صبح روز عید که در تمام جهان مسلمانان آن را با خوشی و شادمانی آغاز می کنند، برای زندانیان زن در افغانستان رنگی متفاوت و مفهومی دیگری دارد. برای این که بدانم عید محبوسین زن چگونه می گذرد و عید برای آنان چه مفهومی را با خود به ارمغان می آورد به "محبس و توقیف خانه اناثیه" واقع بادام باغ شهر کابل رفتم.
فضای محبس آرام به نظر می رسید، محبوسین زن در عقب پنجره ها نشسته و با چشمان ناامید نگاه های شان را به نقطهء نامعلومی دوخته بودند، شاید به بی سرنوشتی شان فکر می کردند و در دل خواب آزادی را می پروراندند.
وقتی مرا دیدند از تصوراتی شیرینی که در آن غرق بودند، دور شدند و حاضر گردیدند تا در مورد زنده گی شان با من صحبت کنند. از شماری از این زنان پرسیدم که عید های گذشته را چگونه و با چه احساسی در زندان سپری کرده اند.
در پاسخ به سوالی که آنان چه آرزویی دارند تا از عید چگونه تجلیل کنند، در حالی که اشک چشمان شان را پر ساخت گفتند که ای کاش چنین نمی شد و آنان آزاد می بودند. این زنان می خواستند تا زندانی بودن شان یک خواب وحشتاک می بود و هرگز واقعیت بدین تلخی را نمی چشیدند. زنان محبوس می خواستند تا با خانواده های شان بسر برند و احساس کنند آزاد هستند.
به گفته زنان زندانی روز های عید برای آنان مانند سایر روزها یکنواخت و خسته کن است و تفاوتی ندارد. شماری زیاد از خانواده های این زندانیان زن، به مناسبت فرا رسیدن عید، لباس، بوت، میوه عید و سایر ضروریات را برای وابسته گان شان در عقب در های زندان آورده بودند. اما به گفته محبوسین زن، چنین مسایل نمی تواند آنان را خرسند ساخته و به زنده گی آینده شان امیدوار سازد.
شماری زیادی از محبوسین از اینکه در حالت بی سرنوشتی بسر می بردند، شکایت داشتند. آنان از حکومت انتقاد کرده و گفتند که از ماه ها بدین طرف در زندان بسر می برند، اما هیچگونه رسیده گی به دوسیه های شان صورت نگرفته است.
به اساس معلومات مسوولین محبس و توقیف خانه اناثیه کابل، یکصد و نود و سه زن که شامل محکومین و متهمین اند در این محل در حبس به سر می برند. بر اساس گزارش ها عدم رسیده گی به دوسیه های زندانیان، برخورد نا مناسب با پایوازان این زندانیان و زندانی شدن افراد به گونهء غیر قانونی از عمده ترین مشکلاتی اند که محبوسین در افغانستان به آن مواجه اند.
زندانیان همه ساله با فرا رسیدن عید چشم به راه فرمان رییس جمهور برای عفو و یا تخفیف مجازات شان اند. رییس جمهور کرزی امسال با صدور فرمان عفو و مجازات به مناسب عید اضحی، وزارت امور زنان را نیز مکلف ساخته است تا آن عده از زنانی را که طبق احکام فرمان از حبس رها می گردند، تا پیدا شدن محارم شان در مراکز حمایوی نگهداری نماید.
سحرلیوال
فضای محبس آرام به نظر می رسید، محبوسین زن در عقب پنجره ها نشسته و با چشمان ناامید نگاه های شان را به نقطهء نامعلومی دوخته بودند، شاید به بی سرنوشتی شان فکر می کردند و در دل خواب آزادی را می پروراندند.
وقتی مرا دیدند از تصوراتی شیرینی که در آن غرق بودند، دور شدند و حاضر گردیدند تا در مورد زنده گی شان با من صحبت کنند. از شماری از این زنان پرسیدم که عید های گذشته را چگونه و با چه احساسی در زندان سپری کرده اند.
در پاسخ به سوالی که آنان چه آرزویی دارند تا از عید چگونه تجلیل کنند، در حالی که اشک چشمان شان را پر ساخت گفتند که ای کاش چنین نمی شد و آنان آزاد می بودند. این زنان می خواستند تا زندانی بودن شان یک خواب وحشتاک می بود و هرگز واقعیت بدین تلخی را نمی چشیدند. زنان محبوس می خواستند تا با خانواده های شان بسر برند و احساس کنند آزاد هستند.
به گفته زنان زندانی روز های عید برای آنان مانند سایر روزها یکنواخت و خسته کن است و تفاوتی ندارد. شماری زیاد از خانواده های این زندانیان زن، به مناسبت فرا رسیدن عید، لباس، بوت، میوه عید و سایر ضروریات را برای وابسته گان شان در عقب در های زندان آورده بودند. اما به گفته محبوسین زن، چنین مسایل نمی تواند آنان را خرسند ساخته و به زنده گی آینده شان امیدوار سازد.
شماری زیادی از محبوسین از اینکه در حالت بی سرنوشتی بسر می بردند، شکایت داشتند. آنان از حکومت انتقاد کرده و گفتند که از ماه ها بدین طرف در زندان بسر می برند، اما هیچگونه رسیده گی به دوسیه های شان صورت نگرفته است.
به اساس معلومات مسوولین محبس و توقیف خانه اناثیه کابل، یکصد و نود و سه زن که شامل محکومین و متهمین اند در این محل در حبس به سر می برند. بر اساس گزارش ها عدم رسیده گی به دوسیه های زندانیان، برخورد نا مناسب با پایوازان این زندانیان و زندانی شدن افراد به گونهء غیر قانونی از عمده ترین مشکلاتی اند که محبوسین در افغانستان به آن مواجه اند.
زندانیان همه ساله با فرا رسیدن عید چشم به راه فرمان رییس جمهور برای عفو و یا تخفیف مجازات شان اند. رییس جمهور کرزی امسال با صدور فرمان عفو و مجازات به مناسب عید اضحی، وزارت امور زنان را نیز مکلف ساخته است تا آن عده از زنانی را که طبق احکام فرمان از حبس رها می گردند، تا پیدا شدن محارم شان در مراکز حمایوی نگهداری نماید.
سحرلیوال
