واشنگتن پوست در شماره اخیر اش مطلبی را در مورد نتایج تحقیقات هیات اعزامی به ولسوالی شیگل ولایت کنر در مورد کشته و زخمی شدن افراد ملکی به نشر رسانیده و می نویسد، در دره شلتن ولسوالی شیگل به تاریخ شانزدهم حمل هفده نفر کشته شدند.
روزنامه از قول رییس جمهور کرزی می نویسد، نیرو های ناتو و طالبان هر دو مسوول کشته شدن افراد ملکی اند.
واشنگتن پوست نوشته است که نیرو های ایتلاف، حمله هوایی در آن روز بالای شیگل را تایید نموده ولی تا حال کشته شدن افراد ملکی در این بمباردمان را تایید نکرده اند و می گویند، تحقیقات شان در زمینه جریان دارد.
به نوشته واشنگتن پوست، کشته شدن افراد ملکی در جنگ های جاری، منبع جنجال های جدی بین حکومت افغانستان و نیرو های بین المللی است.
روزنامه د تیلگراف چاپ بریتانیا، در شماره اخیر اش در مورد صدراعظم سابق بریتانیا مارگریت تاچر نوشته که اگر وی زنده و در قدرت می بود، سیاست بریتانیا در افغانستان چگونه می بود.
به نوشته د تیلگراف، خروج نیرو های بریتانوی از افغانستان جریان دارد و سریع تر می شود ولی اگر خانم تاچر در قدرت می بود، نمی گذاشت بدون رسیدن به یک حل قناعت بخش معضله افغانستان، نیرو های بریتانوی افغانستان را ترک کنند.
به نوشته روزنامه، وقتی مساله بالای امنیت و تروریزم باشد، مارگریت تاچر اصول مستحکم و مشخص داشت.
د تیلگراف در اشاره به اداره صدام حسین در دهه هشتاد و قضیه گروگان گیری سفارت ایران می نویسد، تاچر برای اولین بار جدیت سیاست اش را در همان وقت نشان داد.
به نوشته روزنامه، هنگامیکه گپ به جایی رسید که با گروگان گیران سفارت ایران باید سازش شود و تروریستان دوباره به عراق فرستاده شوند، خانم تاچر قوای خاص هوایی را فرستاده، تمام تروریستان گروگان گیر را کشت و تنها یکی آنها زنده ماند.
روزنامه در اشاره به روابط تاچر با اتحاد شوروی سابق و حمله عراق بر کویت نوشته است که رییس جمهور جورج بوش در آن وقت، در مساله حمله صدام بر کویت دل و نادل بود ولی با شنیدن طعنه های خانم تاچر تصمیم گرفت.
تاچر به وی گفته بود، جورج، این وقت آن نیست که بترسیم و بلرزیم.
نویسنده مقاله به این باور است که اگر مارگریت تاچر که به نام خانم آهنین معروف بود، زنده و صدراعظم بریتانیا می بود، در مساله امروز افغانستان هم موقف مستحکم و مصمم را اختیار می کرد.
به نوشته روزنامه، حال که بارک اوباما خروج نیرو ها را آغاز کرده و وعده کمک ها به افغانستان را داده است، مارگریت تاچر شاید به اوباما می گفت، بارک، نیرو های ما باید تا زمانی در افغانستان بمانند که ماموریت ما تکمیل گردد.
روزنامه از قول رییس جمهور کرزی می نویسد، نیرو های ناتو و طالبان هر دو مسوول کشته شدن افراد ملکی اند.
واشنگتن پوست نوشته است که نیرو های ایتلاف، حمله هوایی در آن روز بالای شیگل را تایید نموده ولی تا حال کشته شدن افراد ملکی در این بمباردمان را تایید نکرده اند و می گویند، تحقیقات شان در زمینه جریان دارد.
به نوشته واشنگتن پوست، کشته شدن افراد ملکی در جنگ های جاری، منبع جنجال های جدی بین حکومت افغانستان و نیرو های بین المللی است.
روزنامه د تیلگراف چاپ بریتانیا، در شماره اخیر اش در مورد صدراعظم سابق بریتانیا مارگریت تاچر نوشته که اگر وی زنده و در قدرت می بود، سیاست بریتانیا در افغانستان چگونه می بود.
به نوشته د تیلگراف، خروج نیرو های بریتانوی از افغانستان جریان دارد و سریع تر می شود ولی اگر خانم تاچر در قدرت می بود، نمی گذاشت بدون رسیدن به یک حل قناعت بخش معضله افغانستان، نیرو های بریتانوی افغانستان را ترک کنند.
به نوشته روزنامه، وقتی مساله بالای امنیت و تروریزم باشد، مارگریت تاچر اصول مستحکم و مشخص داشت.
د تیلگراف در اشاره به اداره صدام حسین در دهه هشتاد و قضیه گروگان گیری سفارت ایران می نویسد، تاچر برای اولین بار جدیت سیاست اش را در همان وقت نشان داد.
به نوشته روزنامه، هنگامیکه گپ به جایی رسید که با گروگان گیران سفارت ایران باید سازش شود و تروریستان دوباره به عراق فرستاده شوند، خانم تاچر قوای خاص هوایی را فرستاده، تمام تروریستان گروگان گیر را کشت و تنها یکی آنها زنده ماند.
روزنامه در اشاره به روابط تاچر با اتحاد شوروی سابق و حمله عراق بر کویت نوشته است که رییس جمهور جورج بوش در آن وقت، در مساله حمله صدام بر کویت دل و نادل بود ولی با شنیدن طعنه های خانم تاچر تصمیم گرفت.
تاچر به وی گفته بود، جورج، این وقت آن نیست که بترسیم و بلرزیم.
نویسنده مقاله به این باور است که اگر مارگریت تاچر که به نام خانم آهنین معروف بود، زنده و صدراعظم بریتانیا می بود، در مساله امروز افغانستان هم موقف مستحکم و مصمم را اختیار می کرد.
به نوشته روزنامه، حال که بارک اوباما خروج نیرو ها را آغاز کرده و وعده کمک ها به افغانستان را داده است، مارگریت تاچر شاید به اوباما می گفت، بارک، نیرو های ما باید تا زمانی در افغانستان بمانند که ماموریت ما تکمیل گردد.