جنگجویان گروه دولت اسلامی دروازه های شماری از بند های آب بر روی دریای فرات در نزدیکی شهر رمادی واقع در غرب عراق را بسته اند.
آنان با این اقدام خود جریان آب به مناطق تحت کنترول حکومت عراق را کاهش داده اند.
این اقدام گروه دولت اسلامی گفته می شود آب آشامیدنی، آب که برای آبیاری زمین ها استفاده می شود و نیز تصفیه خانه های آب را تهدید می کند.
این منابع آبی برای هزاران تن از ساکنان و نیروهای نظامی در مناطق تحت ادارۀ حکومت عراق با اهمیت پنداشته می شوند.
این اقدام گروه دولت اسلامی همچنین نیرو های امنیتی را که برای بازپس گیری رمادی می جنگند نیز تهدید می کند.
طه عبدالغنی یک عضو شورای ولایتی انبار گفته است که اگر سطح آب به طور قابل توجه کاهش یابد، جنگجویان می توانند با پای پیاده از روی دریای فرات عبور کنند و نیروهای مستقر در امتداد این دریا و نیز پایگاه نظامی حبانیه در نزدیکی آن را مورد حمله قرار دهند.
نیروهای عراقی و ملیشای شیعۀ متحد شان برای بازپس گیری شهر رمادی از پایگاه نظامی حبانیه استفاده می کنند.
این نخستین بار نیست که گروه دولت اسلامی از آب به عنوان یک سلاح استفاده می کند.
در اوایل سال جاری، این گروه جریان آب را از طریق یک سد خارج از شهرک فلوجه کاهش داد، همچنین در ولایت انبار چنین کرده بود، ولی پس از انتقاد از جانب مردم محل جریان آب را به زودی دوباره باز کرد.
در تابستان پارسال، گروه دولت اسلامی کنترول سد موصل، بزرگ ترین بند آب عراق، را در دست گرفت و تهدید کرد که در بغداد و شهر های دیگر که پایین تر از سطح آب قرار دارند سیلاب سرازیر خواهد کرد.
اما بعداً، نیروهای عراقی و کردی تحت حمایت نیروی هوایی ایالات متحده، این بند آب را دوباره تصرف کردند.
خارج از رمادی، هزاران تن در شهرکهای خالدیه و حبانیه در حال حاضر از کمبود آب آشامیدنی رنج می برند، چون تقریباً همه تصفیه خانه های آب در امتداد دریای فرات به دلیل کاهش سطح آب ناشی از گرمای تابستان بسته شده اند.
ستیفن دوجاریک سخنگوی منشی عمومی سازمان ملل متحد به تازه گی گفته است که استفاده از آب به حیث ابزار جنگی باید محکوم شود.
دریای فرات میان جنگجویان گروه دولت اسلامی، که بخش های شمالی آن را تحت کنترول خود دارند و نیرو های طرفدار دولت که در تلاش پیشروی به سوی رمادی استند، یک حایل بوده است.
یک مقام ولایتی هشدار داده است که حکومت عراق باید به طور فوری اقدامکند در غیر آن پیامد های ناگوار آن و وقوع یک فاجعۀ محیط زیستی اجتناب ناپذیر خواهد بود.
