سازمان ملل متحد از چندین سال به این سو 12 اگست مطابق به 21 اسد را روز جهانی جوانان نام گذاشته تا با این روز به خواست ها و مشکلات جوانان توجه شود تا بتوانند در پیشرفت جامعه سهم فعال داشته باشند.
به نظر سازمان ملل متحد، کسانی را جوان می نامند که سن شان از 15 الی 24 باشد.
برای نخستین بار مفکوره روز جهانی جوانان را شماری از جوانان پایتخت ویانا اتریش در سال 1991 م در جلسه اول سازمان ملل متحد پیشنهاد کرده اند که در همین سال تایید شد و در سال 2000 این روز بار اول تجلیل شد که بعد از آن این روز در اکثر کشور ها تجلیل می شود.
در افغانستان هم همه ساله این روز تجلیل می شود که جوانان أفغان با مشکلات زیادی مواجه استند.
جوانان نیروی عمده و اساسی یک جامعه را تشکیل می دهند و امروزه فیصدی قابل توجهی نفوس جهان را جوانان تشکیل می دهند.
اما در افغانستان گروه ها و قشر های انسانی، بجز روز های معین در ایام دیگر در فراموشی کامل به سر می برند. مناسبت های چون روز جوانان، روز زن، روز اطفال، روز معلم و غیره تنها فرصت برای یاد آوری از این قشر های فراموش شده هستند.
ما هم به بهانه این روز به بررسی وضعیت فعلی مشکلات جوانان افغانستان طی چند هفته سروی را از بیشتر از بیست ولایت افغانستان به همکاری گزارشگر های ولایتی، سه مشکل اساسی و عمده جوانان را از اقشار مختلف انجام دادیم که مشکلات جوانان کابل هم در آن گنجانیده شده است.
قسمیکه آشکار است جوانان افغانستان نسل پس از جنگ هستند که بعد از سه دهه جنگ به آزادی دست یافته و دوباره به زندگی عادی برگشته اند. اما در سروی که ما انجام دادیم اکثریت جوانان اکنون با ده ها مشکل دست و پنچه نرم می کنند مانند فقر، بی سوادی، بیکاری، اعتیاد به مواد مخدر ازدواج های اجباری، مهاجرت به کشور های همسایه به خاطر کار از جمله مشکلاتی هستند که جوانان افغانستان در بررسی که ما انجام دادیم شکایت دارند و از این مشکلات رنج می برند.
از جمع این همه مشکلات جوانان در سروی که ما از کابل و ولایات انجام دادیم سه مشکل عمده آنان را
پرسیدیم که از جمع این مشکلات که ما در سروی که از کابل و ولایات انجام دادیم در قدم اول فیصدی زیادی جوانان که به آن دچار بوده اند بیکاری است که زیادتر جوانان مایوس و ناامید از زندگی و آینده رنج می کشند و کابوس پیدا کردن وظیفه به مهم ترین و وحشتناک ترین دغدغه برایشان تبدیل گردیده است.
طبق نظر سنجی از کابل و ولایات، بیکاری در قدم اول مشکلات جوانان قرار گرفته است.
در اکثریت ولایات افغانستان جوانان بنابر مشکلات مختلف چون نبود امنیت، تهدید های مخالفان دولت، آتش زدن مکاتب که جوانان از آموزش و پرورش بازمانده اند می باشد. این ها همه حرف های است که در جریان سروی از مشکلات جوانان، عده یی از جوانان مطرح کرده اند که از سه مشکل اساسی جوانان، دوم هم نبود امنیت است که فیصدی زیادی شکایت داشته اند. بناءً وقتی که امنیت حاکم نباشد مشکلات زیادی به وجود میاید.
قسمیکه همه می دانیم، با انکه مکاتب و پوهنتون های دولتی و خصوصی که در افغانستان فعالیت دارند. اما اکثریت جوانان از کم بودن سطح سواد و راه نیافتن به امتحان کانکور و تحصیلات عالی شکایت دارند و این را یکی از سه مشکل عمده می دانند.
سه مشکل اساسی جوانان که در این سروی انجام داده شده، بیان گردید، که بیکاری، نبود امنیت و بی سوادی می باشد، اما در پهلوی مشکلات دیگری هم وجود دارد به گفته جوانان گرفتن طویانه گزاف، مصارف گزاف عروسی، ازدواج های اجباری، خشونت بالای طبقه اناث، فساد اداری، نبود استادان مسلکی در مکاتب، کم بود وسایل مکاتب، عدم دسترسی به تکنالوژی جدید، نبود صالون های ورزشی همه و همه برای جوانان افغانستان از جمله مشکلات بزرگ می باشند.
نکته دیگریکه قابل تذکر است، اینکه برخی از جوانان در این سروی به ما گفته اند، عدم رعایت قانون ترانسپورتی و آلوده گی هوا هم یکی از مشکلات آنان است.
قسمیکه همه شاهد استیم روز به روز برای حل مشکلات جوانان نهاد های جوانان ایجاد می شوند، در پهلوی وزارت اطلاعات و فرهنگ، معینیت امور جوانان هم در این راستا با جوانان همکاری می کند تا از مشکلات نجات پیدا کنند ولی باز هم به مشکلات جوانان رسیده گی نمی شود.
پس قرار تحقیق و سروی که انجام شده، این طور وانمود می شود که درحدود 80 درصد جوانان از بزرگ ترین مشکل خود که شکایت داشتند که مشکل بیکاری بود، متباقی به سایر مشکلات که جوانان به آن مواجه اند بررسی می شود و جوانان به خاطرحل این همه مشکلات که فر راه شان قرار دارد، امیدوارند تا در کشور یک نظام بهتر به وجود بیاید که به خواسته های معقول شان پاسخ مثبت داده، گره از مشکلات شان بکشاید.
ترتیب کننده برنامه هوای تازه: فروزان حبیب زاده
به نظر سازمان ملل متحد، کسانی را جوان می نامند که سن شان از 15 الی 24 باشد.
برای نخستین بار مفکوره روز جهانی جوانان را شماری از جوانان پایتخت ویانا اتریش در سال 1991 م در جلسه اول سازمان ملل متحد پیشنهاد کرده اند که در همین سال تایید شد و در سال 2000 این روز بار اول تجلیل شد که بعد از آن این روز در اکثر کشور ها تجلیل می شود.
در افغانستان هم همه ساله این روز تجلیل می شود که جوانان أفغان با مشکلات زیادی مواجه استند.
جوانان نیروی عمده و اساسی یک جامعه را تشکیل می دهند و امروزه فیصدی قابل توجهی نفوس جهان را جوانان تشکیل می دهند.
اما در افغانستان گروه ها و قشر های انسانی، بجز روز های معین در ایام دیگر در فراموشی کامل به سر می برند. مناسبت های چون روز جوانان، روز زن، روز اطفال، روز معلم و غیره تنها فرصت برای یاد آوری از این قشر های فراموش شده هستند.
ما هم به بهانه این روز به بررسی وضعیت فعلی مشکلات جوانان افغانستان طی چند هفته سروی را از بیشتر از بیست ولایت افغانستان به همکاری گزارشگر های ولایتی، سه مشکل اساسی و عمده جوانان را از اقشار مختلف انجام دادیم که مشکلات جوانان کابل هم در آن گنجانیده شده است.
قسمیکه آشکار است جوانان افغانستان نسل پس از جنگ هستند که بعد از سه دهه جنگ به آزادی دست یافته و دوباره به زندگی عادی برگشته اند. اما در سروی که ما انجام دادیم اکثریت جوانان اکنون با ده ها مشکل دست و پنچه نرم می کنند مانند فقر، بی سوادی، بیکاری، اعتیاد به مواد مخدر ازدواج های اجباری، مهاجرت به کشور های همسایه به خاطر کار از جمله مشکلاتی هستند که جوانان افغانستان در بررسی که ما انجام دادیم شکایت دارند و از این مشکلات رنج می برند.
از جمع این همه مشکلات جوانان در سروی که ما از کابل و ولایات انجام دادیم سه مشکل عمده آنان را
پرسیدیم که از جمع این مشکلات که ما در سروی که از کابل و ولایات انجام دادیم در قدم اول فیصدی زیادی جوانان که به آن دچار بوده اند بیکاری است که زیادتر جوانان مایوس و ناامید از زندگی و آینده رنج می کشند و کابوس پیدا کردن وظیفه به مهم ترین و وحشتناک ترین دغدغه برایشان تبدیل گردیده است.
طبق نظر سنجی از کابل و ولایات، بیکاری در قدم اول مشکلات جوانان قرار گرفته است.
در اکثریت ولایات افغانستان جوانان بنابر مشکلات مختلف چون نبود امنیت، تهدید های مخالفان دولت، آتش زدن مکاتب که جوانان از آموزش و پرورش بازمانده اند می باشد. این ها همه حرف های است که در جریان سروی از مشکلات جوانان، عده یی از جوانان مطرح کرده اند که از سه مشکل اساسی جوانان، دوم هم نبود امنیت است که فیصدی زیادی شکایت داشته اند. بناءً وقتی که امنیت حاکم نباشد مشکلات زیادی به وجود میاید.
قسمیکه همه می دانیم، با انکه مکاتب و پوهنتون های دولتی و خصوصی که در افغانستان فعالیت دارند. اما اکثریت جوانان از کم بودن سطح سواد و راه نیافتن به امتحان کانکور و تحصیلات عالی شکایت دارند و این را یکی از سه مشکل عمده می دانند.
سه مشکل اساسی جوانان که در این سروی انجام داده شده، بیان گردید، که بیکاری، نبود امنیت و بی سوادی می باشد، اما در پهلوی مشکلات دیگری هم وجود دارد به گفته جوانان گرفتن طویانه گزاف، مصارف گزاف عروسی، ازدواج های اجباری، خشونت بالای طبقه اناث، فساد اداری، نبود استادان مسلکی در مکاتب، کم بود وسایل مکاتب، عدم دسترسی به تکنالوژی جدید، نبود صالون های ورزشی همه و همه برای جوانان افغانستان از جمله مشکلات بزرگ می باشند.
نکته دیگریکه قابل تذکر است، اینکه برخی از جوانان در این سروی به ما گفته اند، عدم رعایت قانون ترانسپورتی و آلوده گی هوا هم یکی از مشکلات آنان است.
قسمیکه همه شاهد استیم روز به روز برای حل مشکلات جوانان نهاد های جوانان ایجاد می شوند، در پهلوی وزارت اطلاعات و فرهنگ، معینیت امور جوانان هم در این راستا با جوانان همکاری می کند تا از مشکلات نجات پیدا کنند ولی باز هم به مشکلات جوانان رسیده گی نمی شود.
پس قرار تحقیق و سروی که انجام شده، این طور وانمود می شود که درحدود 80 درصد جوانان از بزرگ ترین مشکل خود که شکایت داشتند که مشکل بیکاری بود، متباقی به سایر مشکلات که جوانان به آن مواجه اند بررسی می شود و جوانان به خاطرحل این همه مشکلات که فر راه شان قرار دارد، امیدوارند تا در کشور یک نظام بهتر به وجود بیاید که به خواسته های معقول شان پاسخ مثبت داده، گره از مشکلات شان بکشاید.
ترتیب کننده برنامه هوای تازه: فروزان حبیب زاده
