اکانامیست
مجله اکانامیست در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان «پیمان امنیتی افغانستان و امریکا مهمتر از آنست که با مشاجره روبرو شود» که در بخش آن می نویسد، با وصف که لویه جرگه مشورتی افغانستان با اتفاق آرا از امضای موافقت امنیتی و دفاعی بین امریکا و افغانستان حمایت کرد، اما رییس جمهور این کشور حامد کرزی راه مشاجره را پیش گرفت.
به نوشته مجله اکانامیست، اگر این موافقتنامه امضا نشود، برای افغانستان مصیبت بار خواهد بود.
به اساس این موافقتنامه، امریکا و متحدین آن تعلیم، تربیه و مشوره به قوای افغان را بعد از سال 2014 هم به عهده خواهند داشت. قوای افغان که هم اکنون هم رهبری عملیات علیه طالبان را به عهده گرفته اند، حضور امریکا برای آنها بخاطر لوژستیک، حمایت هوایی و انتقال مجروحین اهمیت حیاتی دارد. علاوه بر آن مقدار زیاد 4 میلیارد دالر مصارف اردوی ملی افغانستان را بعد از سال 2014 امریکا به عهده خواهد داشت و کمک کننده گان دیگر جهانی 4 میلیارد دالر هم برای برنامه های ملکی افغانستان سالانه خواهند رساند.
از این رو به نوشته مجله، اگر این توافقنامه امضا نشود تمام این کمک ها به خطر روبرو می شوند و از همه بیشتر مردم افغانستان که در چند سال اخیر به پیشرفت های چشم گیر دست یافته اند، ضربه می خورند.
اکانامیست می افزاید، از این سبب نباید در باره لغو این توافقنامه و خروج کامل از افغانستان صحبت شود، اما بخاطر پاسخ مناسب به این جار و جنجال، بهترین راه اینست که این پیمان با رهبران آینده افغانستان که جانشین حامد کرزی خواهند بود، به امضا برسد.
به نوشته مجله، نمی توان گفت که رییس جمهور کرزی چرا چنین یک روش خشن را پیش گرفته است. آیا این سخنان وی به این نظریه مربوط می شود که او افغانستان را ملکیت شخصی خود و همدستان خود می شمارد و یا اینکه او در برابر قربانی قوای غربی که او را به قدرت رساندند و در قدرت حفظ کردند، ناسپاسی می کند.
واشنگتن تایمز
روزنامه واشنگتن تایمز در شماره اخیر خود مطلبی دارد در باره افزایش تلفات عساکر امریکایی در جنگ افغانستان که در بخش آن می نویسد، در سال های 2010 و 2011 که جنگ امریکا علیه طالبان به اوج خود رسیده بود و در نهایت تعداد سربازان امریکایی که در سال 2008 به 40 هزار می رسید به 100 هزار بلند رفت ولی با آنهم تلفات قوای امریکا از 499 نفر بیشتر نبود.
این تعداد به نوشته روزنامه در مقایسه با سال های 2006 و 2007 پنج برابر بیشتر بود. در سال 2012 که کاهش تعداد عساکر امریکایی در افغانستان آغاز شد، تعداد تلفات به 319 پایین آمد. اما حالا که جنگ هم مانند سال های قبل نیست، قوای افغان رهبری عملیات را به عهده گرفته اند و تعداد عساکر امریکایی هم کاهش یافته اند، باز هم تلفات آنها بیشتر است.
به نوشته روزنامه واشنگتن تایمز، دو دلیل برای این عمل وجود دارد یکی استفاده مواد انفجاری ساخت خانه از سوی طالبان و دیگرش قاعده های جدی جنگ که از سوی اردوی امریکا بر عساکر این کشور تعین شده است و فعالیت آنها را محدود می سازد.
مجله اکانامیست در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان «پیمان امنیتی افغانستان و امریکا مهمتر از آنست که با مشاجره روبرو شود» که در بخش آن می نویسد، با وصف که لویه جرگه مشورتی افغانستان با اتفاق آرا از امضای موافقت امنیتی و دفاعی بین امریکا و افغانستان حمایت کرد، اما رییس جمهور این کشور حامد کرزی راه مشاجره را پیش گرفت.
به نوشته مجله اکانامیست، اگر این موافقتنامه امضا نشود، برای افغانستان مصیبت بار خواهد بود.
به اساس این موافقتنامه، امریکا و متحدین آن تعلیم، تربیه و مشوره به قوای افغان را بعد از سال 2014 هم به عهده خواهند داشت. قوای افغان که هم اکنون هم رهبری عملیات علیه طالبان را به عهده گرفته اند، حضور امریکا برای آنها بخاطر لوژستیک، حمایت هوایی و انتقال مجروحین اهمیت حیاتی دارد. علاوه بر آن مقدار زیاد 4 میلیارد دالر مصارف اردوی ملی افغانستان را بعد از سال 2014 امریکا به عهده خواهد داشت و کمک کننده گان دیگر جهانی 4 میلیارد دالر هم برای برنامه های ملکی افغانستان سالانه خواهند رساند.
از این رو به نوشته مجله، اگر این توافقنامه امضا نشود تمام این کمک ها به خطر روبرو می شوند و از همه بیشتر مردم افغانستان که در چند سال اخیر به پیشرفت های چشم گیر دست یافته اند، ضربه می خورند.
اکانامیست می افزاید، از این سبب نباید در باره لغو این توافقنامه و خروج کامل از افغانستان صحبت شود، اما بخاطر پاسخ مناسب به این جار و جنجال، بهترین راه اینست که این پیمان با رهبران آینده افغانستان که جانشین حامد کرزی خواهند بود، به امضا برسد.
به نوشته مجله، نمی توان گفت که رییس جمهور کرزی چرا چنین یک روش خشن را پیش گرفته است. آیا این سخنان وی به این نظریه مربوط می شود که او افغانستان را ملکیت شخصی خود و همدستان خود می شمارد و یا اینکه او در برابر قربانی قوای غربی که او را به قدرت رساندند و در قدرت حفظ کردند، ناسپاسی می کند.
واشنگتن تایمز
روزنامه واشنگتن تایمز در شماره اخیر خود مطلبی دارد در باره افزایش تلفات عساکر امریکایی در جنگ افغانستان که در بخش آن می نویسد، در سال های 2010 و 2011 که جنگ امریکا علیه طالبان به اوج خود رسیده بود و در نهایت تعداد سربازان امریکایی که در سال 2008 به 40 هزار می رسید به 100 هزار بلند رفت ولی با آنهم تلفات قوای امریکا از 499 نفر بیشتر نبود.
این تعداد به نوشته روزنامه در مقایسه با سال های 2006 و 2007 پنج برابر بیشتر بود. در سال 2012 که کاهش تعداد عساکر امریکایی در افغانستان آغاز شد، تعداد تلفات به 319 پایین آمد. اما حالا که جنگ هم مانند سال های قبل نیست، قوای افغان رهبری عملیات را به عهده گرفته اند و تعداد عساکر امریکایی هم کاهش یافته اند، باز هم تلفات آنها بیشتر است.
به نوشته روزنامه واشنگتن تایمز، دو دلیل برای این عمل وجود دارد یکی استفاده مواد انفجاری ساخت خانه از سوی طالبان و دیگرش قاعده های جدی جنگ که از سوی اردوی امریکا بر عساکر این کشور تعین شده است و فعالیت آنها را محدود می سازد.