بسیاری دختر ها و خانم ها هنگام بیرون آمدن از منزل دچار تشویش و نگران می شوند و نمی توانند با آرامش خاطر و به کار در بیرون از منزل و رفت و آمد های روزانه بپردازند. زیرا روزانه افرادی
بی کار در تمام شهر، در موتر در سرک ها و در بازار ها و حتی دروازه های مکاتب دخترانه در رفت و آمد اند.
دینا یک شاگرد صنف یازدهم مکتب می گوید:
« این افراد هدفی جز آزار رساندن به دختران کدام کار دیگری ندارند. اگر احیاناً از طرف مقابل با اعتراض و انتقاد مواجه شوند چنان با خشونت و پرخاشگری و یا به زبان آوردن سخنان زشت و حق به جانب بر خورد می کنند که اگر کسی نداند نا خود آگاه حق را به او می دهد. »
نظیفه یک دختر دیگر نیز در مورد افرادی که در سرک ها و جلو مکاتب مزاهم دختران مکتبی می شوند می گوید:
« برای از بین بردن مزاحمت ها در سرک ها و در بازار که دختران و خانم ها مواجه اند باید مسوولان امنیتی توجه بیشتر کنند. »
اما به این ارتباط عبدالعزیز غیرت قوماندان امنیه ولایت جوزجان که در محفل خشونت علیه زنان در صالون کنفرانس های ریاست امور زنان ولایت جوزجان سخنرانی می کرد با عصبانیت از دختران و شماری از فامیل ها انتقاد نموده چشم دیدش را ارایه نموده گفت:
« درست است که آزار و اذیت دختران و خانم ها یک عمل خشونت آمیز است که نه تنها باعث به وجود آمدن احساس خطر و آسیب پذیری در زنان و دختران می شود بلکه از خارج شدن آنها از خانه نیز جلو گیری می کند. اما به شرطی ما به خواسته های آنها لبیگ می گوییم که آنها از تعلیم و تربیه دور نشوند. ما بار ها گفته ایم که بچه ها و دختر ها تلیفون همراه نداشته باشند در حالی که خود را نشناخته اند مبایل با خود دارند وقتی که با دوستش ارتبات قایم نشد خشونت را به بار می آورند و درد سر برای امنیتی ها می شوند، در این قسمت فامیل ها ملامت هستند. »
قوماندان امنیه ولایت جوزجان افزود: تا وقتی که مشکلات اجتماعی ریشه یابی و آسیب شناسی نشوند و با آن ها بر خورد عالمانه و کار شناسانه صورت نگیرد و برای رشد و بالا بردن سطح زنده گی و آگاهی مردم طرح و برنامه های دقیق و دراز مدت روی دست گرفته نشود نمی توان نسبت به کاهش مشکلات اجتماعی و فساد ناشی از آن امیدوار بود.
هرچند گام های کوچکی از سوی مسوولان امنیتی برای از بین بردن مزاحمت ها و آزار واذیت دختران و خانم ها در سرک ها و شهر ها با آن مواجه اند تلاش های صورت گرفته، اما بگفته عده از زنان و دختران آزار و اذیت ها و مزاحمت ها در شهر شبرغان گسترده و وسیع و حتی پیچیده تر شده است.
گزارشگر: محمد عالم رحمانیار
بی کار در تمام شهر، در موتر در سرک ها و در بازار ها و حتی دروازه های مکاتب دخترانه در رفت و آمد اند.
دینا یک شاگرد صنف یازدهم مکتب می گوید:
« این افراد هدفی جز آزار رساندن به دختران کدام کار دیگری ندارند. اگر احیاناً از طرف مقابل با اعتراض و انتقاد مواجه شوند چنان با خشونت و پرخاشگری و یا به زبان آوردن سخنان زشت و حق به جانب بر خورد می کنند که اگر کسی نداند نا خود آگاه حق را به او می دهد. »
نظیفه یک دختر دیگر نیز در مورد افرادی که در سرک ها و جلو مکاتب مزاهم دختران مکتبی می شوند می گوید:
« برای از بین بردن مزاحمت ها در سرک ها و در بازار که دختران و خانم ها مواجه اند باید مسوولان امنیتی توجه بیشتر کنند. »
اما به این ارتباط عبدالعزیز غیرت قوماندان امنیه ولایت جوزجان که در محفل خشونت علیه زنان در صالون کنفرانس های ریاست امور زنان ولایت جوزجان سخنرانی می کرد با عصبانیت از دختران و شماری از فامیل ها انتقاد نموده چشم دیدش را ارایه نموده گفت:
« درست است که آزار و اذیت دختران و خانم ها یک عمل خشونت آمیز است که نه تنها باعث به وجود آمدن احساس خطر و آسیب پذیری در زنان و دختران می شود بلکه از خارج شدن آنها از خانه نیز جلو گیری می کند. اما به شرطی ما به خواسته های آنها لبیگ می گوییم که آنها از تعلیم و تربیه دور نشوند. ما بار ها گفته ایم که بچه ها و دختر ها تلیفون همراه نداشته باشند در حالی که خود را نشناخته اند مبایل با خود دارند وقتی که با دوستش ارتبات قایم نشد خشونت را به بار می آورند و درد سر برای امنیتی ها می شوند، در این قسمت فامیل ها ملامت هستند. »
قوماندان امنیه ولایت جوزجان افزود: تا وقتی که مشکلات اجتماعی ریشه یابی و آسیب شناسی نشوند و با آن ها بر خورد عالمانه و کار شناسانه صورت نگیرد و برای رشد و بالا بردن سطح زنده گی و آگاهی مردم طرح و برنامه های دقیق و دراز مدت روی دست گرفته نشود نمی توان نسبت به کاهش مشکلات اجتماعی و فساد ناشی از آن امیدوار بود.
هرچند گام های کوچکی از سوی مسوولان امنیتی برای از بین بردن مزاحمت ها و آزار واذیت دختران و خانم ها در سرک ها و شهر ها با آن مواجه اند تلاش های صورت گرفته، اما بگفته عده از زنان و دختران آزار و اذیت ها و مزاحمت ها در شهر شبرغان گسترده و وسیع و حتی پیچیده تر شده است.
گزارشگر: محمد عالم رحمانیار
