روزنامه تایمز چاپ بریتانیا، مقالهء را در مورد جنگ افغانستان به نشر رسانیده است تحت عنوان، در افغانستان جنگ نه، بلکه سیاست با تفنگچه هاست.
به نوشته نویسنده مقاله، طالبان تنها یک دشمن نیستند، بلکه این گروه متشکل از جبهات مختلف است که به شمول حکومت، بر ضد یک دیگر می جنگند.
به نوشته نویسنده مقاله، هنگامی که در جریان دیدارهایش از افغانستان، سوال هایی را در مورد طالبان از مردم مطرح کرده است، جواب های عمومی را در مورد اخذ کرده است.
نویسنده مقاله می نویسد، مردم از یک جنگ مخفی سخن می گویند، از یک قصهء پیچیده از قبایل، دلالان قدرت و اتحاد های زود گذر.
به نوشته مقاله، در جنگ های عادی یعنی جنگ بین دو جانب، اغلباً هدف اصلی شکست دادن دشمن و بعداً حل سیاسی معضله می باشد ولی چنین حالت در افغانستان حاکم نیست و چنین دشمن واحد وجود ندارد.
آنچه در افغانستان جریان دارد، کشمکش ها بین جنگجویان، گروه ها، و بازیگرانی است که برای دست یابی به قدرت بر ضد یکدیگر مانور می کنند.
نویسنده روزنامه از شیر محمد آخندزاده والی سابق هلمند نام برده است که در اثر فشار های بریتانوی ها در سال 2005 به اتهام دست داشتن در کار و بار مواد مخدر کنار زده شد. آخندزاده ملیشه های خود را که بخش از نیرو های حکومتی شده بودند، دوباره گرفت و در حالیکه در کابل زندگی می کند و با رییس جمهور کرزی هم نزدیک است، از هیچ کسی به غیر از خود حمایت نمی کند.
نویسنده به ولسوال یکی از ولسوالی های هلمند نیز اشاره نموده است که جهادیست های خارجی را یک تهدید تلقی می کرد ولی شورشیان داخلی را به حیث یک تهدید نمی دید زیرا آنها منافع وی را تهدید نمی کردند.
این ولسوال بیشتر از هر چیز دیگر، در مورد کشمکش های قدرت بین دو قوماندان پولیس در ولسوالی گرشک نگران بود.
نویسنده مقاله تایمز می نویسد، این همه پیچیدگی ها در جنگ افغانستان بعد از چندین بازدیدش از مناطق مختلف افغانستان برایش روشن تر شد و دریافت که گروه های شورشی در افغانستان ندرتاً از همدیگر حمایت می کنند و در همآهنگ سازی حملات شان نیز مشکل دارند.
به نوشته نویسنده، در وقت مجاهدین هم به همین شکل بود، مجاهدین متشکل از چندین گروه بودند که هر کدام از خود آجندای داشتند و در پایان به جان یکدیگر افتادند.
نویسنده می گوید: جنگ افغانستان نسبت به یک جنگ، شباهت به سیاست مسلحانه دارد.
در جنوب افغانستان، هدف فعالیت های گروه های مختلف، تحت تاثیر آوردن وابسته گی های سیاسی مردم است نه رسیدن به اهداف نظامی.
به نوشته نویسنده مقاله، طالبان تنها یک دشمن نیستند، بلکه این گروه متشکل از جبهات مختلف است که به شمول حکومت، بر ضد یک دیگر می جنگند.
به نوشته نویسنده مقاله، هنگامی که در جریان دیدارهایش از افغانستان، سوال هایی را در مورد طالبان از مردم مطرح کرده است، جواب های عمومی را در مورد اخذ کرده است.
نویسنده مقاله می نویسد، مردم از یک جنگ مخفی سخن می گویند، از یک قصهء پیچیده از قبایل، دلالان قدرت و اتحاد های زود گذر.
به نوشته مقاله، در جنگ های عادی یعنی جنگ بین دو جانب، اغلباً هدف اصلی شکست دادن دشمن و بعداً حل سیاسی معضله می باشد ولی چنین حالت در افغانستان حاکم نیست و چنین دشمن واحد وجود ندارد.
آنچه در افغانستان جریان دارد، کشمکش ها بین جنگجویان، گروه ها، و بازیگرانی است که برای دست یابی به قدرت بر ضد یکدیگر مانور می کنند.
نویسنده روزنامه از شیر محمد آخندزاده والی سابق هلمند نام برده است که در اثر فشار های بریتانوی ها در سال 2005 به اتهام دست داشتن در کار و بار مواد مخدر کنار زده شد. آخندزاده ملیشه های خود را که بخش از نیرو های حکومتی شده بودند، دوباره گرفت و در حالیکه در کابل زندگی می کند و با رییس جمهور کرزی هم نزدیک است، از هیچ کسی به غیر از خود حمایت نمی کند.
نویسنده به ولسوال یکی از ولسوالی های هلمند نیز اشاره نموده است که جهادیست های خارجی را یک تهدید تلقی می کرد ولی شورشیان داخلی را به حیث یک تهدید نمی دید زیرا آنها منافع وی را تهدید نمی کردند.
این ولسوال بیشتر از هر چیز دیگر، در مورد کشمکش های قدرت بین دو قوماندان پولیس در ولسوالی گرشک نگران بود.
نویسنده مقاله تایمز می نویسد، این همه پیچیدگی ها در جنگ افغانستان بعد از چندین بازدیدش از مناطق مختلف افغانستان برایش روشن تر شد و دریافت که گروه های شورشی در افغانستان ندرتاً از همدیگر حمایت می کنند و در همآهنگ سازی حملات شان نیز مشکل دارند.
به نوشته نویسنده، در وقت مجاهدین هم به همین شکل بود، مجاهدین متشکل از چندین گروه بودند که هر کدام از خود آجندای داشتند و در پایان به جان یکدیگر افتادند.
نویسنده می گوید: جنگ افغانستان نسبت به یک جنگ، شباهت به سیاست مسلحانه دارد.
در جنوب افغانستان، هدف فعالیت های گروه های مختلف، تحت تاثیر آوردن وابسته گی های سیاسی مردم است نه رسیدن به اهداف نظامی.
