جراح قلب ایتالیوی خانم جینو سترادا نمی خواهد در مراسم اهدای جوایز اسکار به لوس آنجلیس برود، در حالی که فلمی در رابطه با فعالیت های وی بحیث جراح قلب، نامزد به این جایزه می باشد.
داکتر سترادا می گوید، ترجیح می دهد که کارهای جراحی در مرکز سلام در خرطوم متوقف نشود. این مرکز یگانه مرکز عملیات قلب در افریقا می باشد و این داکتر ایتالیوی جراحی قلب را برای مریضان رایگان انجام می دهد.
فلمی در مورد این مرکز بنام "قلب باز" که توسط کیف دیودسن و کوری شیپرد سترن تهیه شده است در کاتگوری فلم های مستند کوتاه یکی از 5 کاندید برای جایزه اوسکار می باشد.
داکتر سترادا می گوید، اکثر بیمارانش جوان می باشند که با سوء تغذیه مبتلا بوده و از بیماری قلب که سبب آن تب روماتیزم می باشد، رنج می برند.
این بیماری از روماتیزم و التهاب تا نسل ها آغاز شده و با گذشت زمان سبب تخریش و یا صدمه به جوف قلب می شود.
این بیماری در سال های اول دهه 1960 از اروپا ریشه کن شد، اما در افریقا که اکثریت مردم آن داکتر و نرس را ندیده اند، این مرض بشکل عام دیده می شود و سالانه در حدود 300 هزار نفر را به کام مرگ می کشاند. به گفته داکتر سترادا این مردم اکثر بخاطر می میرند که جراحی برایشان میسر نیست.
او می افزاید، شما می دانید که در اروپا بحث های داغ در بین سیاستمداران وجود دارد که ما باید به این و یا آن کشور قوه نظامی بفرستیم که گویا از قتل عام جلوگیری کنیم و سخنان بیهوده شبیه آن. اما شما شاهد قتل عام 300 هزار نفر سالانه می باشید و هیچ اقدامی برای آن صورت نمی گیرد.
در یکی از صحنه های این فلم مستند یک روز کاری این داکتر زن نشان داده می شود. در گرد میزی که با پارچه سفید پوشانیده شده است کارمندان شفاخانه جمع شده و لست عملیات را ترتیب می دهند: یک سودانی 20 ساله، یک نوجوان 13 ساله یوگندائی و یک سودانی دیگر که 16 سال عمر دارد.
داکتر سترادا باید خودش عملیات ها را انجام بدهد. او قبل از این در فکر عمیق فرو می رود و دود سیگرت را عمیق فرو می برد و قهوه می نوشد، زیرا بار دیگر نجات زندگی چند جوان در دست اوست.
در فلم سرنوشت یک گروه از بیماران یوگندائی هم تعقیب شده است تا اینکه به این شفاخانه می رسند. در اخیر فلم صحبت ها با بیماران جراحی شده انجام می شود و آنها با سپاسگذاری از این مرکز و داکتر آن می گویند، امیدوارند که همین فلم برنده شود.
داکتر سترادا می گوید، ترجیح می دهد که کارهای جراحی در مرکز سلام در خرطوم متوقف نشود. این مرکز یگانه مرکز عملیات قلب در افریقا می باشد و این داکتر ایتالیوی جراحی قلب را برای مریضان رایگان انجام می دهد.
فلمی در مورد این مرکز بنام "قلب باز" که توسط کیف دیودسن و کوری شیپرد سترن تهیه شده است در کاتگوری فلم های مستند کوتاه یکی از 5 کاندید برای جایزه اوسکار می باشد.
داکتر سترادا می گوید، اکثر بیمارانش جوان می باشند که با سوء تغذیه مبتلا بوده و از بیماری قلب که سبب آن تب روماتیزم می باشد، رنج می برند.
این بیماری از روماتیزم و التهاب تا نسل ها آغاز شده و با گذشت زمان سبب تخریش و یا صدمه به جوف قلب می شود.
این بیماری در سال های اول دهه 1960 از اروپا ریشه کن شد، اما در افریقا که اکثریت مردم آن داکتر و نرس را ندیده اند، این مرض بشکل عام دیده می شود و سالانه در حدود 300 هزار نفر را به کام مرگ می کشاند. به گفته داکتر سترادا این مردم اکثر بخاطر می میرند که جراحی برایشان میسر نیست.
او می افزاید، شما می دانید که در اروپا بحث های داغ در بین سیاستمداران وجود دارد که ما باید به این و یا آن کشور قوه نظامی بفرستیم که گویا از قتل عام جلوگیری کنیم و سخنان بیهوده شبیه آن. اما شما شاهد قتل عام 300 هزار نفر سالانه می باشید و هیچ اقدامی برای آن صورت نمی گیرد.
در یکی از صحنه های این فلم مستند یک روز کاری این داکتر زن نشان داده می شود. در گرد میزی که با پارچه سفید پوشانیده شده است کارمندان شفاخانه جمع شده و لست عملیات را ترتیب می دهند: یک سودانی 20 ساله، یک نوجوان 13 ساله یوگندائی و یک سودانی دیگر که 16 سال عمر دارد.
داکتر سترادا باید خودش عملیات ها را انجام بدهد. او قبل از این در فکر عمیق فرو می رود و دود سیگرت را عمیق فرو می برد و قهوه می نوشد، زیرا بار دیگر نجات زندگی چند جوان در دست اوست.
در فلم سرنوشت یک گروه از بیماران یوگندائی هم تعقیب شده است تا اینکه به این شفاخانه می رسند. در اخیر فلم صحبت ها با بیماران جراحی شده انجام می شود و آنها با سپاسگذاری از این مرکز و داکتر آن می گویند، امیدوارند که همین فلم برنده شود.
