حکومت افغانستان به ملیشه های محلی رو آورده است

تایمز

روزنامه تایمز در شماره اخیرش مقالۀ را در مورد ملیشه های محلی در افغانستان نشر کرده است.

تایمز می نویسد: پس از افزایش حملات اخیر طالبان مسلح و تصرف برخی مناطق توسط آنها، حکومت افغانستان به ملیشه های محلی رو آورده است.

روزنامه می نویسد: شماری از این ملیشه ها، به نقض حقوق بشر متهم اند.

به نوشته تایمز، در حالیکه نیرو های افغان حالا در حمایت نیرو ها و قوای هوایی کشور های غربی قرار ندارند و تحت فشار هم استند، طالبان مسلح برای نخستین بار در سیزده سال گذشته، شهر های بزرگ و مناطق مختلف را تهدید می کنند.

مقاله نویس می گوید که کابل برای جلوگیری از این تهدید ها، از ملیشه های محلی و قومی کار می گیرد.

روزنامه این نکته را بر اساس یک گزارش گروه بین المللی بحران نشر کرده که تلفات ملیشه ها در مقایسه با نیرو های منظم افغان، سه تا شش چند بیشتر است.

تایمز می افزاید: در میان ملیشه های افغان، در حدود سی هزار تن به نام پولیس محلی هم شامل اند و آنها کسانی استند که بخاطر حفاظت از مناطق شان، برای شان اسلحه داده شده است.

به باور روزنامه، حکومت افغانستان ملیشه های را فعال ساخته که در دهه نود میلادی در جنگ های داخلی سهم داشتند و رهبری آنها به عهده قوماندانان مختلف بود. این افراد مسلح پس از سال 2001 میلادی بر اساس یک برنامه جامعه جهانی خلع سلاح شده بودند.

تایمز به نقل از گروه جهانی بحران می نویسد: مصرف این ملیشه ها در افغانستان کم است اما آنها خطرناک به نظر می آیند.

فارن افیرز

نشریه فارن افیرز در مورد نیرو های سرحدی افغانستان مقالۀ را نشر کرده است.

نشریه می نویسد: افغانستان هیچگاهی نیروی واقعی و موثر سرحدی نداشته و حفاظت از مرز ها همواره در دست افراد با قدرت قومی و قوماندانان بوده است.

اما به نوشته فارن افیرز، حالا افغانستان نیروی سرحدی دارد که از سوی جامعه بین المللی تمویل می شود.

با این هم، نیرو های سرحدی لباس یا یونیفورم و چهارچوب منظم تشکیلاتی دارند اما برای حفاظت از مرز های افغانستان، آماده گی و امکانات لازم در اختیار شان نیست.

نشریه می افزاید: جامعه بین المللی در سال های گذشته به این بیشتر تمرکز کرده که در داخل افغانستان یک دولت عصری بسازد و در مناطق مرزی که از سال 2001 تا 2006 میلادی آرام بودند، خیلی توجه نکرده است.

فارن افیرز همچنان می نویسد: جامعه بین المللی بخاطری در مورد امنیت مناطق مرزی خیلی نگران نبود که فکر می کرد کشور های همسایه دست به چنین کاری بزنند.

نشریه به گونه مثال از ایران یاد آور شده که به عنوان همسایه گی، ده ها میلیون دالر را برای تشکیل پولیس سرحدی مصرف کرده است.

ماموریت همکاری سازمان ملل متحد در افغانستان در سال 2006 در یک گزارش خود گفته بود: نیرو های سرحدی افغانستان، امکانات کافی افراد، آموزش، مواد سوخت وسایل و وسایط، تجهیزات ارتباطی، یونیفورم، سلاح و در نهایت سهولت های زیربنایی ندارند.

نشریه فارن افیرز همچنان نوشته که در سال 2009 میلادی، زمانیکه رفت و آمد غیر قانونی از مرز افغانستان و پاکستان بیشتر شد، جامعه بین المللی توافق کرد که شمار پولیس سرحدی و گمرکی افغانستان تا دو برابر افزایش یابد.