رییس جمهور کرزی می گوید: افغانستان هیچ سودی را در حضور نظامی امریکا در کشورش ندیده است.
آقای کرزی در صحبت با روزنامه بریتانیایی تیلیگراف، اعتراف کرده که در هفت ماه گذشته با همتای امریکایی اش بارک اوباما گفتگو نکرده است.
رییس جمهور افغانستان همچنان می گوید: شاید اعتماد میان کابل و واشنگتن به صورت کامل از بین برود.
حامد کرزی افزایش فاصله میان کابل و واشنگتن را افشا کرده است.
آقای کرزی در این صحبت گفته که دوازده سال گذشته را صرف این تقاضا کرده که امریکا، زنده گی افغان ها را زنده گی انسان حساب کند.
به گفته حامد کرزی، او از ماه جون پارسال تا حالا با همتای امریکایی اش بارک اوباما گفتگو نکرده است.
او افزود در مراسم ادای احترام به نیلسن ماندیلا رهبر سابق افریقای جنوبی، اوباما را دید اما با وی صحبت نکرد.
با این هم رییس جمهور افغانستان گفته که نامه های در این اواخر میان او و بارک اوباما رد و بدل شده است.
اما نکتهء که در مصاحبه برجسته شده اینست، که حامد کرزی می گوید: افغانستان از حضور نظامی امریکا هیچ منفعتی ندیده و به گفته وی امریکایی ها نه برای نفع او، بلکه بر ضدش کار کرده اند.
کرزی در صحبت با یک روزنامه دیگر بریتانیایی، سندی تایمز طالبان را برادر و امریکایی ها را رقیب خود دانسته بود.
اما روزنامه تیلیگراف می نویسد: ایالات متحده در جنگ افغانستان حدود شش صد و پنجاه میلیارد دالر مصرف کرد و 2211 عسکرش را از دست داد.
رییس جمهوری کرزی می گوید، پولی که باید برای نیرو های امنیتی افغان داده می شد، به کمپنی های خصوصی امنیتی و ملیشه ها پرداخته شده که در نتیجه حاکمیت قانون کاهش یافت، فساد گسترده شد و چور و چپاول در شاهراه ها آغاز گردید.
رییس جمهور افغانستان به روزنامه تیلیگراف گفته که امریکایی ها جنگ سیستماتیک روانی را علیه افغان ها آغاز و آنها را به انتقال دارایی شان به خارج از این کشور تشویق کردند.
به گفته کرزی، ایالات متحده افراد محدودی را سرمایه دار ساخت اما در سطح ملی، مردم را محروم و خشمگین کرد.
اما روزنامه می نویسد که رییس جمهور افغانستان در مورد بریتانیا کمی با نرمش برخورد کرده است.
به گفته او، بریتانیا با افغانستان برخورد متمدن کرد و می خواهد تا روابط کابل و اسلام آباد بهبود یابد اما حامد کرزی گفته که ایتلاف بین المللی تحت رهبری امریکا، در آوردن صلح در ولایت هلمند کامیاب نشده است.
مسأله امضای توافقنامه امنیتی میان کابل و واشنگتن، یکی از موضوعات مهم دیگریست که یکبار دیگر رییس جمهور کرزی روی امضای آن ابراز تردید کرده است.
روزنامه می نویسد: آقای کرزی تاکید می کند که برای افغانستان، تاریخ درس داده که با پیمان ها قمار نزنند.
به گفته او پادشاه های سابق افغانستان، چنین سند ها را امضا کرده اند که باعث ایجاد مشکلات بعدی زیاد برای افغانستان شده است.
کرزی همچنان گفته که اگر در نتیجه فشار، توافقنامه امنیتی با امریکا را امضا کند، معلوم نیست که پیامد آن چی خواهد شد.
رییس جمهور افغانستان از کامیابی های خود هم یاد آوری کرده و گفته است: وی بالای هر چیزی که از وی به میراث می ماند، افتخار می کند.
کرزی گفته که حالا افغانستان، وطن تمامی افغان هاست، پارلمان دارد که در آن قوماندانان، علمای دینی، مجاهدین و زنان در زیر یک سقف گرد هم آمده اند.
او همچنان انتخابات را یک پیروزی بزرگ برای افغانستان می داند و می گوید: یازده نامزد ریاست جمهوری، از افکار تمامی افغان ها نماینده گی می کنند.
رییس جمهور کرزی نگرانی ها در مورد وضعیت پیچیده فعلی را بیجا می داند و می گوید که از خشم و قطع کمک های مالی کشور های غربی، هراسی ندارد. به گفته او، پول همه چیز نیست و تاکید کرده که اگر از او پرسیده شود، زنده گی مملو از فقر را نسبت به زنده گی بی سرنوشتی ترجیح می دهد.
آقای کرزی در صحبت با روزنامه بریتانیایی تیلیگراف، اعتراف کرده که در هفت ماه گذشته با همتای امریکایی اش بارک اوباما گفتگو نکرده است.
رییس جمهور افغانستان همچنان می گوید: شاید اعتماد میان کابل و واشنگتن به صورت کامل از بین برود.
حامد کرزی افزایش فاصله میان کابل و واشنگتن را افشا کرده است.
آقای کرزی در این صحبت گفته که دوازده سال گذشته را صرف این تقاضا کرده که امریکا، زنده گی افغان ها را زنده گی انسان حساب کند.
به گفته حامد کرزی، او از ماه جون پارسال تا حالا با همتای امریکایی اش بارک اوباما گفتگو نکرده است.
او افزود در مراسم ادای احترام به نیلسن ماندیلا رهبر سابق افریقای جنوبی، اوباما را دید اما با وی صحبت نکرد.
با این هم رییس جمهور افغانستان گفته که نامه های در این اواخر میان او و بارک اوباما رد و بدل شده است.
اما نکتهء که در مصاحبه برجسته شده اینست، که حامد کرزی می گوید: افغانستان از حضور نظامی امریکا هیچ منفعتی ندیده و به گفته وی امریکایی ها نه برای نفع او، بلکه بر ضدش کار کرده اند.
کرزی در صحبت با یک روزنامه دیگر بریتانیایی، سندی تایمز طالبان را برادر و امریکایی ها را رقیب خود دانسته بود.
اما روزنامه تیلیگراف می نویسد: ایالات متحده در جنگ افغانستان حدود شش صد و پنجاه میلیارد دالر مصرف کرد و 2211 عسکرش را از دست داد.
رییس جمهوری کرزی می گوید، پولی که باید برای نیرو های امنیتی افغان داده می شد، به کمپنی های خصوصی امنیتی و ملیشه ها پرداخته شده که در نتیجه حاکمیت قانون کاهش یافت، فساد گسترده شد و چور و چپاول در شاهراه ها آغاز گردید.
رییس جمهور افغانستان به روزنامه تیلیگراف گفته که امریکایی ها جنگ سیستماتیک روانی را علیه افغان ها آغاز و آنها را به انتقال دارایی شان به خارج از این کشور تشویق کردند.
به گفته کرزی، ایالات متحده افراد محدودی را سرمایه دار ساخت اما در سطح ملی، مردم را محروم و خشمگین کرد.
اما روزنامه می نویسد که رییس جمهور افغانستان در مورد بریتانیا کمی با نرمش برخورد کرده است.
به گفته او، بریتانیا با افغانستان برخورد متمدن کرد و می خواهد تا روابط کابل و اسلام آباد بهبود یابد اما حامد کرزی گفته که ایتلاف بین المللی تحت رهبری امریکا، در آوردن صلح در ولایت هلمند کامیاب نشده است.
مسأله امضای توافقنامه امنیتی میان کابل و واشنگتن، یکی از موضوعات مهم دیگریست که یکبار دیگر رییس جمهور کرزی روی امضای آن ابراز تردید کرده است.
روزنامه می نویسد: آقای کرزی تاکید می کند که برای افغانستان، تاریخ درس داده که با پیمان ها قمار نزنند.
به گفته او پادشاه های سابق افغانستان، چنین سند ها را امضا کرده اند که باعث ایجاد مشکلات بعدی زیاد برای افغانستان شده است.
کرزی همچنان گفته که اگر در نتیجه فشار، توافقنامه امنیتی با امریکا را امضا کند، معلوم نیست که پیامد آن چی خواهد شد.
رییس جمهور افغانستان از کامیابی های خود هم یاد آوری کرده و گفته است: وی بالای هر چیزی که از وی به میراث می ماند، افتخار می کند.
کرزی گفته که حالا افغانستان، وطن تمامی افغان هاست، پارلمان دارد که در آن قوماندانان، علمای دینی، مجاهدین و زنان در زیر یک سقف گرد هم آمده اند.
او همچنان انتخابات را یک پیروزی بزرگ برای افغانستان می داند و می گوید: یازده نامزد ریاست جمهوری، از افکار تمامی افغان ها نماینده گی می کنند.
رییس جمهور کرزی نگرانی ها در مورد وضعیت پیچیده فعلی را بیجا می داند و می گوید که از خشم و قطع کمک های مالی کشور های غربی، هراسی ندارد. به گفته او، پول همه چیز نیست و تاکید کرده که اگر از او پرسیده شود، زنده گی مملو از فقر را نسبت به زنده گی بی سرنوشتی ترجیح می دهد.
