چندی پیش روز جهانی جلوگیری از خود کشی در برخی از کشور های جهان با برگزاری محافل تجلیل شد.
WHO یا سازمان صحی جهان و IASP (انجمن بین المللی جلوگیری از خودکشی) دهم سپتمبر برابر به 20 سنبله را به عنوان روز جهانی جلوگیری از خود کشی نامگذاری کرده اند.
امروزه خود کشی جز چند عامل اولیه مرگ و میر در کشور ها به حساب می آید.
سازمان جهانی صحت و انجمن بین المللی جلوگیری از خود کشی هشدار داده اند که شمار قربانیان خود کشی در سراسر جهان بیش از شمار قربانیان قتل و جنگ ها است.
به گفتهء این دو نهاد، در جهان همه ساله اضافه از یک میلون نفر دست به خود کشی می زنند.
طبق نظرسنجی سازمان صحی جهان، خود کشی سیزدهمین عامل بزرگ مرگ انسان ها است.
مردان 3 الی 4 برابر بيشتر از زنان خودکشی می کنند، در حالی که آمار تلاش زنان برای خودکشی، بيشتر از مردان است.
خوشبختانه دین مبین اسلام خود کشی را حرام می داند و به همین علت اتباع کشور های اسلامی خود کشی را امر خیلی ناپسند دانسته و نسبت به اتباع سایر کشور های جهان بسیار کمتر به آن مبادرت می ورزند.
معمولآً خود کشی ها را به دو دسته تقسیم بندی می کنند:
خودکشی های که بنابر عوامل اقتصادی، پریشانی های روحی، بد بینی از اجتماع و نارسایی های زنده گی به وقوع می پیوندد و تنها به خود شخص انتحار کننده آسیب می رساند.
و دوم خود کشی هایست که ما امروزه به نام حمله انتحاری می شناسیم و در آن نه تنها شخص خود را از بین می برد، بلکه افراد دیگری را نیز با خود یکجا به کام مرگ می کشاند.
ما همه در زنده گی با مشکلات فروان مواجه می شویم و می بینیم. در این گونه مواقع بسیاری از افراد راه برای بیرون رفت از مشکلات را دریافته و با عزم استوار و امید به فردای بهتر تلاش به برطرف کردن آن می کنند.
اما عدهء دیگر از افراد به ناکامی های خود و مسایل ناامید کننده و نقاط منفی موققیت های که در آن قرار گرفته اند تمرکز کرده و توانایی های خود را برای حل مشکلات بسیار کوچک می شمارند و دست به خود کشی می زنند.
گفته می شود که دوران نوجوانی یکی از مراحل اساس زنده گی بوده و مملو از احساسات، فشار های روانی و سر درگمی ها می باشد.
گرچه بسیاری از جوانان این سال های زنده گی خود را بدون مشکلات بزرگ پشت سر می گذارنند، ولی برخی از آنان احساس عمیق ناامیدی و تنهایی کرده، تصامیم نادرست می گیرند و دست به خود کشی می زنند.
خودکشی را از هر پهلو می توان ناشی از نوع درد و رنج روانی عنوان کرد که شدیداً فرد را تحت تاثیر خود قرار داده و مانع ارضای نیاز های روانی او می شود.
بر بنیاد گفته های روان شناسان: افرادیکه دست به خود کشی می زنند، جوانان و نوجوانی هستند که معمولاً در سنین بین 15 تا 24 سال قرار دارند.
ترتیب کننده: فروزان حبیب زاده
WHO یا سازمان صحی جهان و IASP (انجمن بین المللی جلوگیری از خودکشی) دهم سپتمبر برابر به 20 سنبله را به عنوان روز جهانی جلوگیری از خود کشی نامگذاری کرده اند.
امروزه خود کشی جز چند عامل اولیه مرگ و میر در کشور ها به حساب می آید.
سازمان جهانی صحت و انجمن بین المللی جلوگیری از خود کشی هشدار داده اند که شمار قربانیان خود کشی در سراسر جهان بیش از شمار قربانیان قتل و جنگ ها است.
به گفتهء این دو نهاد، در جهان همه ساله اضافه از یک میلون نفر دست به خود کشی می زنند.
طبق نظرسنجی سازمان صحی جهان، خود کشی سیزدهمین عامل بزرگ مرگ انسان ها است.
مردان 3 الی 4 برابر بيشتر از زنان خودکشی می کنند، در حالی که آمار تلاش زنان برای خودکشی، بيشتر از مردان است.
خوشبختانه دین مبین اسلام خود کشی را حرام می داند و به همین علت اتباع کشور های اسلامی خود کشی را امر خیلی ناپسند دانسته و نسبت به اتباع سایر کشور های جهان بسیار کمتر به آن مبادرت می ورزند.
معمولآً خود کشی ها را به دو دسته تقسیم بندی می کنند:
خودکشی های که بنابر عوامل اقتصادی، پریشانی های روحی، بد بینی از اجتماع و نارسایی های زنده گی به وقوع می پیوندد و تنها به خود شخص انتحار کننده آسیب می رساند.
و دوم خود کشی هایست که ما امروزه به نام حمله انتحاری می شناسیم و در آن نه تنها شخص خود را از بین می برد، بلکه افراد دیگری را نیز با خود یکجا به کام مرگ می کشاند.
ما همه در زنده گی با مشکلات فروان مواجه می شویم و می بینیم. در این گونه مواقع بسیاری از افراد راه برای بیرون رفت از مشکلات را دریافته و با عزم استوار و امید به فردای بهتر تلاش به برطرف کردن آن می کنند.
اما عدهء دیگر از افراد به ناکامی های خود و مسایل ناامید کننده و نقاط منفی موققیت های که در آن قرار گرفته اند تمرکز کرده و توانایی های خود را برای حل مشکلات بسیار کوچک می شمارند و دست به خود کشی می زنند.
گفته می شود که دوران نوجوانی یکی از مراحل اساس زنده گی بوده و مملو از احساسات، فشار های روانی و سر درگمی ها می باشد.
گرچه بسیاری از جوانان این سال های زنده گی خود را بدون مشکلات بزرگ پشت سر می گذارنند، ولی برخی از آنان احساس عمیق ناامیدی و تنهایی کرده، تصامیم نادرست می گیرند و دست به خود کشی می زنند.
خودکشی را از هر پهلو می توان ناشی از نوع درد و رنج روانی عنوان کرد که شدیداً فرد را تحت تاثیر خود قرار داده و مانع ارضای نیاز های روانی او می شود.
بر بنیاد گفته های روان شناسان: افرادیکه دست به خود کشی می زنند، جوانان و نوجوانی هستند که معمولاً در سنین بین 15 تا 24 سال قرار دارند.
ترتیب کننده: فروزان حبیب زاده
