ریزش برف های پیهم و سردی هوا در ولایت بغلان وضعیت مالداری کوچی ها را در این ولایت به مشکل مواجه کرده است.
مالداران به خصوص کوچی ها می گویند: برف تمام گیاهان کوهی را پوشانیده و رمه های مردم که در کوه ها اند گرسنه مانده و اگر این وضعیت چند روز دیگر دوام کند زیاد گوسفندان آنها مانند سال های گذشته تلف می شود.
محمد وزیر یکی از باشنده های ولسوالی بغلان مرکزی که به نمایندگی از قوم کوچی این ولسوالی با رادیو آزادی صحبت می کرد گفت که زندگی کوچی ها مالداری شان است و اگر این سرمایه شان تلف شود خودشان هم در بدر می شوند:
«وضعیت مال های ما خیلی خراب است برف تمامی علف ها را پوشانیده و ما هم آنجا رفته نمی تانیم که به آنها یک چیزی ببریم که نمیرند.»
خان شیرین احمدزی یک تن از سران کوچی های ولایت بغلان نیز با تایید چنین مشکل می گوید: آنها نگران آینده اند زیرا این آغاز زمستان است و اگر سردی و برفباری در ماه های بعدی نیز به همین گونه باشد صدها رمهء مردم که در کوه ها زندگی می کنند به قحطی و گرسنگی مواجه می شوند. او از دولت خواهان کمک عاجل به مالداران شد.
اما عبدالستار مدیر حفاظت از حیوانات ریاست زراعت بغلان به رادیو آزادی گفت: آنها در سال های قبل به هر مالدار مقدار علوفه کمک کرده بودند ولی امسال چیزی در دست ندارند و باید مالداران خود به مشکلات خود رسیدگی نمایند.
در ولایت بغلان معمول اینست که تمامی گوسفندان مردم چه در زمستان و چه در تابستان در کوه ها زندگی می کنند.
در تابستان از علف های تازه و در زمستان از گیاهان خشک تغذیه می نمایند.
اما در زمستان ها که برف های سنگین گیاهان خشک را می پوشاند رمه ها تا نمایان شدن آن از زیر برف گرسنه می مانند و اگر این گیاهان به صورت دوامدار زیر برف باقی بمانند رمه ها به خطر مرگ ناشی از همین گرسنگی و سردی هوا مواجه می شوند.
مالداران در چنین حالت از خانه های شان علوفه به این رمه ها می رسانند ولی اگر برف زیاد باشد رسانیدن علوفه هم به گوسفندان در کوه های بلند و صعب العبور مشکل و اکثراً غیر ممکن می گردد.
در ولایت بغلان هشتاد درصد مردم پیشه مالداری دارند و کوچی ها که بخش اعظم از این مالداران را تشکیل می دهند زندگی متکی بر همین مالداری را دارند و اگر مال های شان تلف شود به مشکلات زیاد اقتصادی مواجه می شوند.
چنانچه در زمستان چند سال پیش که قسمت زیاد از مال های این قوم از گرسنگی و سردی هوا تلف شد خود آنها هم اکثراً دچار فقر اقتصادی و مجبور به آن شدند تا برای تامین زندگی خود قسمت باقی مانده از مال های شان را به فروش برسانند و به این پیشه که تنها وسیله درآمد شان بود پایان بدهند.
بشیر احمد غزالی، بغلان
مالداران به خصوص کوچی ها می گویند: برف تمام گیاهان کوهی را پوشانیده و رمه های مردم که در کوه ها اند گرسنه مانده و اگر این وضعیت چند روز دیگر دوام کند زیاد گوسفندان آنها مانند سال های گذشته تلف می شود.
محمد وزیر یکی از باشنده های ولسوالی بغلان مرکزی که به نمایندگی از قوم کوچی این ولسوالی با رادیو آزادی صحبت می کرد گفت که زندگی کوچی ها مالداری شان است و اگر این سرمایه شان تلف شود خودشان هم در بدر می شوند:
«وضعیت مال های ما خیلی خراب است برف تمامی علف ها را پوشانیده و ما هم آنجا رفته نمی تانیم که به آنها یک چیزی ببریم که نمیرند.»
خان شیرین احمدزی یک تن از سران کوچی های ولایت بغلان نیز با تایید چنین مشکل می گوید: آنها نگران آینده اند زیرا این آغاز زمستان است و اگر سردی و برفباری در ماه های بعدی نیز به همین گونه باشد صدها رمهء مردم که در کوه ها زندگی می کنند به قحطی و گرسنگی مواجه می شوند. او از دولت خواهان کمک عاجل به مالداران شد.
اما عبدالستار مدیر حفاظت از حیوانات ریاست زراعت بغلان به رادیو آزادی گفت: آنها در سال های قبل به هر مالدار مقدار علوفه کمک کرده بودند ولی امسال چیزی در دست ندارند و باید مالداران خود به مشکلات خود رسیدگی نمایند.
در ولایت بغلان معمول اینست که تمامی گوسفندان مردم چه در زمستان و چه در تابستان در کوه ها زندگی می کنند.
در تابستان از علف های تازه و در زمستان از گیاهان خشک تغذیه می نمایند.
اما در زمستان ها که برف های سنگین گیاهان خشک را می پوشاند رمه ها تا نمایان شدن آن از زیر برف گرسنه می مانند و اگر این گیاهان به صورت دوامدار زیر برف باقی بمانند رمه ها به خطر مرگ ناشی از همین گرسنگی و سردی هوا مواجه می شوند.
مالداران در چنین حالت از خانه های شان علوفه به این رمه ها می رسانند ولی اگر برف زیاد باشد رسانیدن علوفه هم به گوسفندان در کوه های بلند و صعب العبور مشکل و اکثراً غیر ممکن می گردد.
در ولایت بغلان هشتاد درصد مردم پیشه مالداری دارند و کوچی ها که بخش اعظم از این مالداران را تشکیل می دهند زندگی متکی بر همین مالداری را دارند و اگر مال های شان تلف شود به مشکلات زیاد اقتصادی مواجه می شوند.
چنانچه در زمستان چند سال پیش که قسمت زیاد از مال های این قوم از گرسنگی و سردی هوا تلف شد خود آنها هم اکثراً دچار فقر اقتصادی و مجبور به آن شدند تا برای تامین زندگی خود قسمت باقی مانده از مال های شان را به فروش برسانند و به این پیشه که تنها وسیله درآمد شان بود پایان بدهند.
بشیر احمد غزالی، بغلان
