ریچارد آرمیتاژ همان سیاست مدار کهنه کار امریکایی است که از سال 2001 تا 2005 میلادی بحیث معین وزارت خارجه امریکا اجرای وظیفه کرده است. گزارشگر نشریه فارن پالیسی اخیراً با این سیاست مدار شناخته شده امریکایی راجع به سلاح اتومی تاکتیکی پاکستان، آینده افغانستان و دلیل بیرون شدن نیروهای امریکایی از افغانستان مصاحبه اختصاصی انجام داده است:
از آرمیتاژ سابق معین وزارت خارجه امریکا سوال شد، فکر می کنید که پاکستان در سال 2005 میلادی، علیه ایالات متحده امریکا در افغانستان تغییر جهت داد؟ از نظر شما چه چیز باعث این تغییر جهت شد؟
آرمیتاژ جواب داد، زمانیکه من معین وزارت خارجه امریکا بودم، من دایماً در جستجوی معلوماتی بودم که ثابت شود پاکستان طالبان را کمک و حمایت می نماید، من روابط بین آنها را دیدم اما نتوانستم شواهد محکم بدست بیاورم. اگر شما تلفات سال 2005 جنگ افغانستان را ببینید، افزایش در آن مشاهده می شود. به باور من دو چیز اتفاق افتاد. طالبان به پنهان کردن سلاح های شان آغاز کردند و پاکستان فکر کرد که شاید امریکایی ها از جنگ خسته شوند بناً بهتر است آنها نفوذ و نزدیکی شانرا با طالبان حفظ کنند.
آرمیتاژ می گوید، یک سابقه ای درین مورد وجود دارد. از نظر ما یک چیز سیاه و سفید وجود داشت ولی از نظر پاکستان چنین چیزی وجود نداشت. به باور پاکستانی ها، ما یک شریک بسیار بی وفا هستیم، با چهار یا پنج جدایی از سال 1947 یا از سال آزادی پاکستان به این طرف. بناً در پشت مغز آنها همیشه این چیز وجود دارد که چه وقت باید قطع کنند و بروند؟
از آرمیتاژ معین سابق وزارت خارجه امریکا سوال شد، درین زمانی که ایالات متحده امریکا می خواهد حضور خود را در افغانستان کاهش بدهد و مسوولیت های امنیتی را به نیروهای افغان بسپارد، توقع شما چیست که پاکستان چه خواهد کرد؟
آرمیتاژ جواب داد، من فکر می کنم در مسیر که آنها قرار دارند باقی می مانند. به این معنی که آنها از طالبان در جنوب و در شرق افغانستان حمایت خواهند کرد و در عین زمان متوجه کشور هند و احتمالاً روسیه خواهند بود که آنها با تاجک ها چه معامله می کنند. هرگاه نا آرامی ها در پاکستان افزایش بیابد، آنها ممکن یک مقدار وقت شانرا در داخل متوجه بسازند ولی مسیر فعلی آنها هنوز در افغانستان باقی خواهد ماند.
از آرمیتاژ سوال شد، اگر شما امروز نان چاشت با بارک اوباما می داشتید، مشوره شما به رییس جمهور در مورد جنگ افغانستان و راجع به پاکستان چه می بود؟
من به اوباما می گفتم: "آقای رییس جمهور، به شما اطمینان میدهم که بیست و پنج سال بعد از امروز، اینجا یک کشوری خواهد بود بنام افغانستان با سرحدات مشابه و با ترکیب ناهموار دموگرافیکی مشابه. اما راجع به پاکستان شاید چنین چیزی را به او نمی توانستم بگویم."
راجع به جنگ افغانستان: "من می گفتم، آقای رییس جمهور، ارزش جان دادن یک عضو دیگر را ندارد، بهتر است فقط نیروهای کافی برای ماموریت ضد تروریزم و شاید هم برای تربیه نیروهای افغان بگزارید و خارج شوید."
از آرمیتاژ سابق معین وزارت خارجه امریکا سوال شد، فکر می کنید که پاکستان در سال 2005 میلادی، علیه ایالات متحده امریکا در افغانستان تغییر جهت داد؟ از نظر شما چه چیز باعث این تغییر جهت شد؟
آرمیتاژ جواب داد، زمانیکه من معین وزارت خارجه امریکا بودم، من دایماً در جستجوی معلوماتی بودم که ثابت شود پاکستان طالبان را کمک و حمایت می نماید، من روابط بین آنها را دیدم اما نتوانستم شواهد محکم بدست بیاورم. اگر شما تلفات سال 2005 جنگ افغانستان را ببینید، افزایش در آن مشاهده می شود. به باور من دو چیز اتفاق افتاد. طالبان به پنهان کردن سلاح های شان آغاز کردند و پاکستان فکر کرد که شاید امریکایی ها از جنگ خسته شوند بناً بهتر است آنها نفوذ و نزدیکی شانرا با طالبان حفظ کنند.
آرمیتاژ می گوید، یک سابقه ای درین مورد وجود دارد. از نظر ما یک چیز سیاه و سفید وجود داشت ولی از نظر پاکستان چنین چیزی وجود نداشت. به باور پاکستانی ها، ما یک شریک بسیار بی وفا هستیم، با چهار یا پنج جدایی از سال 1947 یا از سال آزادی پاکستان به این طرف. بناً در پشت مغز آنها همیشه این چیز وجود دارد که چه وقت باید قطع کنند و بروند؟
از آرمیتاژ معین سابق وزارت خارجه امریکا سوال شد، درین زمانی که ایالات متحده امریکا می خواهد حضور خود را در افغانستان کاهش بدهد و مسوولیت های امنیتی را به نیروهای افغان بسپارد، توقع شما چیست که پاکستان چه خواهد کرد؟
آرمیتاژ جواب داد، من فکر می کنم در مسیر که آنها قرار دارند باقی می مانند. به این معنی که آنها از طالبان در جنوب و در شرق افغانستان حمایت خواهند کرد و در عین زمان متوجه کشور هند و احتمالاً روسیه خواهند بود که آنها با تاجک ها چه معامله می کنند. هرگاه نا آرامی ها در پاکستان افزایش بیابد، آنها ممکن یک مقدار وقت شانرا در داخل متوجه بسازند ولی مسیر فعلی آنها هنوز در افغانستان باقی خواهد ماند.
از آرمیتاژ سوال شد، اگر شما امروز نان چاشت با بارک اوباما می داشتید، مشوره شما به رییس جمهور در مورد جنگ افغانستان و راجع به پاکستان چه می بود؟
من به اوباما می گفتم: "آقای رییس جمهور، به شما اطمینان میدهم که بیست و پنج سال بعد از امروز، اینجا یک کشوری خواهد بود بنام افغانستان با سرحدات مشابه و با ترکیب ناهموار دموگرافیکی مشابه. اما راجع به پاکستان شاید چنین چیزی را به او نمی توانستم بگویم."
راجع به جنگ افغانستان: "من می گفتم، آقای رییس جمهور، ارزش جان دادن یک عضو دیگر را ندارد، بهتر است فقط نیروهای کافی برای ماموریت ضد تروریزم و شاید هم برای تربیه نیروهای افغان بگزارید و خارج شوید."
