک می فروشند و یا موتر می شویند خودم هم کراچی دارم بعضی اوقات که کار پیدا نمی شود بیکار می مانم.»
تنها منور و برادر او به مکتب می روند، خواهران او از رفتن به مکتب و فراگیری آموزش محروم اند. مادر و پدر منور هم مانند دیگر والدین آرزو های برای فرزندان شان دارند.
مادر منور از حکومت می خواهد در بهبودی زندگی شان تلاش کند تا آنها هم مانند تمام والدین فرزندانش را به مکتب بفرستد:
«می خواهیم زندگی ما خوب شود، ما در وطن خود مسافر هستیم نه جای داریم نه کودکان ما آرام است ما به این احتیاجی زندگی را سپری می کنیم.»
اطفال در افغانستان با مشکلات مختلف روبرواند، بسیاری از دسترسی به خدمات آموزشی، صحی و دیگر تسهیلات بی بهره اند. بر اساس گزارش ها در حال حاضر 6 ملیون طفل کارگر در افغانستان موجود اند.
منور 11 ساله از جمله کودکانی است که مجبور است نفقهء خانواده اش را پیدا کند. این پسر هر روز صبح که از خانه بیرون می شود در سرک ها سپند دود می کند تا چند روپیه کمایی کند.
او در مورد این کار خود گفت:
«از طرف صبح به مکتب می روم و زمانی که از مکتب می آیم سپند دود می کنم در روز صد الی یک و نیم صد عاید دارم 5 خواهر دارم مادرم است و من پسر بزرگ خانه هستم و یک برادر کوچک نیز دارم.»
منور در کنار پدر و مادر 5 خواهر و یک برادر دارد تمام اعضای خانواده اش هر شام در انتظار برگشت او از بیرون اند. نه تنها منور بلکه هزار ها کودک دیگر در افغانستان موجود اند که کار های بالاتر از توان خود را انجام می دهند.
در کنار منور برادر و برخی از خواهرانش سعی می کنند تا با منور و پدر شان در زمینه تهیه نیازهای خانواده خود سهم بگیرند.
پدر منور در باره زندگی فرزندانش گفت:
«مصارف خانه را فرزندانم می آورند، که گاهی پلاستیک می فروشند و یا موتر می شویند خودم هم کراچی دارم بعضی اوقات که کار پیدا نمی شود بیکار می مانم.»
تنها منور و برادر او به مکتب می روند، خواهران او از رفتن به مکتب و فراگیری آموزش محروم اند. مادر و پدر منور هم مانند دیگر والدین آرزو های برای فرزندان شان دارند.
مادر منور از حکومت می خواهد در بهبودی زندگی شان تلاش کند تا آنها هم مانند تمام والدین فرزندانش را به مکتب بفرستد:
«می خواهیم زندگی ما خوب شود، ما در وطن خود مسافر هستیم نه جای داریم نه کودکان ما آرام است ما به این احتیاجی زندگی را سپری می کنیم.»
اطفال در افغانستان با مشکلات مختلف روبرواند، بسیاری از دسترسی به خدمات آموزشی، صحی و دیگر تسهیلات بی بهره اند. بر اساس گزارش ها در حال حاضر 6 ملیون طفل کارگر در افغانستان موجود اند.
