خستگی جسم و روح، با تفریح سالم و مزاح و لطیفه گویی بر طرف می شود.
شوخی و تفریح سالم و مزاح های بدون آزار و دور از تحقیر دیگران به زندگی فردی و اجتماعی نشاط می بخشد اما اغلب انسان ها از نظر تحمل شوخی یک سان نیستند بعضی ها ظرفیت لازم برای مزاح ندارند، در نتیجه شوخی به جای دلشاد کردن، کینه و کدورت می آورد و به جای غم زدایی، اندوه زا می شود.
اگر متوجه شده باشیم هیچ کس مخالف شادی و شوخی جوانان و سایر افراد جامعه نیست اما متاسفانه گاهی دیده می شود که شوخی برخی از جوانان که همراه با تحقیر یا تمسخر نسبت به دیگران است مشکلاتی را به بار می آورد و گاه گاهی باعث رنجش طرف مقابل و تیره شدن روابط دوستانه میان دو نفر می شود.
اغلب جوانان احساس خوشی می کنند که نقاط ضعف دوستان شان را در یابند و از آنها به شوخی و مزاح و طعنه به نام های عجیب و غریب یاد کنند.
وقتی شوخی از مرز اعتدال فراتر رود و به افراط کشیده شود، موجب تحقیر و اهانت می گردد و جانب مقابل را عصبانی می سازد و آن شخص در دفاع از آبروی خود و حفظ موقعیت اش به معارضه و برخورد می پردازد، اینجاست که شوخی تبدیل به کدورت، دشمنی و بعضی وقت ها منجر به قتل هم می شود.
نمونه های فراوانی می توان یافت که یک مزاح بیجا و یا تحقیر طرف مقابل خشم آنان را بر انگیخته است.
در این روز ها دریافت موضوعات گوناگون و تازه ها برای ایجاد و فضای با خنده در بین جوانان نه تنها به یک عنعنه مبدل شده بلکه در این اواخر دیده شده که برخی از جوانان برای خنداندن دیگران با تمسخر و تحقیر قومی و مذهبی در قالب فکاهی از طریق مبایل یا تلیفون همراه و سایت های انترنتی نوشته به یک دیگر ارسال می کنند.
محمد یاسین امین از ولایت وردک در ادامه گپ هایش گفت: جوانان باید مواظب گفتار خود در هر حالت باشند به خصوص در هنگام مزاح و شوخی بین یک دیگر چرا که گفته اند زخم زبان بدتر از زخم شمشیر است.
برخی از جوانان به این باور اند که دوستان شان را با الفاظ تحقیر آمیز خطاب کردن دور از آداب و اخلاق اجتماعی است و جوانان نباید شخصیت، ملیت و قوم کسی را مورد تمسخر قرار بدهند.
نشاندن گل لبخند به چهره ها به قیمت خورد کردن شخصیت یک انسان و ایجاد شادی در عده ای به بهای غمگین ساختن یک شخص، زیبنده و شایسته یک فرد بخصوص جوانان نیست.
-----
نسل جوان افغانستان در جریان بحران های اقتصادی و اجتماعی، آسیب جسمی و روحی قابل توجهی را متحمل شده و در فضای آلوده جنگ و خشونت ابتدایی ترین سال های زنده گی به ویژه جوانی را سپری و تجربه کرده اند و فیصدی زیاد این طبقه از نعمت سواد محروم بوده و نتوانسته اند درس و تحصیل را پیش ببرند.
جوانان افغانستان كه در حقيقت آينده سازان اين كشور محسوب می شوند از بی سوادی رنج می برند.
اما برخی از مراکز آموزشی برای این چنین جوانان ایجاد گردیده تا بتوانند درس و تحصیل خود را پیش ببرند.
یکی از این مراکز، مرکز آموزشی سواد است که در بخش های سواد آموزی، درست نویسی، کمپیوتر و انگلیسی آموزش می دهد.
فرحناز یکی از استادان بخش سواد آموزی کورس آموزشی سواد می گوید،
از اینکه برای آن عده از جوانان که از نعمت سواد محروم مانده بودند و حال در پهلوی کار و غریبی سواد فرا گرفته اند و او برای شان تدریس می کند خیلی خوشحال است.
در شرایط کنونی بی سواد بودن و محتاج خواندن نوشته یی به کمک دیگران مساله ایست تحمل نا پذیر، امروز تکنالوژی به حدی رو به انکشاف است که انسان بی سواد را در آن راهی نیست، در آموزش سواد سن و سال مشخص نیست.
برد از آن کسی است که از همین حالا به این کار آغاز کند.
ترتیب کننده برنامه: فروزان حبیب زاده
شوخی و تفریح سالم و مزاح های بدون آزار و دور از تحقیر دیگران به زندگی فردی و اجتماعی نشاط می بخشد اما اغلب انسان ها از نظر تحمل شوخی یک سان نیستند بعضی ها ظرفیت لازم برای مزاح ندارند، در نتیجه شوخی به جای دلشاد کردن، کینه و کدورت می آورد و به جای غم زدایی، اندوه زا می شود.
اگر متوجه شده باشیم هیچ کس مخالف شادی و شوخی جوانان و سایر افراد جامعه نیست اما متاسفانه گاهی دیده می شود که شوخی برخی از جوانان که همراه با تحقیر یا تمسخر نسبت به دیگران است مشکلاتی را به بار می آورد و گاه گاهی باعث رنجش طرف مقابل و تیره شدن روابط دوستانه میان دو نفر می شود.
اغلب جوانان احساس خوشی می کنند که نقاط ضعف دوستان شان را در یابند و از آنها به شوخی و مزاح و طعنه به نام های عجیب و غریب یاد کنند.
وقتی شوخی از مرز اعتدال فراتر رود و به افراط کشیده شود، موجب تحقیر و اهانت می گردد و جانب مقابل را عصبانی می سازد و آن شخص در دفاع از آبروی خود و حفظ موقعیت اش به معارضه و برخورد می پردازد، اینجاست که شوخی تبدیل به کدورت، دشمنی و بعضی وقت ها منجر به قتل هم می شود.
نمونه های فراوانی می توان یافت که یک مزاح بیجا و یا تحقیر طرف مقابل خشم آنان را بر انگیخته است.
در این روز ها دریافت موضوعات گوناگون و تازه ها برای ایجاد و فضای با خنده در بین جوانان نه تنها به یک عنعنه مبدل شده بلکه در این اواخر دیده شده که برخی از جوانان برای خنداندن دیگران با تمسخر و تحقیر قومی و مذهبی در قالب فکاهی از طریق مبایل یا تلیفون همراه و سایت های انترنتی نوشته به یک دیگر ارسال می کنند.
محمد یاسین امین از ولایت وردک در ادامه گپ هایش گفت: جوانان باید مواظب گفتار خود در هر حالت باشند به خصوص در هنگام مزاح و شوخی بین یک دیگر چرا که گفته اند زخم زبان بدتر از زخم شمشیر است.
برخی از جوانان به این باور اند که دوستان شان را با الفاظ تحقیر آمیز خطاب کردن دور از آداب و اخلاق اجتماعی است و جوانان نباید شخصیت، ملیت و قوم کسی را مورد تمسخر قرار بدهند.
نشاندن گل لبخند به چهره ها به قیمت خورد کردن شخصیت یک انسان و ایجاد شادی در عده ای به بهای غمگین ساختن یک شخص، زیبنده و شایسته یک فرد بخصوص جوانان نیست.
-----
نسل جوان افغانستان در جریان بحران های اقتصادی و اجتماعی، آسیب جسمی و روحی قابل توجهی را متحمل شده و در فضای آلوده جنگ و خشونت ابتدایی ترین سال های زنده گی به ویژه جوانی را سپری و تجربه کرده اند و فیصدی زیاد این طبقه از نعمت سواد محروم بوده و نتوانسته اند درس و تحصیل را پیش ببرند.
جوانان افغانستان كه در حقيقت آينده سازان اين كشور محسوب می شوند از بی سوادی رنج می برند.
اما برخی از مراکز آموزشی برای این چنین جوانان ایجاد گردیده تا بتوانند درس و تحصیل خود را پیش ببرند.
یکی از این مراکز، مرکز آموزشی سواد است که در بخش های سواد آموزی، درست نویسی، کمپیوتر و انگلیسی آموزش می دهد.
فرحناز یکی از استادان بخش سواد آموزی کورس آموزشی سواد می گوید،
از اینکه برای آن عده از جوانان که از نعمت سواد محروم مانده بودند و حال در پهلوی کار و غریبی سواد فرا گرفته اند و او برای شان تدریس می کند خیلی خوشحال است.
در شرایط کنونی بی سواد بودن و محتاج خواندن نوشته یی به کمک دیگران مساله ایست تحمل نا پذیر، امروز تکنالوژی به حدی رو به انکشاف است که انسان بی سواد را در آن راهی نیست، در آموزش سواد سن و سال مشخص نیست.
برد از آن کسی است که از همین حالا به این کار آغاز کند.
ترتیب کننده برنامه: فروزان حبیب زاده
