با آن که سال ها از رویداد های هفتم و هشتم ثور در افغانستان می گذرد اما هنوز هم شماری مردم در شهر کابل از آن به عنوان تلخ ترین روز ها در تاریخ کشور یاد می کنند.
با آنکه سی و پنج سال از هفتم ثور 1357 و بیست و یک سال از هشتم ثور 1371 سپری گردیده، عده یی از باشندگان کابل می گویند که این دو روز مسبب اصلی آغاز بدبختی های مردم افغانستان است.
آنان می گویند: ده ها هزار تن در جریان این سال ها جان های شان را در افغانستان از دست دادند و یا معلول شده و به گفته آنان ملیون ها افغان دیگر مجبور به ترک کشور گردیدند:
« بعد از هفت ثور بدبختی ها آغاز شد، مردم کشته شد و مهاجر شد، مردم امیدوار بودند اما که هشت ثور بهتر از آن باشد اما چنین نشد.»
« در مرحله های اول مردم امیدوار به آینده بهتر بودند، اما متاسفانه حالات بدتر از گذشته شد، مجاهدین آمد جنگ ها شروع شد کسی می گفت کارته نو از من است کسی می گفت کوتهء سنگی از من است، در نتیجه همه بدبخت شدند و آواره گی آغاز شد و دو نسل بیسواد باقی ماند.»
هفت ثور 1357 مصادف است با کودتای رژيم خلق عليه ریاست جمهوری داوود خان در افغانستان.
پس از پیروزی حزب دیموکراتیک خلق افغانستان ، نور محمد تره کی رییس این حزب، به حیث اولین رهبر این نظام اعلام گردید.
حکومت جدید در افغانستان به زودی از سوی اتحاد جماهیر شوروی سابق به رسمیت شناخته شد و مورد حمایت قرار گرفت.
هفتم ثور سال 1357 و هشتم ثور سال 1371، دو رويداد متقابل در تاريخ افغانستان خوانده می شوند.
اما گفته می شود از نظر پيامد، برای قربانيان و آسيب ديدگان اين جنگ از هم تفاوتی ندارند.
با وجود این همه بد بینی ها، اما هنوز هم این هر دو رویداد تاریخی در کشور مدافعین خود را دارد.
شهنواز تنی وزیر دفاع اسبق افغانستان و یکی از طرف داران حزب خلق در صحبت با رادیو آزادی قیام سیاسی هفت ثور را به نفع مردم کشور خوانده و گفت این نظام در آن زمان مورد حمایت گسترده مردم قرار داشت:
« حزب دیموکراتیک خلق افغانستان یک نظام دیموکراتیک که کاملاً به نفع مردم افغانستان بود تحت رهبری نور محمد تره کی ایجاد کرد.
هر چند یک انقلاب ملی نبود اما آن را یک تحول و انقلاب سیاسی گفته می توانیم زیرا در انقلاب هفت ثور کار های انجام شد که کاملاً به نفع مردم بود.»
گفته می شود که افغانستان در طول تاريخ، گرفتار بحران هاى مختلف شده و همواره با چالش ها روبرو بوده و اکثر اوقات شاهد جنگ و نا آرامى بوده است.
به اساس گزارش ها، پیروزی مجاهدین، آغاز جنگ های داخلی دیگر در کشور بوده است.
بیست و یک سال قبل از امروز یعنی در سال 1371هــ ش مجاهدین افغان بعد از چهارده سال مبارزهء مسلحانه بر ضد نیرو های اتحاد شوروی سابق و حکومت کابل، ریاست جمهوری داکتر نجیب الله را به سقوط مواجه کرد و به تاریخ هشتم ثور 1371 به رهبری حضرت صبغت الله مجددی حکومت اسلامی را به وجود آوردند.
مجاهدین پس از گرفتن قدرت کابل به دلیل اینکه به چندین گروه تقسیم شده بودند، نتوانستند بر سر تقسیم قدرت با همدیگر به تفاهم برسند.
به اساس گزارش ها هر گروه در تلاش این بود تا با اتکاء به نیروی نظامی، گروه رقیب را از صحنه خارج کند که در نتیجهء آن شهر کابل به ویرانه مبدل شد و صد ها هزار باشنده آن کشته و آواره شدند.
اما شماری از رهبران سابق جهادی عوامل و انگيزه هاى خارجی را در بحران های داخلی کشور پس از پیروزی مجاهدین دخیل می دانند.
انجنیر احمد شاه احمدزی یکی از رهبران سابق جهادی در مورد با رادیو آزادی چنین گفت:
« من این را می پذیرم که رهبران جهادی در جنگ های داخلی مسوول بوده و هستند اما اگر ما به منشاء آن بربگردیم باز هم منشاء آن کمونیزم در افغانستان است.
این مساله ابعاد مختلف دارد از جمله این بود که امریکا واقعاً نمی خواست تا صلح در افغانستان تامین گردد و طرفدار بوجود آمدن یک حکومت اسلامی در این کشور نبود.
به همین اساس زمانی که مجاهدین افغان پیروز گردید غربی ها به سرکرده گی امریکایی ها حکومت مجاهدین را به رسمیت نشناختند.»
پس از آن که مراسم برگزاری جشن پیروزی مجاهدین در سال 2008 میلادی مورد حمله مخالفان مسلح قرار گرفت، از آن سال به بعد از این روز به طور مختصر در ارگ ریاست جمهوری تجلیل به عمل می آید.
قبل از آن از این روز در غازی ستدیوم کابل با راه اندازی جشن ها، و اجرای رژهء نظامی به طور شاندار آن تجلیل می گردید.
مقامات بلند پایه دولتی و شخصیت های جهادی در این مراسم در مورد ارزش و اهمیت پیروزی جهاد و قربانی های مردم افغانستان صحبت می کردند.
سحر لیوال
با آنکه سی و پنج سال از هفتم ثور 1357 و بیست و یک سال از هشتم ثور 1371 سپری گردیده، عده یی از باشندگان کابل می گویند که این دو روز مسبب اصلی آغاز بدبختی های مردم افغانستان است.
آنان می گویند: ده ها هزار تن در جریان این سال ها جان های شان را در افغانستان از دست دادند و یا معلول شده و به گفته آنان ملیون ها افغان دیگر مجبور به ترک کشور گردیدند:
« بعد از هفت ثور بدبختی ها آغاز شد، مردم کشته شد و مهاجر شد، مردم امیدوار بودند اما که هشت ثور بهتر از آن باشد اما چنین نشد.»
« در مرحله های اول مردم امیدوار به آینده بهتر بودند، اما متاسفانه حالات بدتر از گذشته شد، مجاهدین آمد جنگ ها شروع شد کسی می گفت کارته نو از من است کسی می گفت کوتهء سنگی از من است، در نتیجه همه بدبخت شدند و آواره گی آغاز شد و دو نسل بیسواد باقی ماند.»
هفت ثور 1357 مصادف است با کودتای رژيم خلق عليه ریاست جمهوری داوود خان در افغانستان.
پس از پیروزی حزب دیموکراتیک خلق افغانستان ، نور محمد تره کی رییس این حزب، به حیث اولین رهبر این نظام اعلام گردید.
حکومت جدید در افغانستان به زودی از سوی اتحاد جماهیر شوروی سابق به رسمیت شناخته شد و مورد حمایت قرار گرفت.
هفتم ثور سال 1357 و هشتم ثور سال 1371، دو رويداد متقابل در تاريخ افغانستان خوانده می شوند.
اما گفته می شود از نظر پيامد، برای قربانيان و آسيب ديدگان اين جنگ از هم تفاوتی ندارند.
با وجود این همه بد بینی ها، اما هنوز هم این هر دو رویداد تاریخی در کشور مدافعین خود را دارد.
شهنواز تنی وزیر دفاع اسبق افغانستان و یکی از طرف داران حزب خلق در صحبت با رادیو آزادی قیام سیاسی هفت ثور را به نفع مردم کشور خوانده و گفت این نظام در آن زمان مورد حمایت گسترده مردم قرار داشت:
« حزب دیموکراتیک خلق افغانستان یک نظام دیموکراتیک که کاملاً به نفع مردم افغانستان بود تحت رهبری نور محمد تره کی ایجاد کرد.
هر چند یک انقلاب ملی نبود اما آن را یک تحول و انقلاب سیاسی گفته می توانیم زیرا در انقلاب هفت ثور کار های انجام شد که کاملاً به نفع مردم بود.»
گفته می شود که افغانستان در طول تاريخ، گرفتار بحران هاى مختلف شده و همواره با چالش ها روبرو بوده و اکثر اوقات شاهد جنگ و نا آرامى بوده است.
به اساس گزارش ها، پیروزی مجاهدین، آغاز جنگ های داخلی دیگر در کشور بوده است.
بیست و یک سال قبل از امروز یعنی در سال 1371هــ ش مجاهدین افغان بعد از چهارده سال مبارزهء مسلحانه بر ضد نیرو های اتحاد شوروی سابق و حکومت کابل، ریاست جمهوری داکتر نجیب الله را به سقوط مواجه کرد و به تاریخ هشتم ثور 1371 به رهبری حضرت صبغت الله مجددی حکومت اسلامی را به وجود آوردند.
مجاهدین پس از گرفتن قدرت کابل به دلیل اینکه به چندین گروه تقسیم شده بودند، نتوانستند بر سر تقسیم قدرت با همدیگر به تفاهم برسند.
به اساس گزارش ها هر گروه در تلاش این بود تا با اتکاء به نیروی نظامی، گروه رقیب را از صحنه خارج کند که در نتیجهء آن شهر کابل به ویرانه مبدل شد و صد ها هزار باشنده آن کشته و آواره شدند.
اما شماری از رهبران سابق جهادی عوامل و انگيزه هاى خارجی را در بحران های داخلی کشور پس از پیروزی مجاهدین دخیل می دانند.
انجنیر احمد شاه احمدزی یکی از رهبران سابق جهادی در مورد با رادیو آزادی چنین گفت:
« من این را می پذیرم که رهبران جهادی در جنگ های داخلی مسوول بوده و هستند اما اگر ما به منشاء آن بربگردیم باز هم منشاء آن کمونیزم در افغانستان است.
این مساله ابعاد مختلف دارد از جمله این بود که امریکا واقعاً نمی خواست تا صلح در افغانستان تامین گردد و طرفدار بوجود آمدن یک حکومت اسلامی در این کشور نبود.
به همین اساس زمانی که مجاهدین افغان پیروز گردید غربی ها به سرکرده گی امریکایی ها حکومت مجاهدین را به رسمیت نشناختند.»
پس از آن که مراسم برگزاری جشن پیروزی مجاهدین در سال 2008 میلادی مورد حمله مخالفان مسلح قرار گرفت، از آن سال به بعد از این روز به طور مختصر در ارگ ریاست جمهوری تجلیل به عمل می آید.
قبل از آن از این روز در غازی ستدیوم کابل با راه اندازی جشن ها، و اجرای رژهء نظامی به طور شاندار آن تجلیل می گردید.
مقامات بلند پایه دولتی و شخصیت های جهادی در این مراسم در مورد ارزش و اهمیت پیروزی جهاد و قربانی های مردم افغانستان صحبت می کردند.
سحر لیوال
