عبدالمالک و عساکر همقطارش در جنوب افغانستان با زرهپوش مشغول گزمه بودند که یک ماین انفجار کرد. عبدالمالک و همقطارانش به شدت زخمی شدند. اما کمک به سرعت رسید و آن ها توسط یک هلیکوپتر امریکایی به شفاخانهء ولایت کندهار انتقال داده شده، مورد تداوی قرار گرفتند.
عبدالمالک نسبت به دیگران خوش چانس تر بود که پایش از زانو قطع شد، اما هر سه همقطار دیگرش وفات کردند و اگر کمک عاجل نمی رسید عبدالمالک نیز هلاک می شد.
آژانس خبری اسوشیتدپرس می نویسد:
نیروهای بین المللی تا پایان سال 2014 میلادی از افغانستان خارج می شوند و به مثابهء یک بخش از آماده گی ها، نیروهای امنیتی افغانستان بطور مستقلانه داخل عمل شده، مسوولیت های امنیتی حدود 90 درصد قلمرو کشورشان را به عهده گرفته اند.
در 12 سالی که گذشت، سال جاری مهمترین سال برای نیروهای امنیتی افغانستان محسوب می شود.
به نوشتهء آژانس خبری اسوشیتدپرس، اما نیروهای امنیتی افغانستان زمانیکه مورد حمله قرار گرفته و محاصره شده اند، در زمینهء رسانیدن زخمی هایشان به شفاخانه و حمایت آتش توپچی، شدیداً به کمک نیروهای بین المللی نیاز دارند.
آژانس خبری اسوشیتدپرس می نویسد، امریکا در نظر دارد که بعد سال 2014 میلادی حدود هشت تا 10 هزار پرسونل نظامیش را در افغانستان باقی بگذارد که اکثر آن ها ترینران و مشاوران نظامی خواهند بود. از ناتو نیز خواسته شده است که با استقرار هزاران تن در این پروسه سهم گیرد. آلمان تعهد کرده است که حدود 800 عسکر آن کشور را در افغانستان باقی می گذارد.
برخی نظامیان امریکایی در سال جاری یک نقطهء عطف را در برابر آموزش نیروهای امنیتی 350 هزار نفری افغانستان مشاهده می کنند.
دگرمن ماتیو ستادر(Matthew Stader) که به یکی از قطعات کماندوی اردوی ملی افغانستان در ولایت ننگرهار مشورت می دهد، می گوید:
«با آنکه نیرو های امنیتی افغانستان می توانند خودرا از لحاظ آب، غذا و روغنیات اکمال کنند، اما در زمینهء پلان گذاری، خدمات لوژستیکی، حفظ و مراقبت تجهیزات و قراردادها با دشواری های مواجه اند.»
به گفتهء ماتیو ستادر(Matthew Stader) نیروهای افغان درعرصهء استخبارات، نظارت و عملیات های کشفیاتی به تیم های مشورتی نیاز دارند.
در پنج سال که گذشت، اکادمی پولیس در کابل، پروگرام چهارسالهء آموزش افسران را دوباره احیا کرده است که آموزش مسایل مربوط به حقوق بشر در برنامهء تحصیلی آن داخل شده است. در حالیکه در گذشته اکثر پولیس ها بی سواد بودند.
به نوشتهء آژانس خبری اسوشیتدپرس، وضعیت شفاخانه های نظامی نیز در افغانستان بهبود یافته است.
به گفتهء جنرال عاصم قوماندان شفاخانهء نظامی کندهار، همهء قربانیان جنگ به شمول افراد ملکی که مظنون به همکاری با طالبان اند در این شفاخانه مورد تداوی قرار می گیرند.
عبدالرزاق یک قوماندان پولیس به آژانس خبری اسوشیتدپرس گفته است:
«یگانه راه ختم جنگ، مذاکره با طالبان است.»
اما عبدالمالک عسکری که پایش قطع شده است و هنوز هم در شفاخانهء کندهار تحت تداوی قرار دارد، می گوید:
«من اندکی نا امید شده ام، اگر ما با شورشیان مذاکره می کنیم، پس چرا جنگ می کنیم. ما نباید با همدیگر چنین برخورد کنیم.»
در حالیکه نیرو های ناتو و امریکایی به نیروهای افغان مشورت می دهند و در صورت تقاضا به آن ها کمک خواهند کرد، عملکرد سال جاری نیروهای امنیتی افغانستان در میدان جنگ، در مورد اینکه آن ها به چی تجهیزات و چه نوع تریننگ نیاز دارند، تصمیم خواهد گرفت.
عبدالمالک نسبت به دیگران خوش چانس تر بود که پایش از زانو قطع شد، اما هر سه همقطار دیگرش وفات کردند و اگر کمک عاجل نمی رسید عبدالمالک نیز هلاک می شد.
آژانس خبری اسوشیتدپرس می نویسد:
نیروهای بین المللی تا پایان سال 2014 میلادی از افغانستان خارج می شوند و به مثابهء یک بخش از آماده گی ها، نیروهای امنیتی افغانستان بطور مستقلانه داخل عمل شده، مسوولیت های امنیتی حدود 90 درصد قلمرو کشورشان را به عهده گرفته اند.
در 12 سالی که گذشت، سال جاری مهمترین سال برای نیروهای امنیتی افغانستان محسوب می شود.
به نوشتهء آژانس خبری اسوشیتدپرس، اما نیروهای امنیتی افغانستان زمانیکه مورد حمله قرار گرفته و محاصره شده اند، در زمینهء رسانیدن زخمی هایشان به شفاخانه و حمایت آتش توپچی، شدیداً به کمک نیروهای بین المللی نیاز دارند.
آژانس خبری اسوشیتدپرس می نویسد، امریکا در نظر دارد که بعد سال 2014 میلادی حدود هشت تا 10 هزار پرسونل نظامیش را در افغانستان باقی بگذارد که اکثر آن ها ترینران و مشاوران نظامی خواهند بود. از ناتو نیز خواسته شده است که با استقرار هزاران تن در این پروسه سهم گیرد. آلمان تعهد کرده است که حدود 800 عسکر آن کشور را در افغانستان باقی می گذارد.
برخی نظامیان امریکایی در سال جاری یک نقطهء عطف را در برابر آموزش نیروهای امنیتی 350 هزار نفری افغانستان مشاهده می کنند.
دگرمن ماتیو ستادر(Matthew Stader) که به یکی از قطعات کماندوی اردوی ملی افغانستان در ولایت ننگرهار مشورت می دهد، می گوید:
«با آنکه نیرو های امنیتی افغانستان می توانند خودرا از لحاظ آب، غذا و روغنیات اکمال کنند، اما در زمینهء پلان گذاری، خدمات لوژستیکی، حفظ و مراقبت تجهیزات و قراردادها با دشواری های مواجه اند.»
به گفتهء ماتیو ستادر(Matthew Stader) نیروهای افغان درعرصهء استخبارات، نظارت و عملیات های کشفیاتی به تیم های مشورتی نیاز دارند.
در پنج سال که گذشت، اکادمی پولیس در کابل، پروگرام چهارسالهء آموزش افسران را دوباره احیا کرده است که آموزش مسایل مربوط به حقوق بشر در برنامهء تحصیلی آن داخل شده است. در حالیکه در گذشته اکثر پولیس ها بی سواد بودند.
به نوشتهء آژانس خبری اسوشیتدپرس، وضعیت شفاخانه های نظامی نیز در افغانستان بهبود یافته است.
به گفتهء جنرال عاصم قوماندان شفاخانهء نظامی کندهار، همهء قربانیان جنگ به شمول افراد ملکی که مظنون به همکاری با طالبان اند در این شفاخانه مورد تداوی قرار می گیرند.
عبدالرزاق یک قوماندان پولیس به آژانس خبری اسوشیتدپرس گفته است:
«یگانه راه ختم جنگ، مذاکره با طالبان است.»
اما عبدالمالک عسکری که پایش قطع شده است و هنوز هم در شفاخانهء کندهار تحت تداوی قرار دارد، می گوید:
«من اندکی نا امید شده ام، اگر ما با شورشیان مذاکره می کنیم، پس چرا جنگ می کنیم. ما نباید با همدیگر چنین برخورد کنیم.»
در حالیکه نیرو های ناتو و امریکایی به نیروهای افغان مشورت می دهند و در صورت تقاضا به آن ها کمک خواهند کرد، عملکرد سال جاری نیروهای امنیتی افغانستان در میدان جنگ، در مورد اینکه آن ها به چی تجهیزات و چه نوع تریننگ نیاز دارند، تصمیم خواهد گرفت.
