فارن پالیسی
نشریه فارن پالیسی در شماره اخیر خود به کتابی ویلیم دال ریمپل بنام ریترن اف کینگ یعنی بازگشت یک پادشاه که در باره تاریخ جنگ سال های 1839 و 1942 میلادی در افغانستان نوشته شده، نظری انداخته و در قسمتی از تحلیلی آن می نویسد:
کتابی بازگشت پادشاه، یک کتابی است که 10 سال قبل باید مطالعه می شد و پنجاه سال بعد هم می شود که آن را مطالعه کرد.
نشریه فارن پالیسی می نویسد، این کتاب که در مورد جنگ اول افغان - انگلیس سخن می گوید، می تواند مثال خوبی برای مناقشات کنونی باشد. همزمان با این، جنگ آن عصر نمایانگر غرور، سادگی، تخطی های حقوق بشر و تراژیدی های استعمار امپریالیسی می باشد.
نشریه با نظرداشت تاریخ افغانستان می نویسد: انگلیس ها در آن زمان در جنگ با افغانان پول زیاد را مصرف کرده و توانستند با پول آن را نگهدارند و در اوقات مناسب اندکی بر دیپلوماسی تمرکز کردند.
به باور نشریه، وضعیت کنونی هم بدان منوال است. تا همین اواخر بودجه نظامی امریکا از مجموع بودجه وزارت خارجه این کشور، بیشتر بود.
پرسش در اینجاست که امریکا پیش از سال 2001 میلادی و درهمین اواخر در مقایسه با مصارف استقرار عساکرش، به هدف نفوذ در افغانستان، چه مقدار پول را مصرف کرده باشد؟
نشریه به خطوط اخیر تحلیل کتاب ویلیم دال ریمپل اشاره کرده می نویسد:
در آن زمان شاه شجاع نزد مقامات انگلیسی چنین یک شخصیت با هوش و با تدبیر بود که تصور شده نه می توانست.
اما حالا یکی از مسایل مهم این است که افغانان امور کشور شان را خود به دوش گرفته و مطابق کتاب بازگشت یک پادشاه یک چیز روشن و واضح است که افغانستان قابلیت آن را دارد که نسبت به تاریخ پیشینه خود، آینده بهتر داشته باشد.
جنگ و صلح
نشریه انستیتیوت جنگ و صلح در شمارهء اخیر خود یک مقالهء را در مورد پیروزی جامعه مدنی ولایت هلمند و اعتبار آن در میان مردم نوشته که در بخشی آن می نویسد:
جامعه مدنی ولایت هلمند حدود 5 ماه قبل ایجاد گریده و در حال حاضر بیش از دوصد تن عضو دارد. 37 سازمان اجتماعی از جمله سازمان های محصلان، معلمان، داکتران، بزرگان قوم، موسفیدان، کسبه کاران تحت چتر آن کار و فعالیت می کنند.
نشریه می نویسد، از سال 2001 میلادی یعنی بعد از سرنگونی رژیم طالبان سازمان های اجتماعی در نقاط مختلف افغانستان ایجاد گردیده اند. اما به گفتهء منتقدین فعالیت آنها نتایج دلخواه نداشته است.
باشنده های ولایت هلمند می گویند، این سازمان اجتماعی کاملاً داو طلبانه کار می کند و هیچ گونه کمک خارجی با آن صورت نمی گیرد.
نشریه جنگ صلح از قول یک باشنده ولسوالی گرمسیر ولایت هلمند بنام نظام الدین می نویسد که گفته است، زمین های وی از سوی یک جنگ سالار غصب شده بود و مقامات حکومتی به عرض او توجه نکردند.
به نوشته نشریه، زمانی که او خبر گشایش این سازمان اجتماعی را شنید به هدف درخواست کمک نزد آن رفت. مسوول این اداره اجتماعی با او کمک کرد و او را به اداره حل مناقشات زمین معرفی نمود.
نظام الدین اضافه می کند، اعضای این سازمان اجتماعی تا حد او را کمک کردند که او زمین اش را از این جنگ سالار دوباره به دست آورد.
نظام الدین همچنان گفت، در ولایت هلمند دیگر سازمان ها و ادارات اجتماعی نیست که با مردم کمک و همکاری کنند.
نشریه فارن پالیسی در شماره اخیر خود به کتابی ویلیم دال ریمپل بنام ریترن اف کینگ یعنی بازگشت یک پادشاه که در باره تاریخ جنگ سال های 1839 و 1942 میلادی در افغانستان نوشته شده، نظری انداخته و در قسمتی از تحلیلی آن می نویسد:
کتابی بازگشت پادشاه، یک کتابی است که 10 سال قبل باید مطالعه می شد و پنجاه سال بعد هم می شود که آن را مطالعه کرد.
نشریه فارن پالیسی می نویسد، این کتاب که در مورد جنگ اول افغان - انگلیس سخن می گوید، می تواند مثال خوبی برای مناقشات کنونی باشد. همزمان با این، جنگ آن عصر نمایانگر غرور، سادگی، تخطی های حقوق بشر و تراژیدی های استعمار امپریالیسی می باشد.
نشریه با نظرداشت تاریخ افغانستان می نویسد: انگلیس ها در آن زمان در جنگ با افغانان پول زیاد را مصرف کرده و توانستند با پول آن را نگهدارند و در اوقات مناسب اندکی بر دیپلوماسی تمرکز کردند.
به باور نشریه، وضعیت کنونی هم بدان منوال است. تا همین اواخر بودجه نظامی امریکا از مجموع بودجه وزارت خارجه این کشور، بیشتر بود.
پرسش در اینجاست که امریکا پیش از سال 2001 میلادی و درهمین اواخر در مقایسه با مصارف استقرار عساکرش، به هدف نفوذ در افغانستان، چه مقدار پول را مصرف کرده باشد؟
نشریه به خطوط اخیر تحلیل کتاب ویلیم دال ریمپل اشاره کرده می نویسد:
در آن زمان شاه شجاع نزد مقامات انگلیسی چنین یک شخصیت با هوش و با تدبیر بود که تصور شده نه می توانست.
اما حالا یکی از مسایل مهم این است که افغانان امور کشور شان را خود به دوش گرفته و مطابق کتاب بازگشت یک پادشاه یک چیز روشن و واضح است که افغانستان قابلیت آن را دارد که نسبت به تاریخ پیشینه خود، آینده بهتر داشته باشد.
جنگ و صلح
نشریه انستیتیوت جنگ و صلح در شمارهء اخیر خود یک مقالهء را در مورد پیروزی جامعه مدنی ولایت هلمند و اعتبار آن در میان مردم نوشته که در بخشی آن می نویسد:
جامعه مدنی ولایت هلمند حدود 5 ماه قبل ایجاد گریده و در حال حاضر بیش از دوصد تن عضو دارد. 37 سازمان اجتماعی از جمله سازمان های محصلان، معلمان، داکتران، بزرگان قوم، موسفیدان، کسبه کاران تحت چتر آن کار و فعالیت می کنند.
نشریه می نویسد، از سال 2001 میلادی یعنی بعد از سرنگونی رژیم طالبان سازمان های اجتماعی در نقاط مختلف افغانستان ایجاد گردیده اند. اما به گفتهء منتقدین فعالیت آنها نتایج دلخواه نداشته است.
باشنده های ولایت هلمند می گویند، این سازمان اجتماعی کاملاً داو طلبانه کار می کند و هیچ گونه کمک خارجی با آن صورت نمی گیرد.
نشریه جنگ صلح از قول یک باشنده ولسوالی گرمسیر ولایت هلمند بنام نظام الدین می نویسد که گفته است، زمین های وی از سوی یک جنگ سالار غصب شده بود و مقامات حکومتی به عرض او توجه نکردند.
به نوشته نشریه، زمانی که او خبر گشایش این سازمان اجتماعی را شنید به هدف درخواست کمک نزد آن رفت. مسوول این اداره اجتماعی با او کمک کرد و او را به اداره حل مناقشات زمین معرفی نمود.
نظام الدین اضافه می کند، اعضای این سازمان اجتماعی تا حد او را کمک کردند که او زمین اش را از این جنگ سالار دوباره به دست آورد.
نظام الدین همچنان گفت، در ولایت هلمند دیگر سازمان ها و ادارات اجتماعی نیست که با مردم کمک و همکاری کنند.