سیمن خلیلی که بعد ها به اسم فامیلی شوهرش "بهبهانی" مشهور شد، به تاریخ بیست و هشتم سرطان سال 1306 شمسی در شهر تهران به دنیا آمد. پدرش عباس خلیلی شاعر، نویسنده و مدیر روزنامهء "اقدام" بود و به زبان های فارسی و عربی شعر می سرود.
سیمین بهبهانی از آوان کودکی احساسات و عواطف اش را در حریر واژه ها می ریخت و نخستین شعرش زمانی که هنوز چهارده سال داشت در روزنامهء "نوبهار" که در آن زمان توسط ملک الشعرا بهار اداره می شد، نشر شد.
سیمین بهبهانی به سرودن شعر ادامه داد و مقام "نیمای غزل" را در ایران از آن خود ساخت.
سیمین بهبهانی زنده گی کاریش را با معلمی آغاز کرد و با آنکه پوهنزی حقوق را تمام کرده بود، هرگز شغلی را در این رشته قبول نکرد و به آموز گاری ادامه داد و آنطوری که خود می گفت، آنچه را کرد که قلبش گواهی آن را می داد.
کتاب های "جای پا"، "چلچراغ"، "مرمر" و "رستاخیز" از آثار چاپ شدهء قبل از انقلاب اسلامی ایران سیمین بهبهانی به شمار می آیند و بعد کتاب های "سه تار شکسته"، "یک دریچه آزادی"، "خطی ز سرعت و از آتش" و مجموعهء "دشت ارژن" را چاپ کرد.
در سال 2009 میلادی سیمین بهبهانی حایز جایزهء "سیمون دوبوار" برای آزادی زنان شناخته شد.
سیمین بهبهانی شاعر زیبا کلام زبان فارسی به تاریخ نزدهم اگست به عمر 87 سالگی چشم از جهان پوشید و به جاویدانه گان پیوست.
بیش از سه صد تصنیف سیمین بهبهانی را آهنگسازان مشهور آهنگ ساخته و توسط آواز خوانان معروف اجرا شده است که زنده یاد احمد ظاهر یکی از آنها بود.
