داکتر سارا فین، رییس یک موسسه کمک رسانی می گوید، در سال 2002 میلادی ما یک موسسه تعلیمی و صحی را در افغانستان ایجاد کردیم. در عین زمان ما در موتر های خود بیرق های بزرگ با نشان افغانستان را نصب می کردیم تا همه بدانند که ما مربوط به یک موسسه کمک رسانی هستیم . اما امروز ما در موترهای بی نشان سفر می کنیم و بهترین حمایت ما اینست که بدون اطلاع قبلی سفر نمایم.
داکتر سارا فین به روزنامه تایمز لندن گفت: در سال 2010 میلادی یک دوست ما همراه با نه نفر از همکارانش در جریان انتقال یک کلینیک صحی در ولایت نورستان کشته شدند و این است واقعیت جدید در افغانستان.
او می گوید: ما حق داریم بخاطر کشته شدن هشت نفر از کارمندان امور صحی کمپاین واکسین ضد پولیو که شامل سه دختر جوان است و در هفته جاری در پاکستان کشته شدند خشمگین باشیم. این حادثه نشان می دهد که طالبان پاکستانی آماده هستند این گونه حملات وحشیانه را تکرار کنند، ولی آنها باید مسوولیت چنین بیرحمی ها را هم بدوش بگیرند.
بنوشته روزنامه تایمز، این هم ضرورت است تا نقشی را که نیروهای غربی در رساندن کمک ها بازی کرده اند هم زیر سوال قرار داد. مقصد ما این نیست که نیرو های خارجی را برای کار های خوب شان مورد انتقاد قرار داد، اما سوال اینجاست که سرحد یا خط فاصل میان مداخله نظامی و کارمندان کمک های بشری مشخص نمی باشد.
طور مثال، در کشور پاکستان، CIAیا اداره استخبارات امریکا از یک پروگرام جعلی واکسین بحیث یک سرپوش برای یافتن اسامه بن لادن استفاده نمود که اکنون تندروان اسلامی جهت هدف قرار دادن کارمندان کمک رسانی آن را برای خود بهانه قرار داده اند.
بنوشته روزنامه، اساسی ترین چیز برای تحویلدهی یا رساندن کمک ها اعتماد است. در پاکستان طالبان از طریق رادیو به مردم هوشدار می دهند که از گرفتن واکسین خود داری نمایند زیرا به گفته آنها، پروگرام واکسین از سوی غرب برای جلوگیری از تولدات طرح ریزی شده است.
اما در افغانستان به منظور مقابله با تبلیغات نادرست، ادارهء یونیسف آقای احمدزی یک کرکت باز مشهور افغان را بحیث رییس پروگرام تطبیق واکسین تعیین نموده است.
در عین زمان در افغانستان یک تعداد از موسسات غیر دولتی فعال هستند که از سال ها به این طرف در آن صدها افغان کار می نمایند و کار های مفید و موثری هم انجام داده اند که مورد اعتماد مردم قرار گرفته. بناءً مهم است تا از فعالیت های آنها قدر کنیم و هر آنچه در توان داریم از آنها حمایت نمایم، زیرا صرف آنها خواهند بود که بعد از خروج نیروهای خارجی، در نقاط دور افتاده افغانستان خدمت خواهند کرد.
داکتر سارا فین به روزنامه تایمز لندن گفت: در سال 2010 میلادی یک دوست ما همراه با نه نفر از همکارانش در جریان انتقال یک کلینیک صحی در ولایت نورستان کشته شدند و این است واقعیت جدید در افغانستان.
او می گوید: ما حق داریم بخاطر کشته شدن هشت نفر از کارمندان امور صحی کمپاین واکسین ضد پولیو که شامل سه دختر جوان است و در هفته جاری در پاکستان کشته شدند خشمگین باشیم. این حادثه نشان می دهد که طالبان پاکستانی آماده هستند این گونه حملات وحشیانه را تکرار کنند، ولی آنها باید مسوولیت چنین بیرحمی ها را هم بدوش بگیرند.
بنوشته روزنامه تایمز، این هم ضرورت است تا نقشی را که نیروهای غربی در رساندن کمک ها بازی کرده اند هم زیر سوال قرار داد. مقصد ما این نیست که نیرو های خارجی را برای کار های خوب شان مورد انتقاد قرار داد، اما سوال اینجاست که سرحد یا خط فاصل میان مداخله نظامی و کارمندان کمک های بشری مشخص نمی باشد.
طور مثال، در کشور پاکستان، CIAیا اداره استخبارات امریکا از یک پروگرام جعلی واکسین بحیث یک سرپوش برای یافتن اسامه بن لادن استفاده نمود که اکنون تندروان اسلامی جهت هدف قرار دادن کارمندان کمک رسانی آن را برای خود بهانه قرار داده اند.
بنوشته روزنامه، اساسی ترین چیز برای تحویلدهی یا رساندن کمک ها اعتماد است. در پاکستان طالبان از طریق رادیو به مردم هوشدار می دهند که از گرفتن واکسین خود داری نمایند زیرا به گفته آنها، پروگرام واکسین از سوی غرب برای جلوگیری از تولدات طرح ریزی شده است.
اما در افغانستان به منظور مقابله با تبلیغات نادرست، ادارهء یونیسف آقای احمدزی یک کرکت باز مشهور افغان را بحیث رییس پروگرام تطبیق واکسین تعیین نموده است.
در عین زمان در افغانستان یک تعداد از موسسات غیر دولتی فعال هستند که از سال ها به این طرف در آن صدها افغان کار می نمایند و کار های مفید و موثری هم انجام داده اند که مورد اعتماد مردم قرار گرفته. بناءً مهم است تا از فعالیت های آنها قدر کنیم و هر آنچه در توان داریم از آنها حمایت نمایم، زیرا صرف آنها خواهند بود که بعد از خروج نیروهای خارجی، در نقاط دور افتاده افغانستان خدمت خواهند کرد.
