در اکثر کشور های جهان، تمام سهولت و امکانات در جریان راه مسافرت در هر ترمینل برای مسافران چه زن و چه مرد در نظر گرفته شده است. اما در افغانستان مانند بسیاری از نارسایی های دیگر برای مسافران به خصوص برای زنان که سفر میکنند در شاهراه ها امکانات وضو خانه ها، هوتل، استراحتگاه و تشناب های جداگانه یا اصلأ وجود ندارد یا بسیار کم و ناچیز است. در حالیکه از نظر قوانین شاهراها بعد از هر پنج یا حد اقل هر ده کیلومتر یک پارک وسایط و امکانات اقامت موقت برای مسافران در شاهراه ها ضروری است، آنهم به شکل اساسی امروزی.
از جانبی روانشناسان میگویند: در حالاتی که فرد به شدت ضرورت به تشناب رفتن دارد، اما برایش میسر نیست، روانش نیز زیر فشار آزار دهندهء قرار می گیرد. همچنان وقتی یک زن، دختر و یا یک طفل منحیث یک فرد در یک جامعه از امکانات و سهولت های که حق وی است محروم می ماند احساس میکند که موجود اضافی و بیرون از دایرهء آن محیط و کشور است. که این تجربهء تلخ را هموراه زن افغان داشته و دارد.
از دید طبی تحمل و نگهداری ادرار برای ساعت ها ی پی هم برای زنان چه نقصان های را در پی دارد؟
در این بحث سخنان مردم عام زنان و مسوولان را نیز با خود داریم:
تهیه کننده: عفیفه ساکب