ظاهرهویدا هنرمندی بود که در یک خانوادهء روشنفکر افغان چشم به جهان گشود و پدرش اهل شعر،ادب و موسیقی بود.
هویدا از آوان کودکی به هنر موسیقی روی آورد و هنرمندی بود که با تحمل دشواری های زنده گی خودش را ساخت.
وی از زنده گی، درد ها رنج هایش آموخت، و هنرش را با آن مفهوم بخشید.
در سال های چهل و پنجاه شمسی ظاهرهویدا در زمره نخستین هنرمندانی بود که همراه باعزیز آشنا، گروهء آماتوران موسیقی را ساختند و برای نخستین بار تصور را در مورد هنرموسیقی در افغانستان دگرگون ساخته، هنرموسیقی را از کوچهء خرابات به خانواده های روشنفکر کابل بردند و در شکل گیری تصویر جدید و معاصر موسیقی پاپ در افغانستان نقش ارزندهء را بازی کردند.
ظاهر هویدا در معرفی موسیقی افغانستان به کشور های منطقه نیز نقش به سزایی دارد. وی در 1351 شمسی برای تحصیل به ایران رفت و در آنجا با آهنگ «کمر باریک من» به شهرت رسید.
بعد نه تنها بسیاری از هنرمندان ایرانی و تاجک آهنگ «کمر باریک...» را اجرا کردند، بلکه با آن موج تازهء از «افغانی خوانی» و زمزمهء آهنگ های افغانستان در ایران و تاجکستان آغاز شد.
ظاهر هویدا هنرمند چند بعدی ای بود که در عرصه های هنر موسیقی، شعر و ادب، سینما، تیاتر و نقاشی افغانستان از خود آثاری به جا گذاشته است.
ظاهرهویدا خود مشوق ده ها هنرمند افغان درعرصه های مختلف هنر و موسیقی به شمول مرحوم احمد ظاهر بوده است.
ظاهرهویدا صرف یک آواز خوان و هنرمند نبود. وی در شمار هنرمندانی است که هنرش را نمی توان از شخصیت، اندیشه و آرمان هایش جدا کرد.
