گزارش های زیادی در مورد وضعیت نا گوار زنان در زندان های افغانستان نشر شده است که بیانگر حالت رقت بار زنان زندانی در افغانستان می باشد. علاوه بر مشکلات جای، وضعیت صحی و مسایل اعاشه و اباطه، شماری از زنان در زندان های افغانستان از عدم رسیده گی به دوسیه های شان شکایت می کنند و می گویند که دوسیه های بیشتر آنان نا حل باقی مانده است.
فاطمه باشندهء ولایت بامیان که از مدت سه سال به این سو به اتهام اختطاف در زندان بادام باغ کابل زندانیست گفت: سه سال است که در حالت بی سرنوشتی در زندان به سر می برد و نمیداند این وضعیت تا چی زمانی دوام خواهد کرد.
در زندان زنانهء بادام باغ کابل به تعداد 176 زن محبوس و توقیف اند. زن دیگری که از مدت 9 سال به اتهام قتل شوهرش در محبس زنانهء بادام باغ کابل زندانی است، نیز از رسیده گی به موقع به دوسیه اش شکایت کرده گفت: از 9 سال بدین سو در حالت مرگ تدریجی بسر می برد. وی از دولت افغانستان تقاضا نموده گفت: هر گاه دوسیه وی به زودی حل و فصل نشده و سرنوشت اش معلوم نشود، شاید خودش در این مورد کدام تصمیمی بگیرد.
این نه تنها شکایت زنان زندان بادام باغ کابل بودند که از عدم بررسی قضایای شان شاکی هستند، زنان زندانی بیشتر ولایات افغانستان نیز از رسیده گی به موقع دوسیه های شان از سوی ارگان های عدلی و قضایی این کشور می نالند. گلدسته یکی از دختران جوانیست که از مدت یکسال به این سو به جرم فرار از منزل در زندان ولایت ننگرهار بسر می برد.
اکنون بیشتر از 120 زن در زندان زنانهء ولایت ننگرهار به جرایم مختلف زندانی هستند. به همین ترتیب شماری از زنان محبوس در ولایت هرات نیز از کندی بررسی دوسیه های شان یاد کرده می گویند، هر چه زود تر به قضایای شان رسیده گی شود. نگار یکی از این زنان که به جرم قتل در ولایت هرات زندانی شده است. وی می گوید: بعد از محکمهء اول، دوسیه اش به کابل آمده و تا حال از آن خبری نیست.
از سوی دیگر روح الله قاریزاده رییس انجمن وکلای مدافع افغانستان می گوید که باید قضیهء یک متهم در مدت 10 ماه تکمیل و سرنوشت آن معلوم گردد. به گفتهء آقای قاریزاده، هرگاه این میعاد در جریان پروسهء کار در سارنوالی و یا محکمه مراعات نگردیده، متهم باید از بند رها گردد.
اما مسوولان لوی سارنوالی افغانستان این گفته های آقای قاریزاده را رد کرده می گویند، این گونه تفسیرها شخصی است و مرجع باورقانون صرف ستره محکمهء افغانستان است که حکم آن قابل تطبیق و اعتبار می باشد. این گفته های سارنپوه رحمت الله نظری معاون لوی سارنوال افغانستان در امور نظارت بود.
ما مثال های از قضایای زنان زندانی مثل قضیهء فاطمه که به دوسیه های شان به درستی رسیده گی نشده است را به آقای نظری یا آور شدیم و پرسیدیم که چرا خانم فاطمه از مدت سه سال به این سو در حالت بی سرنوشتی در زندان بادام باغ کابل بسر می برد، گپ های آقای نظری را در بقیه برنامه می توانید بشنوید که در این باره توضیح داده است.
تهیه کننده: شمیلا جاوید
فاطمه باشندهء ولایت بامیان که از مدت سه سال به این سو به اتهام اختطاف در زندان بادام باغ کابل زندانیست گفت: سه سال است که در حالت بی سرنوشتی در زندان به سر می برد و نمیداند این وضعیت تا چی زمانی دوام خواهد کرد.
در زندان زنانهء بادام باغ کابل به تعداد 176 زن محبوس و توقیف اند. زن دیگری که از مدت 9 سال به اتهام قتل شوهرش در محبس زنانهء بادام باغ کابل زندانی است، نیز از رسیده گی به موقع به دوسیه اش شکایت کرده گفت: از 9 سال بدین سو در حالت مرگ تدریجی بسر می برد. وی از دولت افغانستان تقاضا نموده گفت: هر گاه دوسیه وی به زودی حل و فصل نشده و سرنوشت اش معلوم نشود، شاید خودش در این مورد کدام تصمیمی بگیرد.
این نه تنها شکایت زنان زندان بادام باغ کابل بودند که از عدم بررسی قضایای شان شاکی هستند، زنان زندانی بیشتر ولایات افغانستان نیز از رسیده گی به موقع دوسیه های شان از سوی ارگان های عدلی و قضایی این کشور می نالند. گلدسته یکی از دختران جوانیست که از مدت یکسال به این سو به جرم فرار از منزل در زندان ولایت ننگرهار بسر می برد.
اکنون بیشتر از 120 زن در زندان زنانهء ولایت ننگرهار به جرایم مختلف زندانی هستند. به همین ترتیب شماری از زنان محبوس در ولایت هرات نیز از کندی بررسی دوسیه های شان یاد کرده می گویند، هر چه زود تر به قضایای شان رسیده گی شود. نگار یکی از این زنان که به جرم قتل در ولایت هرات زندانی شده است. وی می گوید: بعد از محکمهء اول، دوسیه اش به کابل آمده و تا حال از آن خبری نیست.
از سوی دیگر روح الله قاریزاده رییس انجمن وکلای مدافع افغانستان می گوید که باید قضیهء یک متهم در مدت 10 ماه تکمیل و سرنوشت آن معلوم گردد. به گفتهء آقای قاریزاده، هرگاه این میعاد در جریان پروسهء کار در سارنوالی و یا محکمه مراعات نگردیده، متهم باید از بند رها گردد.
اما مسوولان لوی سارنوالی افغانستان این گفته های آقای قاریزاده را رد کرده می گویند، این گونه تفسیرها شخصی است و مرجع باورقانون صرف ستره محکمهء افغانستان است که حکم آن قابل تطبیق و اعتبار می باشد. این گفته های سارنپوه رحمت الله نظری معاون لوی سارنوال افغانستان در امور نظارت بود.
ما مثال های از قضایای زنان زندانی مثل قضیهء فاطمه که به دوسیه های شان به درستی رسیده گی نشده است را به آقای نظری یا آور شدیم و پرسیدیم که چرا خانم فاطمه از مدت سه سال به این سو در حالت بی سرنوشتی در زندان بادام باغ کابل بسر می برد، گپ های آقای نظری را در بقیه برنامه می توانید بشنوید که در این باره توضیح داده است.
تهیه کننده: شمیلا جاوید
